Μια γυναίκα είχε καταγγείλει στην αστυνομία την παρενόχλησή της από τον 22χρονο. Είχε δώσει, μάλιστα, τον αριθμό πινακίδας του αυτοκινήτου του, που σημαίνει ότι εύκολα μπορούσε να αναγνωριστεί.
Η... αστυνομία όμως δεν έκανε το παραμικρό και έτσι φτάσαμε στο επεισόδιο της Ν. Σμύρνης. Εδώ υπήρξε αντίδραση γιατί υπήρξε βίντεο.
Ο δράστης μπορεί να έχει κάποια ψυχική διαταραχή, μπορεί και όχι, αυτό θα φανεί στην εξέταση και θα ληφθεί υπόψη στο δικαστήριο. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ωστόσο ότι η πράξη του ήταν παραβιαστική και κακοποιητική για τις γυναίκες.
Ούτε πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν να διηγηθούν ανάλογες ή και χειρότερες εμπειρίες, συνήθως από καθόλα υγιείς δράστες. Ο σεξισμός και η εξουσιομανία δεν είναι ψυχικές παθήσεις αλλά κοινωνική πραγματικότητα.
Το γιατί μας το δίνει η αντίδραση ή καλύτερα, η μη αντίδραση της αστυνομίας στην καταγγελία της παραπάνω γυναίκας. Δεν ασχολήθηκε καν, στη λογική μάλλον ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό.
Αυτό όμως είναι το πρόβλημα, ότι κακοποιητικές συμπεριφορές προσπερνιούνται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι τόσο «φυσικές» που γίνονται «αόρατες».
Ανεξάρτητα λοιπόν από την ψυχική κατάσταση του 22χρονου, το επεισόδιο στη Ν. Σμύρνη πυροδότησε μια (συλλογική) επιστροφή του απωθημένου, έφερε στην επιφάνεια ένα κοινωνικό τραύμα.
Πώς γίνεται οι γυναίκες να βιώνουν μια τόσο άσχημη πραγματικότητα, αλλά αυτή να περνά απαρατήρητη; Γιατί χρειάζεται ένα βίντεο για να γίνει ορατή, αφού εξελίσσεται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας;
Γιατί η σεξιστική ιδεολογία εξαφανίζει από το οπτικό μας πεδίο το βίωμα των γυναικών, όπως ο ρατσισμός εξαφανίζει το βίωμα των μαύρων ανθρώπων, είναι η απάντηση.
Το βίντεο και οι μαρτυρίες των γυναικών δεν προσφέρουν κάτι που δεν γνωρίζαμε ήδη. Απλώς αλλάζουν τη γωνία θέασης και μας επιτρέπουν να δούμε τα ίδια πράγματα μέσα από το βλέμμα των θυμάτων.
Ακόμα και εδώ όμως ιδεολογία επιστρατεύει αμυντικούς μηχανισμούς: ήταν μεμονωμένο περιστατικό, ο νεαρός είναι ψυχικά άρρωστος, το αδίκημά του είναι πλημμέλημα. Και άλλες τέτοιες δικαιολογίες που στόχο έχουν να κρύψουν το δάσος εστιάζοντας στο δέντρο.
Αλλά όσο παραμένει το δάσος του σεξισμού, τόσο θα συνεχίσουν να σωρεύονται τα «μεμονωμένα» δέντρα των κακοποιητικών πράξεων.
Δημητρης Τσιρκας (FB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου