Θύματα ειρήνης...

Πέρσι τέτοιον καιρό, όταν οι συγκλονιστικές εικόνες από την Ιταλία και τη μάχη ζωής και θανάτου που έδιναν γιατροί και νοσηλευτές μεταδίδονταν σε όλο τον κόσμο, έδιναν κι έπαιρναν οι εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης, εμπιστοσύνης και στήριξης στους υγειονομικούς που βρίσκονταν στην... πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας.

Κόσμος χειροκροτούσε από τα μπαλκόνια των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Μουσικοί αφιέρωναν στους μαχητές των ΕΣΥ αυτοσχέδιες υπαίθριες ή διαδικτυακές συναυλίες. Πρωθυπουργοί διατύπωναν δημόσια ευχαριστίες, χαρακτήριζαν «ήρωες» γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς και όσους αντιμετώπιζαν τον φονικό ιό πρόσωπο με πρόσωπο.

Κυβερνήσεις υπόσχονταν γενναία ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας και του προσωπικού τους, όχι μόνο με χρήματα, αλλά κυρίως με αυξημένη προστασία στο μέτωπο της πανδημίας. Επιχειρήσεις διαφήμιζαν τις γενναιόδωρες προσφορές τους σε νοσοκομεία, εντατικές και άλλα «ορύγματα» της μάχης.

Ωστόσο, ο απολογισμός της ευγνωμοσύνης στους «ήρωες» της πανδημίας ελάχιστα τους απάλλαξε από τον κίνδυνο να γίνουν και αυτοί θύματά της. Η στατιστική της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για το σκληρό τίμημα που πλήρωσαν οι υγειονομικοί στον έναν χρόνο που αναμετριούνται με τον κορονοϊό είναι αποκαλυπτική: 136 εκατ. εργαζόμενοι είναι τόσο εκτεθειμένοι, ώστε η Covid-19 τείνει να πάρει τον χαρακτήρα επαγγελματικής ασθένειας.

Στην Ευρώπη, οι υγειονομικοί αντιστοιχούν στο 25% του συνόλου των κρουσμάτων. Και αν οι καταγραφές είναι σχετικά ακριβείς στον αναπτυγμένο κόσμο, δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε τι αληθινά συμβαίνει σε χώρες όπως η Ινδία, όπου πολίτες και υγειονομικοί είναι εγκαταλελειμμένοι σε ένα υγειονομικό «ολοκαύτωμα».

Δικαίως, λοιπόν, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, τα ευρωπαϊκά συνδικάτα και άλλοι διεθνείς φορείς έχουν αφιερώσει τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα Υγείας και Ασφάλειας στους εργαζόμενους στα συστήματα υγείας. Πρώτα στη μνήμη των τουλάχιστον 7.000 γιατρών, νοσηλευτών και άλλων εργαζομένων στην υγεία και στην κοινωνική φροντίδα που στη διάρκεια του 2020 έχασαν τη μάχη, παλεύοντας να σώσουν άλλους.

Τα λόγια και η υποκρισία περισσεύουν. Οι κυβερνήσεις -και η δική μας- είχαν εδώ και έναν χρόνο την ευκαιρία να δείξουν αν εννοούν όσα λένε, θωρακίζοντας τα συστήματα υγείας και τους συντελεστές τους. Οι περισσότερες απέτυχαν, με τη δική μας ψηλά στη λίστα της αποτυχίας και της άρνησης να ικανοποιήσει το ελάχιστο: να αναγνωρίσει ως βαρέα και ανθυγιεινά τα επαγγέλματα υγείας...

efsyn.gr