Τι δεν ακούσαμε ποτέ...

Εδώ και δύο μέρες έχουμε χορτάσει στα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τον άτυχο αστυνομικό που ξυλοκοπήθηκε από διαδηλωτές στη Νέα Σμύρνη. 

Ακούσαμε τον πατέρα του, τους συγχωριανούς, τους φίλους του, μάθαμε πόσο καλό παιδί ήταν, ακόμα και τι... παιχνίδια του άρεσε να παίζει στο Δημοτικό.

Φυσικά, δεν ακούσαμε ποτέ από τα μέσα της Λίστας Πέτσα ότι ο αστυνομικός και η ομάδα του, πριν τον ξυλοδαρμό εφόρμησαν με τα μηχανάκια μέσα στο πλήθος και πέταξαν χειροβομβίδες κρότου λάμψης πάνω στους διαδηλωτές. 

Πάγιες, δηλαδή, πρακτικές της συγκεκριμένης αστυνομικής μονάδας (ΔΡΑΣΗ) που έχουν προκαλέσει τον σοβαρό τραυματισμό πολλών ανθρώπων.

Λίγες ώρες πριν, είδαμε σε βίντεο τον εντελώς απρόκλητο ξυλοδαρμό ενός φοιτητή από αστυνομικούς. Εδώ όμως δεν είχαμε παρόμοια ρεπορτάζ, αλλά μια οργανωμένη επιχείρηση δολοφονίας του χαρακτήρα του από κυβέρνηση και ΜΜΕ. 

Κυβερνητικός βουλευτής αποκάλυψε τα προσωπικά του δεδομένα και τον εμφάνισαν ως αντιεξουσιαστή φιλοτρομοκράτη που άξιζε να κακοποιηθεί. 

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τον υπερτονισμό των ανθρώπινων χαρακτηριστικών του αστυνομικού και την εξαφάνιση της βίαιης και καταχρηστικής δράσης της μονάδας που ανήκει. 

Την αποκοπή, επίσης, του ξυλοδαρμού του από ό,τι προηγήθηκε και που ενδεχομένως εξηγεί (όχι δικαιολογεί) γιατί συνέβη αυτός ο ξυλοδαρμός.

Στη δεύτερη περίπτωση είδαμε την απανθρωποποίηση του θύματος της αστυνομικής βίας, ώστε, εμμέσως πλην σαφώς, να μετατραπεί σε θύτη, λόγω της "εγκληματικής" ιδεολογίας του και του "ύποπτου" παρελθόντος του.

Ταυτόχρονα, ο ξυλοδαρμός του παρουσιάζεται ως μεμονωμένο περιστατικό από έναν αστυνομικό που επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο. Το μεγαλύτερο δε πρόβλημα δεν είναι ότι κακοποιήθηκε βάναυσα και αναίτια ένας πολίτης, αλλά ότι αμαυρώνεται το κύρος της αστυνομίας!

Αντίθετα, ο ξυλοδαρμός του αστυνομικού εμφανίζεται ως έγκλημα καθοσιώσεως από τυφλούς οπαδούς της βίας και θανάσιμους εχθρούς της δημοκρατίας. 

Δεν χωρά εξήγηση, μόνο αποτροπιασμός και καταδίκη. Κυρίως όμως απροϋπόθετη σύνταξη με την αστυνομία και την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της απειλής.

Μετά από αυτά, όσοι καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται δεν ανακάλυψαν το αρχιμήδειο σημείο από όπου μόνο εκείνοι μπορούν να κρίνουν δίχως πάθος και προκατάληψη τα γεγονότα. 

Έχουν ήδη πάρει θέση – αυτή που τους υποδεικνύει ο κυρίαρχος λόγος. Απλώς κρύβονται συνειδητά ή ασύνειδα πίσω από το ιδεολόγημα των ίσων αποστάσεων για να μην αναλάβουν τις ευθύνες αυτής της θέσης. Δεν πείθουν όμως παρά τον εαυτό τους.

Dimitris Tsirkas (FB)