Δεν ξέρω αν ισχύουν τα περί προσωπικών λόγων που επικαλέστηκε ο κ. Ταραντίλης στη δήλωση παραίτησής του, αυτό που ξέρω είναι ότι δεν έκανε γι’ αυτή τη θέση και φάνηκε από... την αρχή. Και ως προς το ύφος των απαντήσεών του στην αντιπολίτευση και ως προς τη συχνότητα των παρεμβάσεών του στα μέσα ενημέρωσης ο κ. Ταραντίλης ήταν τελείως διαφορετικός από τον προκάτοχό του, κ. Πέτσα.
Τα περί μειωμένων ανακλαστικών και καθυστερημένης αντίδρασης στην υπόθεση Λιγνάδη που διακινούν και του χρεώνουν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης είναι προσχηματικά. Ο κ. Ταραντίλης δεν ανήκει στον στενό πυρήνα του μεγάρου Μαξίμου. Δεν προέρχεται από τις τάξεις των επαγγελματιών πολιτικών. Δεν έχει εκείνα τα προσόντα που θεωρούνται απαραίτητα ώστε να πιάσεις μεγάλη απόδοση σε λασπωμένο γήπεδο, γεμάτο λακκούβες. Τις λίγες εβδομάδες που έμεινε στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου δεν έκανε όσα είχε κάνει ο Στ. Πέτσας.
■ Δεν έφτιαξε τη δική του λίστα οικονομικής ενίσχυσης των μέσων ενημέρωσης με ύποπτα κριτήρια. Δεν πρόλαβε; Δεν ήθελε; Πιθανολογώ ότι ισχύει το δεύτερο. Αυτό δεν του το συγχώρησαν οι διευθυντικές ελίτ των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης που είχαν καλομάθει με την προηγούμενη κατάσταση και πίστευαν ότι όποιος κι αν βρεθεί στο συγκεκριμένο πόστο θα συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια λογική.
■ Η ρητορική του κάθε άλλο παρά εμπρηστική ήταν. Η διαφορά ποιότητας με τη φρασεολογία του προηγούμενου κυβερνητικού εκπροσώπου ήταν εμφανής. Ο κ. Πέτσας δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί επιχειρήματα της συμφοράς, ακόμη και ήκιστα ευπρεπείς διατυπώσεις, προκειμένου να πλήξει τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης, δεν δίσταζε να καταφεύγει στην παραποίηση της πραγματικότητας για να προστατεύσει υπουργούς που είχαν διαπράξει γκάφες, δεν δίσταζε με λίγα λόγια να μεταμφιέζει το κακό σε καλό, ώστε να παραπλανήσει τους πολίτες. Σε αρκετές περιπτώσεις διολίσθησε στη γραφικότητα, συνελήφθη να εκθέτει τον προϊστάμενό του, ωστόσο διέθετε ισχυρά στηρίγματα στην περιοχή της ενημέρωσης και είχε αποδείξει στο σύστημα που τον είχε επιλέξει για τη «βρόμικη» δουλειά ότι ήταν ικανός να υπηρετήσει με συνέπεια το καθήκον του μίσους.
■ Ο κ. Ταραντίλης δεν ακολούθησε την τακτική του κ. Πέτσα σε ό,τι αφορά την έκθεσή του στα μέσα ενημέρωσης. Μετρημένες οι δημόσιες εμφανίσεις του και σε άλλο μήκος κύματος από αυτό του κ. Πέτσα, ο οποίος άλλη δουλειά δεν είχε από το να παρουσιάζεται τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα στις τηλεοράσεις, χωρίς αντίλογο από τους συνομιλητές του και χωρίς αντίπαλο από τον χώρο της αντιπολίτευσης. Αντί για απαντήσεις στην κριτική της αντιπολίτευσης, έθετε ερωτήσεις στα κόμματα που γίνονταν πρώτο θέμα στα… ανιδιοτελή δελτία ειδήσεων των μπουκωμένων μέσων ενημέρωσης. Η αντιπολίτευσή του στην αντιπολίτευση αποθεωνόταν από τους δημοσιολόγους της Δεξιάς.
Ο κ. Ταραντίλης αποδείχθηκε λανθασμένη επιλογή. Ο πρωθυπουργός ακόμη μία φορά αστόχησε. Ο άνθρωπος ούτε ήθελε ούτε μπορούσε να γίνει Πέτσας. Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι για την κυβέρνηση και επειδή ούτε οι κεντρώοι, ούτε οι μετριοπαθείς, ούτε οι φιλελεύθεροι, ούτε ακόμη οι νεοφιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας μπορούν να υπερασπιστούν, χωρίς να τσαλακώσουν τη συνείδησή τους και να κακοποιήσουν την αξιοπρέπειά τους, τα πεπραγμένα της στα πεδία των δικαιωμάτων, της νομιμότητας και της δημοκρατίας, ας διαλέξει ο πρωθυπουργός ένα πρόσωπο για κυβερνητικό εκπρόσωπο είτε από τον κύκλο των φανατικών δεξιών είτε από την ομάδα των ακροδεξιών του κόμματός του είτε από τους πρώην πολύ αριστερούς που έχουν κατασκηνώσει στα ορεινά της παράταξης. Αυτοί και θέλουν και μπορούν να παίξουν βρόμικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου