Κυνηγός κεφαλών;...

Γιατί επέλεξε ο Κυρ. Μητσοτάκης να οδηγήσει την υπόθεση της απεργίας πείνας του Δημ. Κουφοντίνα στα άκρα; Γιατί αρνήθηκε να ακούσει τόσες δημόσιες διαμαρτυρίες, ακόμα και από στελέχη της Δεξιάς, που τον καλούσαν επί μέρες να πράξει το αυτονόητο, να... συμμορφωθεί δηλαδή με όσα επιτάσσει η νομιμότητα;

Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι καθόλου αισιόδοξη. Η επιλογή του πρωθυπουργού να ακολουθήσει τη λεγόμενη «σκληρή» γραμμή που του υποδεικνύουν εδώ και καιρό τα στελέχη της κυβέρνησής του που προέρχονται από τον ΛΑΟΣ και έχουν θητεύσει δίπλα στον Κώστα Πλεύρη, υπαγορεύεται από αυτό που καταλαβαίνει ο ίδιος ως στενό κομματικό συμφέρον του.

Είναι ο ίδιος λόγος που με πρόσχημα την πανδημία η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε μια σειρά αυταρχικά μέτρα, τα οποία καταλήγουν στην αλλοίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής υποβαθμίζεται συστηματικά το Κοινοβούλιο, λαμβάνονται αποφάσεις από όλο και πιο στενά κυβερνητικά κλιμάκια, επιβάλλεται αστυνομοκρατία στα Πανεπιστήμια, ενώ εφαρμόζονται σκανδαλώδη μέτρα ενίσχυσης των «ημετέρων» στα μέσα ενημέρωσης.

Οποιο από τα κυβερνητικά στελέχη δεν συμμορφώνεται φανατικά με αυτή τη γραμμή βλέπει την πόρτα της εξόδου. Η περίπτωση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι πολύ χαρακτηριστική. Ο Χρ. Ταραντίλης δεν υπήρξε τόσο Πέτσας όσο χρειαζόταν. Και αποχώρησε «για προσωπικούς λόγους».

Μόνο που με αυτόν τον τρόπο δεν ενισχύεται μόνο το κυβερνητικό κόμμα ούτε θίγεται απλώς η αντιπολίτευση. Το σοβαρότερο ζήτημα είναι ότι αυτή η στρατηγική του μεγάρου Μαξίμου σκοπεύει στην πρόκληση και δεν το κρύβει καθόλου.

Πρόκειται για μια κακοστημένη αντιγραφή της περιβόητης «στρατηγικής της έντασης» που χρησιμοποίησαν οι μηχανισμοί τους οποίους ήλεγχε το βαθύ κράτος στην Ιταλία πριν από πολλές δεκαετίες και την έχουν υμνήσει οι σημερινοί ακροδεξιοί συνεργάτες του πρωθυπουργού.

Η επιδεικτική περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αδιαφορία ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή δεν είναι δυστυχώς μια άτυχη στιγμή σε μια κατά τα άλλα χρηστή διακυβέρνηση.

Πρόκειται για συνειδητή επιλογή επίδειξης απάνθρωπης σκληρότητας που θα βαραίνει αυτούς που την αποφάσισαν με μοναδικό κίνητρο τη δική τους πολιτική επικράτηση. Ο Κυρ. Μητσοτάκης γνωρίζει τις συνέπειες αυτής της πολιτικής στάσης και έχει απόλυτη ευθύνη για το πού οδηγεί τη χώρα.