Από αύριο η Αττική μπαίνει ξανά σε καθολικό λοκντάουν. Οι επιπτώσεις του θα είναι δραματικές για τις μικρές επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους. Και ο κόσμος αναρωτιέται τι είδους διαχείριση έχει κάνει η κυβέρνηση από τον... περασμένο Μάρτιο ώστε να βρισκόμαστε ξανά μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση.
Η απάντηση είναι προφανής. Καμία σοβαρότητα δεν υπήρξε από την κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα. Υπήρξε μόνο διαχείριση επιπέδου «βλέποντας και κάνοντας» με αποτελέσματα καταστροφικά.
Κατ’ αρχάς, τα σχολεία. Άνοιξαν όπως είχαν ανοίξει και τον Σεπτέμβριο, δηλαδή με 27 μαθητές ανά τάξη. Έναν χρόνο τώρα η κυβέρνηση δεν κούνησε το δαχτυλάκι της για να βρει αίθουσες, να αραιώσει τα τμήματα, να προσλάβει το πρόσθετο εκπαιδευτικό προσωπικό που απαιτείται.
Το πρόσφατο άνοιγμα των σχολείων εκτίναξε τα κρούσματα. Η κυβέρνηση απλώς παρακολουθούσε την κατάσταση περιμένοντας να ξαναφτάσουμε στο κόκκινο.
Δεύτερον, το «ακορντεόν». Η κυβέρνηση πήγε σ’ αυτή τη λύση για να κινηθεί η αγορά και, κυρίως, για να εξοικονομήσει χρήματα από αναστολές συμβάσεων. Ανοιγόκλεινε το λιανεμπόριο κάνοντας απλώς επικλήσεις στην ατομική ευθύνη των πολιτών.
Το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων προκάλεσε συνωστισμό στους εμπορικούς δρόμους. Τα λεωφορεία παραμένουν γεμάτα κόσμο. Η διαχείριση της κατάστασης έγινε με αλλοπρόσαλλα μέτρα, όπως αυτά της Παρασκευής.
Τρίτον, τα νοσοκομεία. Έναν χρόνο τώρα ούτε προσωπικό ούτε κρεβάτια φρόντισαν να εξασφαλίσουν. Διαβεβαίωναν ότι οι ΜΕΘ φτάνουν και περισσεύουν. Τώρα, με 277 διασωληνωμένους πανελλαδικά, οι ΜΕΘ στην Αττική βρίσκονται σε 70% πληρότητα. Άρα κάθε άλλο παρά επαρκείς είναι. Οι μόνες ΜΕΘ που προστέθηκαν στο σύστημα ήταν από δωρεές ιδιωτών.
Αυτή είναι η εξέλιξη της κατάστασης από τον περασμένο Οκτώβριο.
Επιτελικό κράτος δεν είδαμε. Χορτάσαμε όμως γελοιότητα και ασυναρτησία.
Τώρα ξεκινάμε για ακόμα μια φορά από την αρχή. Και οι άνθρωποι ανησυχούν τόσο για την υγεία τους όσο και για τις διαστάσεις που θα πάρει η οικονομική κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου