Με τη συστηματική ανάμιξη της κυβέρνησης Αναστασιάδη, του ιδίου του προέδρου και των υπουργών του κορυφώθηκε η προεκλογική εκστρατεία για τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής (30/5). Ο στόχος ήταν να στηριχθεί με κάθε μέσο ο Δημοκρατικός Συναγερμός, με την πλήρη αξιοποίηση της... προνομιακής τηλεοπτικής κάλυψης για να επιτευχθεί η αναγκαία κομματική συσπείρωση.
Οι πολιτικές δυνάμεις με καθαρή αντιπολιτευτική θέση, δηλαδή, κυρίως το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και οι Οικολόγοι, προσπάθησαν από τη δική τους πλευρά να αμφισβητήσουν την πολιτική κυριαρχία του ΔΗΣΥ. Είναι γεγονός ότι οι «καλές εποχές» τέλειωσαν από καιρό για τον ΔΗΣΥ και έχει σημαντικές απώλειες επιρροής. Το κυβερνητικό έργο δεν έχει το αναμενόμενο αντίκρισμα και η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων βλέπει τα πράγματα να κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση στο νησί. Βασικές αιτίες, η έξαρση της διαφθοράς, η δεινή οικονομική συγκυρία και η επικίνδυνη στασιμότητα στο Κυπριακό.
Αυτό όμως δεν φαίνεται να αποδίδει αυτόματα κέρδος για την αντιπολίτευση. Οι δυνάμεις αυτές στην κάλπη μπορεί να βγουν ακόμα πιο κατακερματισμένες, εξαιτίας της στροφής μερίδας πολιτών προς μικρά σχήματα διαμαρτυρίας και το αντιδραστικό ΕΛΑΜ.
Η Κυριακή θα δείξει με ποιους συσχετισμούς θα εξέλθει η Κύπρος την επόμενη ημέρα, έχοντας σωρεία προβλημάτων, τη βαριά σκιά της διαφθοράς και ορατή την απειλή της διχοτόμησης. Η επόμενη ημέρα θα βρει τις πολιτικές δυνάμεις σε πλήρη διάταξη για την επόμενη –πιο καθοριστική– εκλογική αναμέτρηση, τις προεδρικές του Φεβρουαρίου του 2023.
Η φθορά του ΔΗΣΥ
Η «αχίλλειος πτέρνα» του κυβερνητικού μπλοκ είναι η εκτεταμένη διαφθορά και τα «χρυσά διαβατήρια». Ολα όσα βγαίνουν στο φως αγγίζουν προσωπικά τον Ν. Αναστασιάδη και έναν ιδιάζοντα κύκλο προσώπων εξουσίας που έχει ευνοηθεί από το διάτρητο πρόγραμμα χιλιάδων πολιτογραφήσεων. Δεν φτάνει αυτό, η 8ετία Αναστασιάδη συνδέεται με την πρόωρη μεταρρυθμιστική κόπωση και οι υποσχέσεις για κάτι διαφορετικό την επόμενη διετία δεν πείθουν. Ηδη από το 2015 η ανάγκη για δομικές αλλαγές υποκαταστάθηκαν από το πιο σκληροπυρηνικό «κομματικό» κράτος. Για 5 συνεχή χρόνια, ξεφυτρώνουν διορισμοί για το ασφαλές καταφύγιο του Δημοσίου, ενώ όλοι ήξεραν ότι υπήρχε οροφή και απαίτηση από την Ε.Ε. για μείωση του δημόσιου τομέα.
Κανείς, ούτε η Βουλή με τις ετερόκλητες δυνάμεις της, δεν σήκωσε το γάντι για να διαμαρτυρηθεί και να βάλει φρένο. Τέλος, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης εξαντλεί τα χαρτιά της εξουσίας, με πρόχειρες πολιτικές, επικοινωνιακού χαρακτήρα. Οι πλείστες επιλογές του προέδρου κινούνται στη μετριότητα, επαληθεύοντας αυτό που διαχέεται κάθε φορά που αποκαλύπτονται σκάνδαλα – τώρα και πλαστογραφήσεις πτυχίων: ότι η αποστολή τους έχει περισσότερο σχέση με τον παραγοντισμό παρά με την παραγωγή πολιτικής.
Ο Αναστασιάδης στο μπαλκόνι
Στην προεκλογική εκστρατεία ο πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης εμφανίστηκε ως να είναι αυτός επικεφαλής του ΔΗΣΥ, αφήνοντας στον Αβέρωφ Νεοφύτου το «δεύτερο βιολί». Τι τον ώθησε, όμως, να αναλάβει αυτό το εγχείρημα; Το κυβερνητικό πρόσταγμα στις βουλευτικές είναι η υπόσχεση μιας… «νέας εποχής» για την Κύπρο με αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Το θέμα προβάλλεται κατά κόρον προεκλογικά μέσω διαφημιστικών μηνυμάτων. Πώς όμως συνάδει με την ηγεσία Αναστασιάδη, που μέχρι τώρα ελάχιστα έχει ασχοληθεί με μια πραγματική ευρωπαϊκή ατζέντα ανάπτυξης, δίνοντας βάρος μόνο στα χρυσά διαβατήρια;
Οι προεκλογικές εμφανίσεις του Ν. Αναστασιάδη ήταν κατεξοχήν πολωτικές και συγκρουσιακές απέναντι στην αντιπολίτευση, επιβεβαιώνοντας ξανά ότι τον απασχολεί η υστεροφημία του. Μετά το 2023, αναγκαστικά θα αποχωρήσει, έχοντας υποστεί τεράστια φθορά – δημοφιλία στο ναδίρ. Η απόφασή του να ηγείται της προεκλογικής εκστρατείας του ΔΗΣΥ μοιάζει να είναι μάχη για την υπεράσπιση του εαυτού του. Πιθανόν να θέλει να καθορίσει τους συσχετισμούς εντός ΔΗΣΥ για την επιλογή προεδρικού υποψηφίου σε έναν περίπου χρόνο. Αναλόγως του αποτελέσματος της κάλπης, θα είναι έτοιμος να μοιράσει είτε δάφνες είτε ευθύνες.
Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης (ΕΤΑ) χωρίς αμφιβολία αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία για την Κύπρο να συγχρονίσει επιτέλους τα βήματα για την εξέλιξή της με βάση τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η παρούσα διακυβέρνηση έχει ακριβώς τα μισά από το σύνολο των 18 ετών συμμετοχής στην Ε.Ε. και κάθε άλλο παρά μεταρρυθμιστική είναι. Σε ευρωπαϊκούς δείκτες και με βάση τα κριτήρια του ΕΤΑ, η Κύπρος υστερεί και παραμένει καθηλωμένη στις 5 τελευταίες θέσεις ανάμεσα στους «27»: ψηφιακός μετασχηματισμός, πράσινη ανάπτυξη, ανακύκλωση, κάλυψη κοινωνικών ανισοτήτων, μεταρρύθμιση δημόσιας υπηρεσίας, συστήματος δικαιοσύνης κ.ο.κ. Πολλά από τα έργα που προτείνονται έχουν στόχο να καλύψουν κενά της προηγούμενης δεκαετίας.
Ο Κανονισμός για την έγκριση των χρηματοδοτήσεών του είναι αυστηρός και διασυνδέει την εκταμίευση των χρημάτων με την ποιότητα των έργων, την πρόοδο υλοποίησής τους, αλλά και την έγκαιρη εφαρμογή συναφών μεταρρυθμίσεων.
Είναι άξιο απορίας ποια συναίνεση μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ κυβέρνησης και πολιτικών δυνάμεων στη Νέα Βουλή για να περάσουν μεταρρυθμίσεις. Ανασχετικός παράγοντας είναι πρώτα ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης, που κλόνισε τα πιο βασικά θεμέλια εμπιστοσύνης λόγω της διαφθοράς. Εσπρωξε επίσης στα άκρα τη σύγκρουση με τις πολιτικές δυνάμεις και το κύρος του αμφισβητείται. Στην υφιστάμενη Βουλή, η έγκριση του ετήσιου προϋπολογισμού κρέμεται από μια κλωστή και θα γίνουν μεταρρυθμίσεις;
Είναι επίσης άγνωστο κατά πόσο η εξαγγελία για 58 (!) μεταρρυθμίσεις μπορεί να συγκινήσει τους πολίτες, η πλειοψηφία των οποίων ταυτίζει τη διακυβέρνηση με αδιαφανείς πρακτικές και στοχευμένο πλουτισμό, ενώ κατατάσσει τον πρόεδρο στους γνωστούς παλαιάς κοπής κομματάρχες.
H διαπάλη εξουσίας
Οσα εξελίχθηκαν δίνουν το πολιτικό στίγμα για τη διαπάλη εξουσίας μέχρι τις προεδρικές εκλογές τον Φεβρουάριο του 2023. Σε όλη την προεκλογική εκστρατεία, το προεδρικό επιχείρησε να σκορπίσει τις ευθύνες για την απροκάλυπτη βιομηχανία χορήγησης διαβατηρίων σε όλα τα κόμματα. Ο ΔΗΣΥ συνηγόρησε για να αποφύγει τις πρόδηλες ευθύνες της διακυβέρνησης, ενώ ο Ν. Αναστασιάδης δεν είναι πειστικός, ούτε στους υποστηρικτές του.
Για τους χειρισμούς στο Κυπριακό που έφεραν το νησί στο χείλος της διχοτόμησης, η πάλαι ποτέ παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη, χάνει δυνάμεις λόγω της αποχής ή της στήριξης μικρών μετριοπαθών σχηματισμών.
Πιο εφιαλτική για το αδύναμο πολιτικό σύστημα μπορεί να αποδειχθεί η άνοδος του «χρυσαυγίτικου» ΕΛΑΜ που κεφαλαιοποιεί πάνω στην εθνικιστική ρητορεία Αναστασιάδη.
Το ΑΚΕΛ επιχειρεί να πείσει ότι αποτελεί τον κορμό μιας άλλης προοδευτικής διακυβέρνησης. Στην προεκλογική συζήτηση δεν κατάφερε όμως να απαλλαγεί από τα βαρίδια της κακής οικονομικής διαχείρισης Χριστόφια. Το ΔΗΚΟ δίνει μάχη συγκράτησης δυνάμεων για να μη διεμβολιστεί από την ΔΗΠΑ, πρώην στελέχη της που αντλούν ισχύ κατευθείαν από το προεδρικό και στηρίζουν Αναστασιάδη.
Οι Οικολόγοι ξεκίνησαν με ισχυρή δυναμική και υποψηφίους, αλλά στη διαδρομή έχασαν το μομέντουμ.
Μαζί ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και Οικολόγοι δεν διαθέτουν μια κοινή φιλοσοφία που εγγυάται ότι είναι ικανοί να κυβερνήσουν. Ξέρουν τι δεν θέλουν! Αλλά στις προεδρικές, οι Κύπριοι πολίτες θα θελήσουν να εκφραστούν πολύ διαφορετικά από τα κομματικά αθροίσματα για να βρουν τις απαντήσεις.
Αρθρο του Κυριάκου Πιερίδη, στην εφημερίδα «Πολίτης» της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου