Πήραμε ισχυρές δόσεις εθνικής αυτογνωσίας, πατριωτικής υπερηφάνειας, δυστυχώς και εθνικιστικής αμετροέπειας το προηγούμενο διήμερο. Αν και η διάσταση που έδωσαν καθ' υπερβολήν, ιδιαίτερα τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, ότι η Ελλάδα αποτέλεσε περίπου το... κέντρο του κόσμου χθες δεν έχει και τόση επαφή με την πραγματικότητα, δεν μας είναι αδιάφορη η προσπάθεια να διεθνοποιηθεί η στρογγυλή επέτειος των 200 χρόνων της απελευθερωτικής επανάστασης.
Άλλωστε και η ίδια η Επανάσταση του 1821, χωρίς τη μεσολάβηση ισχυρών μέσων ενημέρωσης, με τα απλά μέσα της τυπογραφίας, της τέχνης και της προφορικής επικοινωνίας του 19ου αιώνα, κατάφερε να αποτελέσει ένα ευρωπαϊκό, αν όχι και παγκόσμιο, γεγονός με κύριο μέσο μετάδοσης το επαναστατικό ρεύμα που σάρωνε για δεκαετίες Ευρώπη και Αμερική.
Τα είδαμε και τα ακούσαμε όλα χθες σε υπερβολικές δόσεις. Παρελάσεις, εθνικές κορόνες, κολακείες από αληθινούς φίλους, αλλά και υποκριτές εταίρους. Η κυβέρνηση επένδυσε πολλά σε μια φιέστα τόνωσης του ηθικού της κοινωνίας, σε συνθήκες αβεβαιότητας και ασφυξίας που έχει δημιουργήσει η πανδημία και η τραγική διαχείρισή της από την ίδια. Είναι προφανής η πρόθεσή της να γεμίσει το τρομακτικό έλλειμμα συλλογικής αυτοπεποίθησης με ένα πλεόνασμα εθνικιστικής φλυαρίας.
Αυτό το προπαγανδιστικό πλεόνασμα ωστόσο βρίσκεται σε κραυγαλέα αντίφαση με όσα εξελίσσονται μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών για τη στάση της Ευρώπης έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι λοιπόν ότι χθες, στην επέτειο απελευθέρωσης από τον «τουρκικό ζυγό», η Ευρωπαϊκή Ένωση για πολλοστή φορά έβαζε στη ζυγαριά τη σχέση της με την Τουρκία.
Τα ισχυρά γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας και άλλων κρατών της Ε.Ε. επέβαλαν για ακόμη μία φορά στους 27 της Ένωσης συμβιβασμούς και ρητορικές διατυπώσεις σε ένα κείμενο συμπερασμάτων που είναι ανεκτό από τους πάντες, χωρίς ουσιαστικά να λέει τίποτε.
Η τουρκική ηγεσία, στη χειρότερη στιγμή από άποψη εσωτερικής πολιτικής συγκυρίας για το καθεστώς Ερντογάν, αποκαθίσταται στη θέση του στρατηγικού εταίρου της Ε.Ε. και ανακτά τα κανάλια οικονομικής επικοινωνίας και πρόσβασης στην ευρωπαϊκή αγορά.
Αλλά κυρίως δεν αισθάνεται να την απειλεί καμιά απολύτως συνέπεια, καμιά κύρωση για τη συμπεριφορά ταραξία που επιδεικνύει στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και για τη σταθερή απομάκρυνσή της τόσο από τη διεθνή νομιμότητα όσο και από τις αρχές του κράτους δικαίου...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου