Εάν η πρώτη, στην ιστορία της μεταπολίτευσης, διευθέτηση του χρόνου εργασίας (αυξημένη απασχόληση με έως και 10 ώρες εργασία, ημερησίως, για 6 ή 8 μήνες και στη συνέχεια μειωμένη απασχόληση με ρεπό και περισσότερες ημέρες ανάπαυσης τους υπόλοιπους 6 ή 4 μήνες του έτους) με την οποία άρχισε το ξήλωμα του 8ωρου ξεκίνησε επί... διακυβέρνησης πατρός Μητσοτάκη το 1990 με τον νόμο Σουφλιά, η πλήρης κατάργησή του αναμένεται να γίνει επί διακυβέρνησης του υιού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αυτό θα συμβεί εάν όντως μορφοποιηθεί σε διάταξη, στο επικείμενο σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, ό,τι προαναγγέλλεται από τον υπουργό Εργασίας, Κ. Χατζηδάκη, βάσει των όσων περιέγραψε στο «Βήμα της Κυριακής». Παραγκωνίζοντας ακόμη κι αυτό το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, στο οποίο έτσι ή αλλιώς το κράτος και η εργοδοτική πλευρά διατηρούν την πλειοψηφία, ο κ. Χατζηδάκης σπεύδει να υλοποιήσει μια πρόταση που βρίσκεται στην ατζέντα των εργοδοτών του ΣΕΒ από τη δεκαετία του ‘90 αλλά δεν έγινε κατορθωτό να δικαιωθεί πλήρως ούτε την περίοδο των των μνημονίων που καταλύθηκε το μισό Εργατικό Δίκαιο. Κι αυτή η πρόταση δεν είναι άλλη από την παράκαμψη των όποιων συμβάσεων εργασίας και των σωματείων και τον καθορισμό 10ωρης ημερήσιας εργασίας με ατομική σύμβαση εργαζόμενου-εργοδότη.
Η προβλεπόμενη έκρηξη της ανεργίας μετά την άρση των υφιστάμενων απαγορεύσεων στις απολύσεις, για τις πληττόμενες από τον Covid-19 επιχειρήσεις, η βύθιση της ελληνικής οικονομίας στην ύφεση αλλά και τα καθηλωμένα σε χρόνια απραξία συνδικάτα φαίνεται να συντείνουν στην άποψη του κ. Χατζηδάκη ότι η αποδοχή των ατομικών συμβάσεων δεν θα προκαλέσει αντιδράσεις που θα θέσουν σε κίνδυνο την κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι επομένως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για νεοφιλελεύθερες υπερβάσεις. Αντεργατική υπέρβαση που θα διασκεδαστεί με σειρά άλλων φιλεργατικών διατάξεων (π.χ. για τηλεργασία, ποινές για παρενόχληση).
«Εάν γίνει πράξη η διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση κι επομένως η μετατροπή του 8ωρου σε 10ωρο για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα οδηγηθούμε στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Κουζής, κοσμήτορας στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πάντειου Πανεπιστημίου.
«Η αναγγελία της ατομικής σύμβασης με την οποία θα ορίζεται ο ημερήσιος χρόνος εργασίας συνδέεται με αυτό που έχει καταγραφεί από τις κυβερνητικές ανακοινώσεις ως “εξορθολογισμός” των υπερωριών, δηλαδή με την αύξηση των απλήρωτων υπερωριών έναντι αντισταθμίσματος σε ρεπό ή ημέρες αδείας, όπως προβλέπεται από το σύστημα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Το γεγονός ότι μια ετήσια εφαρμογή του μέτρου μπορεί να αποδώσει αύξηση, μέχρι και 15%, της κερδοφορίας στις μεγάλες βιομηχανίες, όπως καταδεικνύουν μελέτες, εξηγεί τον διακαή πόθο της εργοδοσίας να εφαρμόσει το μέτρο» σημειώνει ο Γιάννης Κουζής.
Υπενθυμίζεται ότι το μέτρο συνάδει απόλυτα με τις προτάσεις της έκθεσης Πισσαρίδη κι έρχεται να αντικαταστήσει τις «ανεπιτυχείς» για τα εργοδοτικά δεδομένα προσπάθειες που έγιναν με 6 προηγούμενους νόμους από το 1990 έως και το 2011. Τελευταία ρύθμιση, αυτή του πρώτου μνημονιακού νόμου 3986/2011, με τον οποίο η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μπορεί να γίνει με συμφωνίες τις οποίες συνυπογράφει ο εργοδότης με τις περίφημες «ενώσεις προσώπων» οι οποίες παραγκώνισαν πλήρως -ειδικά για τις μικρές επιχειρήσεις- τα κλαδικά συνδικάτα αλλά πλέον κρίνονται ανεπαρκείς...
Χριστίνα Κοψίνη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου