...και η Ελληνική ικανοποίηση...
Ένας τρόπος – τον συνηθίζουμε συχνά στην Ελλάδα όπου η βούληση πολλές φορές είναι παράγωγη των θέσεων των άλλων – προκειμένου να αξιολογήσει κανείς μιαν εξέλιξη με σημασία, μια κίνηση που έχει φορτωθεί με... προσδοκίες, είναι να βλέπει τις αντιδράσεις των άλλων.
Μήπως δούμε έτσι την Δήλωση της Κορυφής της 25ης Μαρτίου για τα Ευρω-Τουρκικά (και τις προσδοκίες επηρεασμού των Ελληνο-Τουρκικών); Αντί Συμπερασμάτων, λόγω τηλεδιάσκεψης είχαμε «Δήλωση των μελών», όμως στα Ευρω-Τουρκικά το περιεχόμενο ήταν πλήρες.
Λοιπόν:
Από πλευράς Άγκυρας, λοιπόν, υπήρξε επιφυλακτικότητα ή και ενόχληση από την στάση της Κορυφής. Επιφυλακτικότητα, καθώς η Άγκυρα διατύπωσε την ευχή η διάσταση αιρεσιμότητας, που έχει περιληφθεί από πλευράς ΕΕ στην Δήλωση για τα Ευρω-Τουρκικά, να μην κάνει να χαθεί η «θετική δυναμική» που αποτελεί την βασική επιδίωξη της Ευρώπης. Ενόχληση καθώς το Τουρκικό ΥΠΕΞ θεώρησε… παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου την από μέρους των «27» αναφορά στις τουρκικές κινήσεις στην Ανατ. Μεσόγειο ως «unilateral actions in breach of international law.
Πάμε παραπέρα: «Ευγνωμοσύνη» εξέφρασε η Καγκελάριος Μέρκελ ( έναντι της Τουρκίας) για την αποκλιμάκωση της έντασης στην Ανατ. Μεσόγειο «και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο». Η ίδια, ως είδος ανταπόδοσης, δέχθηκε ευχαριστίες του Προέδρου Ερντογάν για την συνδρομή της προς την Τουρκία.
Πάμε λοιπόν και στην επίσημη-Ελληνική-δια-διαρροών αποτίμηση της ισορροπίας που επετεύχθη: ικανοποίηση, λέει, για την «διττή προσέγγιση» της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία, με μέτρα «θετικής ατζέντας» αλλά και με περιοριστικά μέτρα-κυρώσεις.
Επίσης για τις προϋποθέσεις που τέθηκαν για σταδιακή εξέλιξη των ΕυρωΤουρκικών σχέσεων με αιρεσιμότητα/conditionality με βάση την αποφυγή «μονομερών ενεργειών και παραβατικής συμπεριφοράς».
Το θετικό των Ελληνικών – και Κυπριακών άλλωστε – αισθημάτων οφείλεται και στο ότι η Δήλωση της 25ης Μαρτίου δεν απομακρύνθηκε τελικά από την Έκθεση/Κοινή Ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Επιτροπής – Ύπατου Εκπροσώπου Μπορέλλ («Πορεία των πολιτικών, οικονομικών και εμπορικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας»), που ήδη είχαμε πείσει τον εαυτό μας σε Αθήνα και Λευκωσία να θεωρήσουμε ικανοποιητική/ισορροπημένη.
Επειδή, δηλαδή, οι αρχικοί σχεδιασμοί Συμπερασμάτων είχαν πάει πίσω, το γεγονός ότι επανήλθαν στην Δήλωση-αντι -Συμπερασμάτων οι ισορροπίες Μπορέλλ, κρίθηκε σε Αθήνα και Λευκωσία λόγος ικανοποίησης. Τουλάχιστον δημόσιας ικανοποίησης. Οσον αφορά την δεύτερη, η Κύπρος πέτυχε την αναφορά στις διεργασίες επίλυσης του Κυπριακού με βάση τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ (ενώ η θέση της Άγκυρας αλλά και του Ερσίν Τατάρ είναι η εκδοχή των δυο Κρατών) καθώς και την συνέχιση ανάμειξης της ΕΕ στην διαδικασία των «5+1» (ενώ ο ΥΠΕΞ των Κατεχομένων Ταχσίν Ερτογρούλογου την αρνείται διαρρήδην).
Όσον αφορά εμάς, έκκληση προς την Τουρκία «να αποφύγει εκ νέου προκλήσεις ή μονομερείς ενέργειες που αντιβαίνουν το διεθνές δίκαιο», συνδυάζεται με την αχνή/πολύ αχνή αναφορά σε εκείνο που στην εσωτερική πολιτική συζήτηση/οικοδόμηση προσδοκιών είχε χτιστεί ως «κυρώσεις» («θα χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία/instruments και οι επιλογές/options που έχει [η ΕΕ] στην διάθεσή της»).
Ένα προς-στιγμήν-συμπέρασμα: πέρα από την παραπομπή στον Ιούνιο από την Κορυφή του Μαρτίου, στην οποία βέβαια το θέμα είχε «απωθηθεί» από την Κορυφή του Δεκεμβρίου 2020, όπου είχε παραπεμφθεί από εκείνην του Οκτωβρίου, δηλαδή πέρα από την τακτική του «κλωτσάμε το ντενεκεδάκι παρακάτω»/to kick the can down the road, η ουσία μήπως. θάπρεπε να αναζητηθεί αλλού;
Στο ότι άμα η Αθήνα – και η Λευκωσία = δηλώνουν ικανοποιημένες με τέτοια έκβαση της συζήτησης για τα Ευρω-Τουρκικά, τότε de facto θεωρούν καλυπτόμενες επαρκώς κινήσεις όπως ο πρόσφατος πλους του «Τσεσμέ» για έρευνες στο τρίγωνο Λήμνου-Αλοννήσου-Σκύρου παράλληλα με εκτεταμένη άσκηση «Μαβί Βατάν» από σύμπλεγμα Μεγίστης μέχρι Β. Αιγαίο, ή πάλιν όπως το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου;
Η βολική – για τα εσωτερικά – έκφραση ικανοποίησης, πού ακριβώς οδηγεί ως επόμενο Ευρω-βήμα;...
Του Αντώνη Παπαγιαννίδη
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου