...που απέκλεισε τον γερουσιαστή Μενέντεζ από τις εκδηλώσεις για το 1821;...
Περιέργως η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής διοργάνωσε εκδηλώσεις για την εθνική επέτειοτης 25ης Μαρτίου. Και λέμε περιέργως, επειδή οι εκδηλώσεις αφορούσαν την ήττα της οθωμανικής Τουρκίας… Διαφημίστηκαν οι εκδηλώσεις αυτές, από τους... κολαούζους του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, ως να ήταν παγκόσμιο γεγονός.
Σημεία των καιρών, έλεγαν οι παλιοί που ήταν και σοφοί. Ή, αν θέλετε, το νέο είδος δημοσιογραφίας. Μόνο ύμνοι, καμία κριτική…
Στα κοινωνικά δίκτυα έδρασαν οι γνωστοί επιτήδειοι. Ακόμα και οι ηγέτες του νέου Λόμπι της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, που νομίζαμε πως είναι διαφορετικοί από τους προηγούμενους.
Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και συζητείται μέχρι και σήμερα, η απουσία από τις εκδηλώσεις αυτές του μεγαλύτερου φιλέλληνα της εποχής μας: Του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ.
Προκλήθηκε η «νόμιμη απορία». Ποιος απέκλεισε τον γερουσιαστή. Ποιος «έκοψε» τον μεγαλύτερο υποστηρικτή της Ελλάδας και της Κύπρου από τις εκδηλώσεις για την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης; Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος; Κάποιος μεγαλόσχημος από το περιβάλλον του.
Και δεν ομιλούμε για τον π. Αλέξανδρο Καρλούτσο, ο οποίος έχει δείξει ποικιλοτρόπως τη γνήσια υποστήριξη του στον Ρόμπερτ Μενέντεζ. Εάν αποφάσιζε ο π. Καρλούτσος, ο γερουσιαστής θα είχε προσκληθεί. Τελεία και παύλα…
Το θέμα είναι σοβαρό και προστίθεται στα ατοπήματα του σημερινού Αρχιεπισκόπου. Θυμίζουμε ότι δεν …πληροφορήθηκε ακόμα για την ιστορική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν… Ενώ θυμήθηκε και τουίταρε το μήνυμα του Αμερικανού προέδρου για το Ορθόδοξο Πάσχα.
Θυμίζουμε ότι δεν ενημέρωσε ακόμα ότι έσπευσε στην κατοικία του Τούρκου πρέσβη για να εορτάσει το Ραμαζάνι, και το πληροφορηθήκαμε από τις αναρτήσεις της τουρκικής πρεσβείας και το τουρκικό πρακτορείο Ανατολού.
Υπάρχουν και άλλες πολλές πράξεις του κ. Ελπιδοφόρου που συγκρούονται με τα αισθήματα των ομογενών μας και αφορούν την κατοχική δύναμη Τουρκία. Και στο σημείο αυτό τίθεται θέμα για τον ρόλο του ως “ηγέτη” της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας. Είναι δυνατόν ένας Ιεράρχης να ηγείται και πολιτικά της Ομογένειας; Οπωσδήποτε όχι…
Βεβαίως, ο γερουσιαστής δεν έχει ανάγκη την πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου για να τιμήσει τον Ελληνισμό. Το κάνει καθημερινά με τις πράξεις του. Η υποστήριξη του στην Ελλάδα και την Κύπρο είναι δεδομένη επειδή αγάπησε τις δύο χώρες μέσα από τις αφηγήσεις του Τάσου Ζαμπά και των μελών της οικογένειάς του, προσφύγων από την κατεχόμενη Μόρφου.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου