Σχέδιο Μητσοτάκη - Κεραμέως...

Ενας, δύο, πολλοί ψυκτικοί από το Περιστέρι...

“Όχι, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πάμε όλοι στο Πανεπιστήμιο”. Στη φράση αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη συνοψίζεται όλη η κυβερνητική φιλοσοφία για την εκπαίδευση των νέων ανθρώπων εν έτει 2021 στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια: Δεν χρειάζονται πολλοί μορφωμένοι, ούτε χρειάζεται να σπουδάσουν όλοι. 

Αλλωστε αυτό που θέλουμε είναι... φτηνό εργατικό δυναμικό, ψυκτικούς από το Περιστέρι, γι' αυτό και οργανώνουμε όσο μπορούμε καλύτερα την "κατάρτιση" και τη "σύνδεση με την αγορά εργασίας".

Πίσω από τις βαρύγδουπες διατυπώσεις και την ωραία σκηνοθεσία του σόου στο "Στρογγυλό" του Αγίου Δημητρίου, οι πραγματικές προθέσεις δεν άργησαν να φανούν. Οποιος είχε μάτια, έβλεπε και όποιος είχε αυτιά άκουγε. Στην Ελλάδα έρχεται με ορμή το νεοφιλελεύθερο εκπαιδευτικό σχέδιο το οποίο, για την Ευρώπη τουλάχιστον, θεωρείται ήδη παρωχημένο, αποτελεσματικό και εν τέλει αντιεκπαιδευτικό.

Ακούει ο κόσμος "σχολεία με αυτονομία" και δεν μπορεί να κατανοήσει ότι ο τελικός στόχος είναι να δημιουργηθούν σχολεία δύο και τριών ταχυτήτων ανάλογα με τις ικανότητες του εκάστοτε διευθυντή αλλά και τον τόπο στον οποίο το κάθε σχολείο εδρεύει. Οι διευθυντές, με το σχέδιο Μητσοτάκη-Κεραμέως, μετατρέπονται σε μάνατζερς. Οφείλουν να εφεύρουν τρόπους για περαιτέρω χρηματοδότηση των μονάδων που διευθύνουν και επειδή η κρατική κάνουλα θα έχει κλείσει, θα παρακαλούν για χορηγίες από τον ιδιωτικό τομέα. Και όποιος εξασφαλίζει τις καλύτερες χορηγίες, όποιος έχει δηλαδή τα καλύτερα PR, θα έχει και καλό σχολείο. Οι υπόλοιποι...

Αναρωτιέται κανείς βέβαια πως ακόμα και ένας ικανός μάνατζερ-διευθυντής θα βρει επιπλέον πόρους για τη σχολική μονάδα που διευθύνει σε ένα ορεινό, απομακρυσμένο χωριό ή σε ένα μικρό νησί. Πως ένας διευθυντής θα κάνει ελκυστικό, γιατί αυτός είναι ο στόχος, ένα σχολείο στο Καματερό, στην Ελευσίνα, το Πέραμα ή στο κέντρο της Αθήνας. Και πως, τέλος πάντων, όλη αυτή η ιδεοληψία δεν θα οδηγήσει σε θηριώδεις διαφορές από σχολείο σε σχολείο και από περιοχή σε περιοχή.

Αλλά οι πραγματικά καλοί, σύμφωνα πάντα με το κυβερνητικό σχέδιο, δεν θα χάνονται. Τα Πρότυπα Σχολεία θα είναι πλέον περισσότερα, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους άριστους και τις άριστες από όλην την Ελλάδα. Καμία αντίρρηση, μόνο που η πολιτική των Πρότυπων Σχολείων αν δεν συνοδεύεται από ένα συνεκτικό σχέδιο ποιοτικής ενίσχυσης του συνόλου των σχολικών μονάδων, θα εξελιχθεί σ' έναν ακόμη ωμό ταξικό διαχωρισμό. Οι (σχετικά) έχοντες, που μπορούν να υποστηρίξουν με ιδιαίτερα μαθήματα τα παιδιά τους θα έχουν περισσότερες ελπίδες να τα δουν να φοιτούν στα Πρότυπα. Τα παιδιά των πολύ φτωχών θα μένουν πάλι πίσω στον ανταγωνισμό, δεν θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, θα πρέπει συνεχώς να παλεύουν για να κλείνουν το ταξικό χάντικαπ.

Το όλο σχέδιο πυροβολεί πισώπλατα την κοινωνική κινητικότητα οι οποία γέννησε θαύματα στην Ελλάδα τα τελευταία τουλάχιστον 50 χρόνια. Παιδιά από φτωχές, αγροτικές ή εργατικές οικογένειες, μορφώθηκαν, πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, έκαναν λαμπρή καριέρα στις επιστήμες και τα γράμματα. Η πολιτεία είχε διασφαλίσει ικανές μίνιμουμ συνθήκες και ένα σύστημα επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ανόθευτο (αν και άκαμπτο και βασανιστικό πολλές φορές).

Η Ελλάδα, σ' αυτήν την κρίσιμη φάση της ιστορίας της, οφείλει να επενδύσει στη νέα γενιά και στην υψηλού επιπέδου μόρφωσή της, όχι απλώς στην κατάρτισή της. Χρειαζόμαστε, το δίχως άλλο, σύγχρονους τεχνίτες αλλά την ίδια ώρα χρειαζόμαστε γιατρούς, δασκάλους, πληροφορικάριους, πτυχιούχους υψηλής ειδίκευσης που θα αναλάβουν να "τρέξουν" τη χώρα στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης.

Η κυβέρνηση όμως οραματίζεται μία Ελλάδα υπαλλήλων, μία χώρα υπηρεσιών στην οποία οι νέοι δεν θα χρειάζονται τις σπουδές για να βρουν το επάγγελμα που τους ταιριάζει. Γι' αυτό θα υπάρχουν τα δημόσια και κυρίως τα ιδιωτικά ΙΕΚ που θα προσφέρουν άφθονη κατάρτιση και θα παράγουν φθηνούς εργαζόμενους για τους λίγους και εκλεκτούς που θα έχουν εν τω μεταξύ συσσωρεύσει και άλλο πλούτο και κεφάλαιο.

Οι προθέσεις, οφείλουμε να ομολογήσουμε, είναι ξεκάθαρες. Οπως και τα μέσα με τα οποία αυτές θα επιτευχθούν. Πρόκειται για βαλκανοποίηση της ελληνικής εκπαίδευσης και της προσαρμογής της σε ένα μοντέλο που δεν ευνοεί κανέναν άλλο παρά μόνο πολύ λίγους. Σ' ένα μοντέλο ντεμοντέ πια που θυμίζει έντονα την προπολεμική Ελλάδα σε μία σύγχρονη, απλά, version. Κρίμα για τις νέες και τους νέους αυτής της χώρας.

ΥΓ. Η Υπουργός, πιστή στη λατρεία της για την επικοινωνία, παρουσίασε στον Πρωθυπουργό προτάσεις εκπαιδευτικών μαθητών που όλως τυχαίως κατατέθηκαν στο προσωπικό της site και όλως τυχαίως συμφωνούσαν πλήρως με το κυβερνητικό αφήγημα. Η προπαγάνδα σε νέες, μεγαλειώδεις στιγμές...

Νίκος Γιαννόπουλος

news247.gr