...μπορεί να είναι ο βιαστής της διπλανής πόρτας...
Διακοπές πριν από κάποια χρόνια και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο με ένα φίλο αργά τη νύχτα. Από την αντίθετη πλευρά του δρόμου έρχονται προς το μέρος μας δυο άνδρες, εμφανώς μεθυσμένοι, φωνάζοντας και παραπατώντας. Τους ρίχνω μία ματιά και αμέσως αλλάζω πορεία για να τους αποφύγουμε. Ο φίλος μου δεν πιάνει το υπονοούμενο και συνεχίζει ευθεία πάνω τους.
“Ρε συ, μην πάμε προς τα εκεί” του... μουρμουρίζω. “Δεν υπάρχει πρόβλημα, δυο μεθυσμένοι είναι”, μου απαντάει, σχεδόν έκπληκτος. Οι δύο άνδρες μας προσπερνάνε χωρίς να μας δώσουν σημασία, οι φωνές τους ανακατεύονται με γέλια, ήταν απλώς δυο φίλοι που ήπιαν ένα ποτηράκι παραπάνω.
“Πόσο ωραίο πρέπει να είναι να είσαι άντρας και να μη φοβάσαι συνέχεια”, ξεφυσάω και ο φίλος μου απαντά με ειλικρίνεια και επίγνωση: “Ναι, είναι”.
Γιατί οι γυναίκες φοβόμαστε στο δρόμο τις νύχτες και όχι, η λύση δεν είναι να κλεινόμαστε στο σπίτι νωρίς. Εξάλλου και γυρνώντας από τη δουλειά αν έχει πέσει ο ήλιος, κρατάμε τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλα του χεριού που είναι σφιγμένο γροθιά, με τη σκέψη ότι αν μας επιτεθεί κάποιος, ίσως, θα καταφέρουμε να τον αιφνιδιάσουμε.
Φοβόμαστε και όχι δεν έχει σημασία τι φοράμε. Αν ήταν έτσι, στις χώρες όπου οι γυναίκες φοράνε μπούργκα δε θα υπήρχαν βιασμοί, ούτε θα είχε βιασθεί καμία πριν “εφευρεθεί” το μίνι. Για να μην αναφερθούμε στα θύματα βιασμού που φοράνε ακόμη πάνες...
Φοβόμαστε γιατί οι βιαστές δεν είναι κατ΄ ανάγκην σκοτεινοί ύποπτοι τύποι, δεν ξεχωρίζουν, δεν κυκλοφορούν μόνο τη νύχτα ή μόνο σε κακόφημες γειτονιές.
Οι βιαστές είναι άνδρες καθημερινοί, πράγματι. Μπορεί να είναι ένα “ωραίο παιδί”, όπως ο 22χρονος που κυνήγησε τη Δανάη στη Νέα Σμύρνη και που είναι ύποπτος και για άλλες επιθέσεις. Μπορεί να μην είναι άσχημος, αλλά εμφανίσιμος, διότι άλλωστε ο βιαστής δε βιάζει λόγω σεξουαλικής επιθυμίας ή έλλειψης σεξ: Ο βιασμός πρωτίστως είναι πράξη εξουσίας.
Ο βιαστής λοιπόν μπορεί να είναι ένα “καλό παιδί”, ξέρετε από αυτά που ποτέ δεν είχαν δώσει δικαιώματα στη γειτονιά. Μπορεί να είναι οικογενειάρχης, γείτονας, το παιδί της διπλανής πόρτας. Μπορεί ακόμη να μην είναι ένας άγνωστος, αλλά να είναι φίλος, σύζυγος ή σύντροφος, ακόμη και συγγενής.
Οι γυναίκες φοβόμαστε, για αυτό μαθαίνουμε να παίρνουμε τα μέτρα μας. Αντί όμως να διδάσκουμε τα κορίτσια να μη βιάζονται, ας διδάξουμε τα αγόρια να μη βιάζουν.
Γιατί όντως δεν είναι όλοι οι άνδρες ίδιοι, δεν είναι εκ φύσεως βιαστές, δεν είναι ανίκανοι να συγκρατήσουν τις ορμές τους, όπως υποστηρίζει η πατριαρχία. Επομένως μπορούμε να δημιουργήσουμε μία κοινωνία στην οποία κανένας άνδρας να μη θεωρεί ότι έχει δικαίωμα εξουσίας πάνω στο σώμα μίας γυναίκας...
Βίκυ Σαμαρά
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου