Πάσχα στο χωριό...

... τη δεκαετία του ’80 και του ’90 (ΦΩΤΟ)...

Oι γειτονιές μοσχοβολούσαν από τα λουλούδια που είχαν πια ανθίσει, από την υποχρεωτική «πάστρα» λόγω Πάσχα και τα ασβεστώματα στις αυλές. Όσοι έμεναν κοντά γινόταν μια παρέα και τα αρνιά έμπαιναν στη σειρά για να ψηθούν. Εικόνες και πασχαλινές αναμνήσεις από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 που μοιάζουν πια μακρινές... αλλά αφήσουν ένα χαμόγελο στα χείλη όσων τις αναπολούν.

Τουλάχιστον τρεις γενιές μαζί! Χόρευαν, τραγουδούσαν, έτρωγαν και μιλούσαν για τον χειμώνα που πέρασε και για το καλοκαίρι που προσμονούσαν να έρθει. Οι «πρωτευουσιάνοι» είχαν φτάσει από τις προηγούμενες ημέρες και οι λαμαρίνες γεμάτες κουλούρια πηγαινοέρχονταν στον φούρνο αφήνοντας μια έντονη πασχαλινή μυρωδιά στα δρομάκια του χωριού.

Το σταθερό τηλέφωνο τις ημέρες του Πάσχα έπαιρνε φωτιά. Τα κινητά τη δεκαετία του ’80 δεν είχαν έρθει στην Ελλάδα και προς το τέλος της δεκαετίας του ’90 τα είχαν λίγοι. Έτσι όσοι ήθελαν να ευχηθούν στη γιαγιά και στον παππού, που το σπίτι τους φόραγε τα γιορτινά του και περίμενε τους επισκέπτες, τηλεφωνούσαν στο σταθερό. Μερικές φορές όμως το τηλέφωνο «κλείδωνε» ακόμη και με κλειδαριά στο μηδέν για να μην μπορούν τα μικρά της οικογένειας να κάνουν φάρσες και να πραγματοποιήσουν υπεραστικές κλήσεις.

Πάσχα στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας τη δεκαετία του ΄90

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες μας πιάνει μια νοσταλγία. Όσοι ζήσαμε σε χωριό ή τουλάχιστον το επισκεπτόμασταν το Πάσχα αναπολούμε την πασχαλινή εκείνη μυρωδιά, τους φίλους με τους οποίους δίναμε ραντεβού στο χωριό, και την οικογένεια που μίκρυνε αφού αρκετοί έφυγαν από τη ζωή. Θυμόμαστε τα σκαστούρια ή αλλιώς τις «κόκκινες» που παίρναμε για να πετάξουμε και με το «μπαμ» να τρομάξουμε τους πιο σοβαρούς αλλά και τα σκορδάκια που τα ρίχναμε ακόμη και μέσα στο σπίτι και τρέχαμε να κρυφτούμε για να μην μας δουν. Τις σοκολάτες που μας περιμέναν να τις φάμε μετά την Ανάσταση, γιατί όλοι τη Μεγάλη Εβδομάδα νηστεύαμε και τα δώρα με τα οποία μας φόρτωναν παππούδες, γιαγιάδες, θείοι και θείες.

Οι ετοιμασίες στα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας ξεκινούσαν από νωρίς το πρωί, όλοι ήταν στο πόδι. Οι σούβλες είχαν καθαριστεί από την προηγούμενη και είχαν μπει στη θέση τους. Τα αρνιά συνήθως ήταν πάνω στο τραπέζι στο κατώι του σπιτιού, σκεπασμένα με πετσέτες για να αλατιστούν, να ραφτούν, να περαστούν στη σούβλα και στη συνέχεια να καταλήξουν στο τραπέζι αφού πρώτα είχαν τραβηχτεί από πάνω τους σχεδόν όλες οι πέτσες…. έτσι για τον μεζέ.

Οι γυναίκες αναλάμβαναν τα συνοδευτικά και τα μεζεδάκια ενώ οι άνδρες μικροί – μεγάλοι είχαν την ιδιότητα του ψήστη. Αφού γινόταν ο ελληνικός καφές σε μεγάλη μάλιστα κούπα ξεκινούσε η προετοιμασία της φωτιάς. Μετά σειρά είχε το κοκορέτσι, που δεν λείπει ποτέ το Πάσχα από τα τραπέζια, με τα μικρά παιδιά να νιώθουν περήφανα που τα άφηναν να το προετοιμάσουν και τους γονείς να φωνάζουν «πρόσεχεεεεε μην χτυπήσεις από τη σούβλα».

Στις 9 το πρωί περίπου τα αρνιά είχαν τοποθετηθεί στις θέσεις τους. Μια φωτογραφική με φιλμ κατέγραφε τις στιγμές και όλοι πήγαιναν δίπλα στον οβελία και καμάρωναν γυρνώντας τη σούβλα.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...

πηγη newsbeast.gr