«Αλλαξαν οι καιροί», είπε παμπάλαιος παρουσιαστής πρωινής εκπομπής, βλέποντας μια γυναίκα ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας να καταθέτει στεφάνι σε έναν άγνωστό της στρατιώτη για μια επανάσταση, που ίσως δεν ήταν επανάσταση αλλά... εξέγερση και ίσως ούτε καν εθνικοαπελευθερωτική και τρεχαγυρευόπουλος. Δάκρυσε γνωστός πρίγκιπας λίγο αφότου γνωστός για τα σκάνδαλά του πρόεδρος πρώην αποικίας της χώρας του πρώτου κατέθετε στεφάνι. Παρεμπιπτόντως, η μητέρα του πρίγκιπα είχε απορρίψει το αίτημα να μην κρεμάσουν έναν Ευαγόρα από εκείνη την αποικία, που κάτι στο ρουθούνι τής είχε μπει κάποτε.
«Βοήθησε ο Θεός να έχει έναν ήλιο λαμπερό σήμερα!» είπε με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή της παρουσιάστρια πρωινού, που λόγω της ημέρας ντύθηκε Λάκης Γαβαλάς που, επίσης λόγω της ημέρας, ντύθηκε εύζωνας. Κι αμέσως μετά, αφού πάναρε την εθνικοφροσύνη της με ολίγον από θεία, πέρασε στο επόμενο θέμα: πώς ξαρμυρίζεται ο μπακαλιάρος!
Πράγματι είχε για λίγο ήλιο, ίσως γι’ αυτό να δάκρυσε κι ο πρίγκιπας που λέγαμε, καθώς το πρωτόκολλο δεν του επέτρεπε να φοράει τ’ αγαπημένα του Ray Ban και σαν πολύ να του ’ρθε τόση λιακάδα κατά μέτωπον, γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός (που είναι και καπετάνιος και ΝταΚαποϊνέ και γουρλής) το ’καμε το θάμα του και χιόνισε μετά, να νιώσει το αγόρι από τη Σαξονία σαν το σπίτι του.
Απαντες οι παρουσιαστές την αυτήν ημέραν ήταν ντυμένοι με κοστούμι και γραβάτα (πτυχίο έπαιρναν;). Και άπασες οι παρουσιάστριες είτε στα φουστανελέ είτε στα γαλανόλευκα είτε στα λευκά σκέτο (της εθνικοαγνότητος). Κάποιοι από δαύτους, αφού εθνικοφρονίστηκαν για λίγα λεπτά, γύρισαν σε πιο σημαντικά θέματα: τον μπακαλιάρο που λέγαμε, μα και την πρώτη εμφάνιση της Πατούλαινας που πολλά στεναχωρημένη είναι που θα της μείνει πλέον μόνο η χάρη κι όχι τ’ όνομα. Την ίδια στιγμή, μικρά παιδάκια (πολύ μικρά όμως) βγήκαν να παρελάσουν με σημαιάκια και παραδοσιακές στολές στους ρυθμούς εθνικοπατριωτικού άσματος μιας περιοχής που είναι μόνο ελληνική και κάτι άπλυτοι βρομιαρέοι προσπάθησαν να την πουλήσουν (και αυτή και τον χαλβά της!) σε κάτι άλλους άπλυτους βρομιαρέους.
Ανάθεμα κι αν καταλάβαιναν τα μικρά παιδιά (πολύ μικρά όμως) γιατί ήταν εκεί και τι έκαμαν, αλλά να δεις που θα το θυμούνται, όπως θυμόταν κι ο εκφωνητής της παρέλασης, που μιλούσε με αισθησιακή, πολύ αισθησιακή, πάρα πολύ αισθησιακή φωνή και είπε πως κι εκείνον τον έντυνε η μαμά του αντίστοιχα σαν ήταν μόμολο. Κι ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της Προέδρου της Δημοκρατίας μ’ όλα τούτα κι ο τσίφτης ο σκηνοθέτης στον αέρα το ’πιασε και ζουμ έκανε πάνω της! Αυτή βέβαια Καραγκούνα δεν ήταν ντυμένη, παρ’ όλα αυτά την κάνανε παρέα τα άλλα παιδάκια που το ’χανε σκεφτεί καλά κι άλλες καπετάνισσες από το Κακοσούλι ντύθηκαν κι άλλες από τα Γιάννινα αφέντρες.
Και μετά, κάτι άλογα αφόδευσαν μπροστά στις καπετάνισσες και τους καπεταναίους και τους είχε κάτσει και βαρύ το μπισκότο με μελάνι σουπιάς κι ο λαχανοντολμάς με κιμά γαρίδας και πουρέ από χειμωνιάτικες ρίζες που ’χαν φάει το προηγούμενο βράδυ, υπό τους ήχους του βιολιού του Καβάκου, που ’χε ξενιτευτεί γιατί δεν του άρεσε «η αισθητική» των απλύτων που λέγαμε, ε, είδαν και τα κακάδια τ’ αλόγου, κάπως τους ήρθε όσο να πεις. Κακαβιά, Καβάκος και σκατό δεν! Οσο και να το θες, δεν!
Γενικά δεν. Τι να λέμε; Που ’τα θελε και μένα ο γαλανόλευκός μου και κάθισα κι άκουσα τη «διεθνούς φήμης» να σπάει τα τσιμέντα της Ακρόπολης με την «ανυπέρβλητη ερμηνεία» της; Που κάτι έψαχνε ο Κάρολος να βρει στα ίδια τσιμέντα, αλλά μετά θυμήθηκε πως τα ’χε αφήσει (αυτά που ’ψαχνε) στο Βρετανικό Μουσείο; Και που, κάπου ανάμεσα στην Μπουμπουλίνα και την «Μπουλουμπίνα», όπως την είπε ο πρίγκιψ, ο κοσμάκης πεθαίνει κανονικά και με κυβερνητική στάμπα; Γι’ αυτόν, βλέπεις, ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες.
(Αντε, γιατί θα μου βγει η τουρκιά από μέσα μου και θα πω καμιά κουβέντα. Μωρέ θα την πω: Αϊ σιχτίρ!)
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου