Τσίμπησαν και σήμερα το ενδιαφέρον πρώτο θέμα Τα Νέα: «Ναύτες, σμηνίτες με 9μηνη θητεία». Και δίνουν την εξήγηση στον υπέρτιτλο: «Αν επιλέξουν ακριτικές μονάδες». Αλλά τι... ακριτικές μονάδες, και πόσους να απασχολούν, μπορεί να έχει το Πολεμικό Ναυτικό;
Την απάντηση δίνει η εφημερίδα: «Ειδικά για το Ναυτικό η μειωμένη θητεία ισχύει για όλα τα πλοία», γράφει. Έτσι Ναυτικό, Αεροπορία και Στράτος Ξηράς εξισώνονται ως προς τη χρονική διάρκεια της θητείας, η οποία ήταν εννεάμηνη για το, λεγόμενο, Πεζικό και δωδεκάμηνη για τα άλλα δύο Σώματα.
Αυτή η χρονική ανισότητα υπήρχε και πριν από δεκαετίες, όταν η μεγάλη διάρκεια της θητείας αποτελούσε τροχοπέδη για την καριέρα των νέων:
δύο πλήρη χρόνια για τον Σ.Ξ. και 27μηνο για Ναυτικό, Αεροπορία. Αργότερα υπήρξαν σταδιακές μειώσεις, αλλά πάντα με ανισότητες ως προς τη διάρκεια. Γιατί; Επειδή η θητεία στα δύο Σώματα εθεωρείτο προνομιακή…
Και μπορεί να ήταν τέτοια σε ορισμένες υπηρεσίες –ιδιαίτερα σε εκείνες της ξηράς, και πιο πολύ της Αθήνας. Στις οποίες για να πας έπρεπε να είχες «οκτάρι», που στην ορολογία τού Ναυτικού σήμαινε ό,τι στον Στρατό σημαίνει ο όρος «βύσμα».
Από πού βγήκε το «οκτάρι» δεν εξηγείται συνειρμικά όπως εξηγείται το «βύσμα», που σημαίνει διασύνδεση ή γνωριμία με ισχυρό πρόσωπο εξουσίας και επιρροής το οποίο μπορεί να σε βολέψει. Το «οκτάρι» τι συνειρμό να κάνει; Υπήρχε μια εξήγηση, μια... ετυμολογία, που κυκλοφορούσε παλιά, αλλά είναι ελαφρώς σόκιν... Πάντως το μεγαλύτερο «οκτάρι» το είχαν εκείνοι που κατάφερναν να βρουν την άκρη και να καταταγούν στο Λιμενικό, πριν αυτό στελεχωθεί αμιγώς με μόνιμους.
Ενώ πραγματικά οι υπηρεσίες ξηράς, ή έστω πολλές από αυτές, ήταν λουκούμι, δεν συνέβαινε το ίδιο με τα περισσότερα από τα πλοία τού Στόλου για να δικαιολογείται το παραπανίσιο τρίμηνο που στο σύνολο τού 27μηνου ήταν εξαντλητικό. Η θητεία στα αντιτορπιλικά (ιδιαίτερα στα αποκαλούμενα «θηρία»: «Ιέραξ», «Λέων» κ.λπ.) γινόταν, και γίνεται, με σκληρές συνθήκες.
Συνεχή ταξίδια, συχνές πολυήμερες ασκήσεις, διαρκής επαγρύπνηση στο Αιγαίο με αδιάκοπα πήγαινε έλα (ο λεγόμενος «ξιφίας»), μεγάλα διαστήματα χωρίς έξοδο αφού συνέπιπταν με ταξίδια που υποχρέωναν τα πληρώματα να κοιμούνται και να ξυπνούν, να τρώνε και να δουλεύουν, να ασκούνται και να ξεκουράζονται διαρκώς πάνω στα κύματα. (Άλλωστε «Είμαι ο Ναύτης του Αιγαίου/ κρεβάτι έχω τα βαθιά νερά», λέει το εμβατήριο του Ναυτικού).
Τώρα η θητεία σε όλα πλοία θα θεωρείται, και σωστά, κάτι σαν παραμεθόριος. Όχι βέβαια πως δεν υπήρχαν –μπορεί να υπάρχουν ακόμα– και κάποια πλοία στα οποία, κάποτε τουλάχιστον, θα έπρεπε να έχεις «οκτάρι» για να πας. Όπως κάτι μικρά αποβατικά, τα επονομαζόμενα «παντόφλες», που ήταν καλύτερα και από υπηρεσία ξηράς.
Είχαν κυβερνήτη έφεδρο σημαιοφόρο (δηλαδή υποπλοίαρχος ή ανθυποπλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού που υπηρετούσε τη θητεία του στο Π.Ν. ως αξιωματικός) και διέθεταν ελάχιστο πλήρωμα. Ούτε ταξίδια, ούτε πλοίο «σκοπούν» (κάτι σαν υπηρεσία επιφυλακής), ούτε ασκήσεις. Με κάτι τέτοιες υπηρεσίες, και τις άλλες της ξηράς, οι Ναύτες του Π.Ν. χαρακτηρίζονταν από τους φαντάρους «μοδίστρες». Αλλά τώρα έρχεται η εξίσωση. Δίκαιο!
Υποθέτουμε 'οτι στο εξής για να πας σε πλοίο, και να μην τη βγάλεις σε υπηρεσίας ξηράς θα πρέπει να έχεις «οκτάρι». Το ίδιο και για να βγάζεις συχνά αποκλειστικές ειδήσεις…
harddog-sport-blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου