Συγνώμη, «δεν είμαι πολιτικός»...

...είμαι ο Άλεξ Πατέλ...

Αν δεν είχα διαβάσει το προχθεσινό πρωτοσέλιδο κείμενο στήριξης ενός ακόμη Αρίστου στην «έγκριτη» Καθημερινή (12.5.21) με τίτλο: «Λίγο από την παλιά Ελλάδα, λίγο παραπάνω από τη νέα», είχα αποφασίσει να μην τοποθετηθώ επί της νέας γκάφας του Άλεξ Πατέλη.

Απλά θα περίμενα την επόμενη…

Θα υπήρχε;

Νομοτελειακά!

Γιατί;

Γιατί... όταν ακόμη και ο γαλαζοπράσινος ιντερνετικός Ριζοσπάστης της Κυβέρνησης, το i-efimerida, αναφέρεται στο θέμα με τον τίτλο «Το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης γκάφας», σημαίνει πως ο άνθρωπος είναι accident prone (επιρρεπής στο λάθος).

Γιατί ο άνθρωπος αρνείται να σκεφθεί ως πολιτικός.

Γιατί το «είναι» του αρνείται και απεχθάνεται την πολιτική, ενώ ο νους (;) του θα έπρεπε να τον καθοδηγεί και να του υποδεικνύει ότι ο ρόλος του ως «Οικονομικού Συμβούλου του Πρωθυπουργού», είναι κατ’ εξοχήν πολιτικός. Δεν είναι κορυφαίος συνεργάτης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ούτε του Ομίλου Λάτση.

Θα διαφωνήσουμε λοιπόν κάθετα και οριζόντια φίλε Αλέξη Παπαχελά (παρότι συμφωνούμε σε άλλα πολλά): εδώ υπάρχει κόκκινη γραμμή... Τί ισχυρίζεται ο Αλέξης; Πως «η χώρα χρειάζεται Πατέληδες σε δημόσιες θέσεις»…

Όχι!

Δεν χρειαζόμαστε άλλους «Πατέληδες».

Δεν χρειαζόμαστε ούτε καν τον Άλεξ Πατέλ. Και δεν το λέω για την γκάφα του, που σχεδόν ταύτισε τους κατόχους διδακτορικού τίτλου με τους τεμπέληδες (ενώ ο ίδιος κατέλαβε τη θέση του ακριβώς χάριν ενός τέτοιου τίτλου. Δύο μέτρα και δύο σταθμά Mr. Alex;). Δεν τους χρειαζόμαστε Αλέξη μου τους διάφορους Άλεξ γιατί είναι σούπερ γκαφατζήδες! Καλύπτουν το πρώτο λάθος με δεύτερο… «Συγγνώμη δεν είμαι πολιτικός» είπε ο Doctor!. «Ευτυχώς που δεν είστε», λέω εγώ. Γιατί αν τώρα χαλάτε στην πιάτσα το όνομα των τεχνοκρατών, θα χαλάγατε ακόμη περισσότερο την διαλυμένη εικόνα των πολιτικών.

Οι λόγοι πολλοί:

Ο πρώτος; Η έλλειψη team spirit, ομαδικότητας, ή πολιτικού savoir faire.

Δεν μπορεί κύριε Σύμβουλε να παρουσιάζετε το (μάλλον) σημαντικό Πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0» (μπράβο για την προσπάθεια, για το αποτέλεσμα επιτρέψτε μου να διατηρώ επιφυλάξεις) και να μην καλείτε τον -ιεραρχικά ανώτερό σας- Υπουργό Εθνικής Οικονομίας, ο οποίος μάλιστα και βάση του Συντάγματος (Constitution, you know;) είναι αυτός που θα το εφαρμόσει. Ακόμη και αν εποφθαλμιάτε τη θέση του (θεμιτή η φιλοδοξία στον άνθρωπο), δουλέψτε κι άλλο για να αξιολογηθείτε και ο Πρωθυπουργός των Αρίστων πιθανότατα θα σας επιβραβεύσει. Άλλωστε, κατά τα κατ’ ιδίαν λεγόμενά του, σας θεωρεί τον Αριστότερο (όχι Αριστερότερο) των Αρίστων.

Κατά τα δικά σας κατ’ ιδίαν λεγόμενα, «κάνει ό,τι του λέτε εσείς προσωπικά». It’s a lie and it is also unfair…

Είναι απαράδεκτη απρέπεια η παραπάνω διαρροή και δείχνει εκτός από έλλειψη ομαδικότητας και κακό χαρακτήρα.

Αυτά για εσάς προσωπικά. Αλλά το θέμα δεν κλείνει με μια «εύκολη συγγνώμη», σαν αυτή με την οποία σπεύσατε εσείς και οι παπαγάλοι του Μαξίμου να κλείσετε το θέμα.

Το ερώτημα είναι αν συνειδητοποιήσατε τί είπατε;

Αν ναι, καλώς, αν όχι κακώς, αν σας είναι αδιάφορο, μεγάλο λάθος!

Το αυτομαστίγωμα ποτέ δεν είναι ευχάριστο. Μήπως όμως να το δοκιμάζατε; (μεταφορικά). Δεν ξέρω αν θα σας άρεσε κυριολεκτικά (βέβαια, ουδόλως απίθανο εστί, με τα γούστα του καθενός δεν βγάζεις άκρη), σίγουρα όμως θα σας έκανε καλό σε βάθος χρόνου.

Και θα λειτουργούσατε και ως global paradigm. Ο τεχνοκράτης που αυτομαστιγώνεται είτε ως μέλος της Opus Dei, είτε ως Φραγκισκανός Μοναχός (είναι αυτοί που αυτοτιμωρούνται σκληρά για να δείξουν στον Θεό πως μετανοούν για τις αμαρτίες τους, ή ως Σιίτης Μουσουλμάνος όταν γιορτάζουν την Ασούρα, διαλέξτε και πάρτε).

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Καραχαλιου, πατήστε ΕΔΩ...