Το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας προς τον Απόδημο Ελληνισμό για τα 200 χρόνια της Επανάστασης μία κεντρική ιδέα έχει: Επανάσταση ξε-επανάσταση, Ανήκομεν εις την Δύσιν, και...
Εμπρός, στηλώσου, Ελλάδα επαναστάτισσα, βάστα γερά στο χέρι τ’ άρματά σου!
Μάταια δεν ξεσηκώθηκεν ο Ολυμπος, η Πίνδο, οι Θερμοπύλες δόξασμά σου.
Απ’ τα βαθιά τους σπλάχνα ξεπετάχτηκεν η λεφτεριά σου ολόφωτη, γενναία…
Θεών κ’ ηρώων πατρίδα, σπάζεις άξαφνα το ζυγό σου και την ενάντια Μοίρα
με τον ηχό, που βγάνει του Τυρταίου σου, του Μπάιρον και του Ρήγα η άξια λύρα.
Αλέξανδρος Πούσκιν, απόδοση Κ. Βάρναλη
Ανάμεσα στα προπαγανδιστικά κείμενα που είδαν τη δημοσιότητα αυτές τις μέρες, με αφορμή την 200η επέτειο από την Επανάσταση του ’21, ξεχωρίζει αυτό της Προέδρου της Δημοκρατίας, Αικατερίνης Σακελλαρόπουλου, προς τον απόδημο Ελληνισμό. Και ξεχωρίζει και λόγω της θέσης της αλλά και λόγω της ακραίας μονομέρειας που χαρακτηρίζει το μήνυμά της – τέτοιας που δείχνει συγκεκριμένον υπολογισμό.
Και, βεβαίως, δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με το γεγονός που καταγράφεται στην αρχή του κειμένου της, ότι δηλαδή «σε αυτή την ιστορική συγκυρία, ξεχωριστή θέση στη συλλογική μας μνήμη κατέχουν οι Έλληνες της διασποράς, που με αυταπάρνηση και ανιδιοτελή προσφορά συνέβαλαν στην αφύπνιση της ελληνικής εθνικής συνείδησης και στην προετοιμασία του αγώνα, στηρίζοντας με κάθε τρόπο και μέσο τον ιερό αυτό σκοπό».
Το πρόβλημα ξεκινάει από το ποιους Έλληνες της διασποράς επιλέγει να αναφέρει, και ποιους αποφεύγει σαν ο διάολος το λιβάνι, η κυρία Πρόεδρος, στον κορμό αυτού του μηνύματος. Ποιες λέξεις εμφανίζονται και ποιες όχι, ποιοι είναι οι δεσμοί που αναδεικνύονται και ποιούς τους τρώει το μαύρο το σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου