Ως γνωστόν,Νέα Δημοκρατία χωρίς εσωκομματικά, χωριάτικη χωρίς φέτα. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πάντως έχει πετύχει μία ασυνήθιστη...για τα δεδομένα του κυβερνώντος κόμματος εσωκομματική ηρεμία, χάρη σε ισορροπίες και στρατηγικές κινήσεις “εξουδετέρωσης” πιθανών πόλων από την εκλογή του στην ηγεσία. Αλλά και βεβαίως διότι η εξουσία είναι η πιο ισχυρή συγκολλητική ουσία.
“Οι βουλευτές είναι πάντα με αυτόν που κερδίζει”, λέει έμπειρο γαλάζιο στέλεχος, εκτιμώντας ότι δεν πρέπει σε τελική ανάλυση κανείς να αποδίδει υπερβολική σημασία σε διαχωρισμούς όπως καραμανλικοί, σαμαρικοί, μητσοτακικοί. Στη γαλάζια ιστορία άλλωστε δεν είναι σπάνια τα φαινόμενα βουλευτών, που άλλαζαν στρατόπεδο, ανάλογα με την εκτίμηση τους για το ποιος μπορεί να κερδίσει εκλογές και άρα να διασφαλίσει την επανεκλογή τους.
Κάτω από την ήρεμη επιφάνεια της γαλάζιας λίμνης τα εσωκομματικά ύδατα βέβαια είναι θολά και βαθιά, με δελφίνους που καραδοκούν στο βυθό και ισχυρά ρεύματα τα οποία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Και εν τω μεταξύ Μαριέττα Γιαννάκου και Όλγα Κεφαλογιάννη έχουν πετάξει το πρώτο βότσαλο που τάραξε τα νερά με αφορμή την αναγκαστική συνεπιμέλεια.
Ο Καραμανλής και ο Σαμαράς
Στα κοινοβουλευτικά έδρανα της ΝΔ κάθονται δύο πρώην πρωθυπουργοί: Ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς. Ο μεν πρώτος εκ των πραγμάτων αποτελεί τον εκφραστή του βασικού ρεύματος της κεντροδεξιάς, παρόλο που δεν αναμειγνύεται στα εσωκομματικά. Παρακολουθεί όμως στενά ιδίως τα εθνικά θέματα. Η τελευταία του παρέμβαση μάλιστα για τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία αποτέλεσε ένα διπλό μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες.
Και προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι μετά την απάντηση του κ. Καραμανλή στον Κώστα Σημίτη για το Ελσίνκι και ενώ αρχικά η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη χρησιμοποίησε τον δυνητικά πιο ευρύ όρο “υφαλοκρηπίδα και θαλάσσιες ζώνες”, το ίδιο βράδυ ο “σφυγμός” με την κυβερνητική γραμμή που διανέμεται στους βουλευτές της ΝΔ, ανέφερε ως μοναδικό αντικείμενο διαπραγμάτευσης με την Τουρκία τον όρο “υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ”, όπως τον χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός.
Οι σχέσεις του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Σαμαρά είναι όμως ακόμη πιο περίπλοκες. Στις εσωκομματικές εκλογές του 2015-2016, μητσοτακικοί και σαμαρικοί είχαν βάλει στην άκρη την παλιά έχθρα και συνασπίστηκαν σε ένα αντικαραμανλικό μέτωπο. Μετά την εκλογή του κ. Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία όμως, ο κ. Σαμαράς δεν έγινε Επίτροπος όπως ανέμενε, με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα δεν θα έπαιρνε θέση αντιπροέδρου, για να δει λίγο αργότερα το Μαργαρίτη Σχοινά να αναλαμβάνει αντιπρόεδρος της Κομισιόν. Και δεν έγινε ούτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν δε ενδεικτικό ότι δεν ψήφισε την Κατερίνα Σακκελαροπούλου.
Στο 13ο συνέδριο της ΝΔ ο πρώην πρωθυπουργός έριξε τις πρώτες βολές για τη συμφωνία των Πρεσπών, διαφώνησε δις με την προσφυγή στη Χάγη και όταν αγνόησε την κομματική πειθαρχία στην τροπολογία για τις ΠΑΕ, αμφισβήτησε και το δικαίωμα του πρωθυπουργού να του ζητήσει εξηγήσεις, με την περίφημη διαρροή πως “ο Αντώνης Σαμαράς ούτε έδωσε εξηγήσεις, ούτε του ζητήθηκαν, ούτε θα μπορούσαν να του έχουν ζητηθεί”.
Είναι δε κοινό μυστικό ότι η κυβέρνηση κωλυσιεργεί να φέρει προς κύρωση τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία λόγω των σαμαρικών και όχι μόνο αντιδράσεων.
Σημειωτέον πάντως ότι ο κ. Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός αποφεύγει να συμβουλεύεται ή έστω να συζητά με τους προκατόχους του, θέλοντας έτσι να δείξει ότι δεν τους αναγνωρίζει ιδιαίτερο ρόλο, σε αντίθεση με την πρακτική προηγούμενων προέδρων της ΝΔ.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Βίκυς Σαμαρά, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου