Η έκτακτη επικαιρότητα, αυτή που ξεσπάει απροσδόκητα, κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή τού Τύπου στον απελπισμένο ανταγωνισμό του με τα άλλα ευέλικτα Μέσα: σάιτ, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις.
Ειδικά όταν αυτή η επικαιρότητα προκύπτει στο κλείσιμο της Παρασκευής για τα φύλλα του Σαββάτου, και του... Σαββάτου για τα φύλλα της Κυριακής, οι εφημερίδες παραλύουν, απονευρώνονται και βλέπουν με τα χέρια στις τσέπες τα γεγονότα να περνούν. Σκεφτείτε αν σε άλλη χώρα, στην Αγγλία λόγου χάρη, η δολοφονική επίθεση κατά δημοσιογράφου ΔΕΝ θα γινόταν πρώτο θέμα, ίσως και μονοθεματικό στα μικρά σχήματα.
Μιλάμε για δολοφονία ανθρώπου της ενημέρωσης που υπηρέτησε την ερευνητική δημοσιογραφία, η οποία δολοφονία, μάλιστα, συνέβη νωρίς το μεσημέρι, αλλά την επομένη μόνο έξι εφημερίδες (στις περίπου είκοσι της ημέρας) είχαν το χτύπημα στην ελευθεροτυπία βασικό πρωτοσέλιδο: Δημοκρατία, Κόντρα, Espresso, Star, OnTime, Λόγος.
Μία από τις κορυφαίες εφημερίδες, Τα Νέα, το αγνόησαν (δεν το πρόλαβαν) στην πρώτη τους σελίδα, κάποιες το «έσωσαν» με μικρά γράμματα κάπου στον πάτο τoυ πρωτοσέλιδου και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες το είχαν μικρό χτύπημα.
Έτσι, το πρωί τού Σαββάτου ο Τύπος, αυτός που άλλοτε έδινε τον παλμό τής επικαιρότητας, ασχολιόταν στα πρωτοσέλιδά τους με:
** το πού και πώς θα κάνουμε Πάσχα,
** το ποια είναι τα 15 SOS για φόρους και επιδόματα,
** τα χαμηλά ποσοστά του εμβολιασμού,
** το γκάλοπ που ήταν έτοιμο για πρωτοσέλιδο κ.λπ.
Όχι πως η δολοφονία δημοσιογράφου (δη-μο-σι-ο-γρά-φου) αποδόθηκε με περισσότερα στοιχεία, με προεκτάσεις, με μεγαλύτερη συγκίνηση, με συγκλονισμό στα πρωτοσέλιδα της Κυριακής, μολονότι γι αυτά υπήρχε άφθονος χρόνος.
Μόνο σε μία (Documento) προβλήθηκε στο βασικό θέμα, ενώ η κυρίαρχη θεματολογία όλων των άλλων ήταν ανάλογη με το τι ετοίμαζαν, προφανώς, στη διάρκεια της εβδομάδας και δεν είχαν το κουράγια και τη θέληση να το ξηλώσουν από τη βιτρίνα τους για να βάλουν τη δραματική επικαιρότητα στη θέση που της αξίζει.
Λες και οι εφημερίδες παραδόθηκαν στη μοίρα τους, στη «μοίρα του χαρτιού» που είναι αργό, δύσκαμπτο, εν τέλει ανεπίκαιρο.
Λες και ο Τύπος είναι εξαντλητικά κουρασμένος, συμβιβασμένος με την παρωχημένη φύση του.
Λες και αυτή η φύση δεν μπορεί να αλλάξει με εγρήγορση, με ευελιξία, με νεύρο.
Και ύστερα κλαίμε για τη χαμένη ευρωστία τού Τύπου, για τις χαμηλές κυκλοφορίες, για το σκοτεινό μέλλον του. Και αυτό, όταν οι εφημερίδες έπρεπε να ψάχνουμε αφορμές για να δείξουν ότι ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, στην καρδιά της ενημέρωσης, και ότι μπορούν μέσα σε λίγες ώρες να τρέξουν πίσω από την έκτακτη επικαιρότητα με πολυσέλιδα ρεπορτάζ, με αφιερώματα, με έρευνες, με απαντήσεις σε ερωτήματα.
Αλλά για να πετύχουν όλα αυτά χρειάζονται όρεξη, ενίσχυση σε δημοσιογραφικό δυναμικό και, πολύ περισσότερο, γρήγορα αντανακλαστικά. Τα οποία ζητούνται επειγόντως...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου