Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν...

Θανάσης Καρτερός

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Ξεπέρασαν τις δέκα χιλιάδες, αλλά δεν μπορούν να μας πουν πώς, γιατί, κάτω από ποιες συνθήκες εντός ή εκτός ΜΕΘ, εντός ή εκτός νοσοκομείων, εντός ή εκτός πολιτικών εκτιμήσεων, εντός ή εκτός απόλυτων τιμών, άφησαν την... τελευταία τους πνοή.

Αν μπορούσε κάτι παραπάνω να γίνει, αν ήταν μοιραίο το ανώνυμο τέλος τους, αν πριν από το τέλος συναντήθηκαν με τη συνδρομή που κάθε πολίτης δικαιούται από το κράτος του, από το σύστημα Υγείας, από κείνους στους οποίους αναθέσαμε με την ψήφο μας τις τύχες μας. Να απαντήσουν σε κείνους που τους καταλογίζουν ότι υπήρξαν απρόσεκτοι, αυτοί ή οι δικοί τους, ανέμελα ανεμβολίαστοι, ανεύθυνοι παραβάτες των κανόνων υγιεινής και προστασίας.

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Για να διαμαρτυρηθούν επειδή οι ζωντανοί τούς κλείνουν σε πολύχρωμα κιβώτια υποσχέσεων για εμβόλια, σε διαγγέλματα σωτηρίας, χαμόγελα επιτυχίας, ποδηλατάδες χαράς, ανατριχιαστικές στατιστικές, εκκλήσεις για θυσίες εν ονόματι του τουρισμού και της αγοράς, πριν τους αποθέσουν σε απομακρυσμένα τμήματα των νεκροταφείων. 

Να αναρωτηθούν γιατί απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη εκ των προτέρων για τον θάνατό τους εκείνοι που κρατούσαν τις ζωές τους στα χέρια τους, γιατί ανακηρύσσονται αθώοι εκ των προτέρων όσοι είχαν την ευθύνη κάθε ζωής που χάθηκε και, ακόμα χειρότερα, γιατί επιμένουν να τους αντιμετωπίζουν σαν στατιστική επιτυχίας.

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Για να αναρωτηθούν γιατί τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας δεν έχουν ασχοληθεί ονομαστικά, προσωπικά, ατομικά ούτε με έναν από αυτούς. Ούτε με μία από τις οικογένειες που ζουν την απώλεια και τα σπίτια που έκλεισαν. 

Ούτε με μια περίπτωση που κάτι δεν έκαναν σωστά οι υπεύθυνοι, κάποια ολιγωρία υπήρξε, κάποιο γεμάτο λεωφορείο, κάποια παστωμένη αίθουσα δουλειάς, που τους έστειλε στην αρρώστια και στον θάνατο. Ποιοι και γιατί κρύβουν το πρόσωπό τους, το δράμα τους, την ταυτότητα που η ζωή και η βιοπάλη τους έδωσαν, τα γιατί και τα πώς βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη εκτός σχεδιασμού, εντός στατιστικών, εκτός ζωής. Ποιοι και γιατί αποφάσισαν και διέπραξαν το έγκλημα της απόκρυψης εγκλήματος.

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Οφείλουμε να μιλήσουμε εμείς γι’ αυτούς...

ΑΥΓΗ