τις 10 Μαρτίου, ημέρα Τρίτη, στη Νέα Σμύρνη πραγματοποιήθηκε μια συγκέντρωση την οποία πολλοί χαρακτήρισαν τη μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ σε συνοικία της Αττικής. Μεγαλύτερη ακόμα και από τις... πολύ μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις στο Κερατσίνι κάθε 18 Σεπτεμβρίου στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, μεγαλύτερη και από τις μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις που έχουν γνωρίσει στο παρελθόν οι εργατικές συνοικίες στα δυτικά της Αθήνας, από το Περιστέρι μέχρι την Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο. Η διαδήλωση εκείνη, δείγμα ενός κλίματος συσσωρευμένης οργής που επικρατούσε στην ελληνική κοινωνία από τη διαχείριση της πανδημίας με μοναδική έμφαση στην καταστολή (δύο ημέρες πριν η ελληνική κοινωνία παρακολουθούσε τις εικόνες αναίτιου ξυλοδαρμού περίοικων στο άλσος και στην πλατεία της Νέας Σμύρνης), σε προφανή αντιπαραβολή με την εικόνα των ατσαλάκωτων επιτυχημένων που νίκησαν τον κορωνοϊό που φιλοτεχνούσε για τον εαυτό της η κυβέρνηση με την αρωγή τής συντριπτικής πλειονότητας των ΜΜΕ. Από επικοινωνιακή σκοπιά ήταν προφανές ότι η κυβέρνηση έπρεπε να βρει τρόπο να αλλάξει την ατζέντα - η οποία, μην το ξεχνάμε, περιλάμβανε την ίδια περίοδο την υπόθεση Λιγνάδη και τις επαναλαμβανόμενες προκλητικές «ανεμελιές» του πρωθυπουργού.
Σε ένα βράδυ που η αστυνομική βία στράφηκε ξανά εναντίον του ανύποπτου πλήθους, το οποίο κινδύνευσε με ασφυξία και υπέστη τυφλούς ξυλοδαρμούς, οι εικόνες που προέβαλαν τα ΜΜΕ αφορούσαν αποκλειστικά τον ξυλοδαρμό ενός αστυνομικού από ομάδα διαδηλωτών. Τα κανάλια άφησαν για πολλή ώρα την υπόνοια ότι η ζωή του αστυνομικού κινδύνευε -ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, ο αστυνομικός είχε τραυματιστεί από την επίθεση, αλλά όχι σ’ αυτόν τον βαθμό- και η συζήτηση μεταφέρθηκε από αυτό που πραγματικά συνέβαινε στην Ελλάδα (την αυθαίρετη και συνεχή καταστολή) σε έναν φανταστικό «εμφύλιο χαμηλής έντασης» ανάμεσα σε «ταραχοποιούς» και αστυνομικούς, ο οποίος θα μπορούσε να λήξει μόνο με την επιβολή -ξανά- του «νόμου» και της «τάξης», το κλασικό τραμπικό δόγμα που ανέμελα υιοθετούσαν οι άριστοι φιλελεύθεροι της κυβέρνησης Μητσοτάκη από τότε ακόμα που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση.
Σε αντίθεση με ό,τι συνηθίζει σε περιπτώσεις βαριάς εγκληματικότητας ή φυγόποινων ναζί, η αστυνομία έδρασε άμεσα αυτή τη φορά, όπως ακριβώς επέτασσε η επικοινωνιακή ανάγκη για αλλαγή ατζέντας. Τη μέρα που ακολούθησε τα επεισόδια της Νέας Σμύρνης άνθρωποι συνελήφθησαν έξω από τα σπίτια τους, στη δουλειά τους ή προσερχόμενοι στο αστυνομικό τμήμα για να δηλώσουν απώλεια αντικειμένων. Ανάμεσά στους συλληφθέντες, δύο τουλάχιστον κατήγγειλαν τον βασανισμό τους στη ΓΑΔΑ και δηλώνουν έτοιμοι να μιλήσουν γι’ αυτόν στα δικαστήρια. Όμως ανάμεσα σε όλες αυτές τις ιστορίες, μία μένει σταθερά μακριά από τα φώτα της ειδησεογραφικής «μαρκίζας» ή ακόμα και από τις κινήσεις της αλληλεγγύης των εναλλακτικών πολιτικών χώρων. Πρόκειται για την περίπτωση του 30χρονου Αλέξανδρου Μ., γνωστότερου στα μέσα ως «Ινδιάνου», ο οποίος συμπληρώνει σε λίγες μέρες 50 ημέρες προσωρινής κράτησης και έχει δει ήδη την πρώτη αίτηση αποφυλάκισής του να απορρίπτεται, μέσω μιας σχεδόν απίστευτης ιστορίας, η οποία μοιάζει να αποτελεί ένα κινηματογραφικό υπόδειγμα δικαστικής και αστυνομικής πλάνης(;) που απειλεί να καταστρέψει τη ζωή ενός ανθρώπου.
Ο αξιόπιστος μάρτυρας
Ο «Ινδιάνος» βρέθηκε κατηγορούμενος και σχεδόν αμέσως προφυλακισμένος για απόπειρα ανθρωποκτονίας (εναντίον του αστυνομικού) στη βάση μίας και μόνης κατάθεσης. Αυτής του πρώην γαμπρού του, με τον οποίο οι σχέσεις του βρίσκονταν από καιρό σε ρήξη, Αριστείδη Γιαούζου. Αυτός ήταν που εμφανίστηκε αυτοβούλως στην αστυνομία προκειμένου να καταγγείλει τον αδελφό της πρώην συζύγου του αρχικά ως τον άνθρωπο που επιτίθεται στον μοτοσυκλετιστή της αστυνομίας και εν συνεχεία απλώς ως συμμέτοχο στα επεισόδια. Η ευκολία με την οποία η αστυνομία έκανε αποδεκτή μία και μόνη κατάθεση, και μάλιστα γεμάτη αντιφάσεις και αναπάντητα ερωτήματα, από έναν άνθρωπο ο οποίος βρισκόταν ήδη σε διαμάχη με αυτόν τον οποίον κατήγγειλε, προξενεί αναμφίβολα αρνητική έκπληξη.
Κι όμως, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Καθώς ο Αλέξανδρος Μ. («Ινδιάνος») παραμένει προφυλακισμένος 50 μέρες μετά, μολονότι έχει ο ίδιος προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δεν βρισκόταν καν κοντά στη Νέα Σμύρνη την ώρα των επεισοδίων, ο καταγγέλλων Γιαούζος έχει αναιρέσει ρητά την καταγγελία του, πριν τελικά την επαναφέρει, και κανένα άλλο στοιχείο ή μάρτυρας δεν έχει βρεθεί που να συνηγορεί για την παρουσία τού κατηγορούμενου έστω και στη διαδήλωση. Κερασάκι στην τούρτα, μικρό αλλά πολύ γευστικό; Ο Γιαούζος, στου οποίου τη μόνη καταγγελία έχει στηριχθεί η προφυλάκιση του Αλέξανδρου Μ., έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για έναν πραγματικά αξιοπρόσεκτο λόγο: γιατί απασχολούσε την αστυνομία με ψευδείς καταγγελίες σχετικά με επιθέσεις που «ετοίμαζαν» ή «έκαναν» (στο μυαλό του) οι αναρχικοί. Ένας μόνο μάρτυρας, αλλά τόσο πολύ αξιόπιστος!
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Γιάννη Ανδρουλιδάκη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου