Διαφορετική η οπτική τους, άλλοι το υποστηρίζουν και άλλοι όχι.
Εχει ενδιαφέρον, νομίζουμε, η επιχειρηματολογία τους αλλά επιτρέψτε μας να πούμε ότι οι υποστηρικτές του δεν πείθουν και τόσο...
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο... κύριο άρθρο της «Ενοχοποίηση»: «Οι φωνές κατά της τροπολογίας που χορηγεί ασυλία στα μέλη των υγειονομικών επιτροπών θα ήταν πιο πειστικές εάν οι επικριτές είχαν καταφέρει να αρθρώσουν έστω και μία λέξη συμπαράστασης προς τους βαλλόμενους εμπειρογνώμονες. Αν είχαν εγκαίρως αντιταχθεί στο τοξικό κλίμα που ενοχοποιούσε την επιστημονική άποψη και επιχειρούσε να τρομοκρατήσει πρόσωπα με υψηλό κύρος και ανιδιοτελή προσφορά».
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο κύριο άρθρο της «Οι λοιμωξιολόγοι ρίχτηκαν στην αρένα»: «Οι επιστήμονες θα έπρεπε να αντιδράσουν εντονότερα απ’ όλους και να αρνηθούν το ακαταδίωκτο που τους προσφέρει το τριτοκοσμικό καθεστώς Μητσοτάκη. Με αυτή τη σκανδαλώδη και βαθιά αντιδημοκρατική, παράνομη και αντισυνταγματική τροπολογία, οι επιτροπές των επιστημόνων θα μείνουν στην Ιστορία ως κάποιες σκοτεινές ομάδες ανθρώπων, οι οποίες απεργάστηκαν την καταστροφή του τόπου και υπηρέτησαν συμφέροντα εχθρικά προς το έθνος και τον λαό… Η κοινή γνώμη, με αυτό, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορεί με κάποιον νόμιμο τρόπο, με αρωγό της τη Δικαιοσύνη, να βρει το δίκιο της για τη συμφορά που βρήκε την Ελλάδα και για τα μύρια όσα εγκληματικά λάθη έκανε η κυβέρνηση -υποτίθεται με την καθοδήγηση ή την ανοχή- των επιστημόνων. Πολύ πονηρό κόλπο: Πρώτα διαπράττονται τα αίσχη κι ύστερα νομοθετείται το ακαταδίωκτο τους…».
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στο κύριο άρθρο της «Απαγορεύεται η γνώση της αλήθειας»: «Η απαγόρευση εξέτασης των μελών των Επιτροπών και κυρίως των επιστημόνων δεν προστατεύει τους ίδιους ως προς την εκτέλεση του επιστημονικού έργου τους. Προστατεύει την κυβέρνηση -η οποία ήταν η μόνη που λάμβανε τις αποφάσεις και επέβαλλε την εφαρμογή τους- ώστε να μην υπάρχει στο μέλλον καμία τεκμηριωμένη κατάθεση που να αποκαλύπτει τις ευθύνες της για τη διαχείριση της πανδημίας και τη ζημιά που ενδεχομένως προκάλεσε σε πολίτες και επιχειρήσεις. Συνιστά, επίσης, εξαναγκασμό των επιστημόνων σε ένα υποχρεωτικό και δια βίου "συμβόλαιο εχεμύθειας", αλλά και έμμεση απαγόρευση για τη δημοσίευση και δικαστική χρήση των πρακτικών αυτών των Επιτροπών στο μέλλον, καθώς αποτελούν αποδεικτικό υλικό το οποίο θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη δικαστική εξέταση των μελών τους. Απαγορεύεται δηλαδή στην ελληνική κοινωνία να μάθει την αλήθεια για τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και στους πολίτες που καταστράφηκαν ή επλήγησαν να διεκδικήσουν δικαστικά το δίκιο τους. Αυτό μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα θα μπορούσε να συμβεί. Συνέβη όμως εδώ. Και είναι ενδεικτικό της ποιότητας αυτών που μας κυβερνούν».
Ο Πάνος Αμυράς στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ γράφει «Η υποκρισία με το ακαταδίωκτο και η δίκη του Γαλιλαίου»: «Η τελευταία δίκη που θυμόμαστε με επιστημονικό επίδικο ήταν πριν από τέσσερις αιώνες, όταν ο Γαλιλαίος διώχθηκε επειδή υποστήριζε ότι η Γη κινείται γύρω από το ηλιακό σύστημα. Οι σύγχρονοι καρδινάλιοι εξανέστησαν τώρα επειδή τα μέλη της Επιστημονικής Επιτροπής, που με τις οδηγίες τους έχουν φέρει την Ελλάδα σε καλύτερη θέση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα ευθύνονται για τις θέσεις που εξέφρασαν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι η κυβέρνηση έλαβε λανθασμένες αποφάσεις για την πανδημία ας αναζητήσει πολιτικές ή άλλες ευθύνες με τις γνωστές κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Θα είχε ενδιαφέρον μια τέτοια εξέλιξη, αρκεί να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ το ρίσκο για να αναλάβει τη σχετική πρωτοβουλία. Όμως οι επιστήμονες δεν μπορούν να γίνουν βορά στη δικομανία των οπαδών θεωριών συνωμοσίας, ούτε μπορεί να είναι υπόλογοι ή και υπόδικοι για τη γνώμη ή την ψήφο που έδωσαν στο πλαίσιο λειτουργίας της επιτροπής».
Ο Γιώργος Παπαχρήστος στα ΝΕΑ γράφει για το «Ακαταδίωκτο»: «Στο μεταξύ το μέγα θέμα (για την αντιπολίτευση) είναι ότι η κυβέρνηση πέρασε από τη Βουλή μια τροπολογία, με την οποία εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο των μελών της περίφημης Επιτροπής των λοιμωξιολόγων. Γιατί ψηφίστηκε η τροπολογία, τι επέβαλλε την ψήφισή της και είναι σκάνδαλο, και ποιος ξέρει τι γίνεται στο εσωτερικό της, και χρειάστηκε η τροπολογία, και άλλα τέτοια ωραία. Διάβασα σχετικά και μια υπέροχη τοποθέτηση στη Βουλή του φίλου Γιάννη Ραγκούση, και κατέληξα πως (μάλλον ξέφυγαν και) τα έλεγε όλα – για το γιατί, τουλάχιστον. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί εδώ και μήνες τη δημοσιοποίηση των πρακτικών της Επιτροπής, και το κάνει εσκεμμένα, για να απειλήσει (ή και να εκβιάσει) έμμεσα τα μέλη της, για το «μετά» την πανδημία, η κυβέρνηση κατέφυγε στη σωστή απόφαση προκειμένου να διαβεβαιώσει τους ανθρώπους αυτούς ότι πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά τους, χωρίς να έχουν να φοβούνται τίποτε. Το έργο, αν ενθυμείσθε, είχε ξεκινήσει από μηνών, με την επίθεση εις βάρος του Σωτήρη Τσιόδρα. Τον οποίο κατάφεραν να αποδομήσουν, και να τον εξαναγκάσουν να διακόψει την καθημερινή ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας. Ακολούθησε η διαρροή των πρακτικών όλως τυχαίως σε εφημερίδα που αντιπολιτεύεται από τα δεξιά την κυβέρνηση, οπότε σου λέει το Μέγαρο Μαξίμου, αν συνεχιστεί αυτό, θα το διαλύσουν το μαγαζί, και μετά τρέχα γύρευε...».
info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου