Με την πανεπιστημιακή αστυνομία, το νόμο για τις διαδηλώσεις, την τοπική αυτοδιοίκηση και την εργασία -με στόχο περισσότερη δουλειά με μικρότερες αμοιβές- η κυβέρνηση Μητσοτάκη ολοκληρώνει το... πρώτο πακέτο «μεταρρυθμίσεων» που έχουν ένα στόχο: λιγότερη δημοκρατία και περισσότερο κράτος.
Αν κρίνουμε από το νομοσχέδιο για την παιδεία -που παρουσίασε ο υπουργός …Δημόσιας Τάξης το πρόβλημα είναι οι αιώνιοι φοιτητές και όσοι μπαίνουν με χαμηλούς βαθμούς συν η «ανομία» στα ΑΕΙ με φαινόμενα που όμως εμφανίζονται αφού η κυβέρνηση κατήργησε το άσυλο.
Ο νόμος για τις διαδηλώσεις υποτίθεται ότι έγινε για τις μικρές διαδηλώσεις που παραλύουν την ζωή της πόλης, αλλά ο στόχος θα είναι οι μεγάλες διαδηλώσεις.
Η παρουσία διακοσίων αστυνομικών στα μεγάλα πανεπιστήμια προφανώς δεν στοχεύει σε φαινόμενα που μπορούσε να αντιμετωπίσει η αστυνομία με μια μικρότερη δύναμη, αλλά στο να μην υπάρχει φοιτητικό κίνημα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να δημιουργεί ένα κίνημα που θα καταστείλει σπρώχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο, ενώ απευθύνεται σε μια πλειοψηφία που αφού την φοβίζει με κινδύνους της παρέχει ασφάλεια.
Δεν είναι μόνο ένα σχέδιο «για να μην ξανάρθει η Αριστερά στην εξουσία» -που αναλαμβάνει να υλοποιήσει ένας ακροδεξιός υπουργός, αλλά παίρνει διαστάσεις ψύχωσης με τον νόμο και τάξη που θα οδηγήσει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις στην εφαρμογή του και περισσότερη βία και «ανομία» όταν εφαρμοσθεί.
Τα μέτρα αυτά εμφανίζονται στην δημοφιλή στην κοινωνική πλειοψηφία και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δέρνοντας τον Ινδαρέ είδε την δημοφιλία του -ταυτόχρονα με την αντιπάθεια- να εκτινάσσεται στα ύψη -αφού το πρόβλημα δεν είναι ότι η κυβέρνηση παίρνει τέτοια μέτρα, αλλά ότι τα παίρνει χωρίς να υπάρχει καμμιά κοινωνική αντίδραση.
Η ανάπτυξη του 4% πήγε περίπατο -πριν ξεσπάσει η πανδημία που χρησιμοποιείται για να ληφθούν μέτρα πρωτάκουστα που οδηγούν σε μια πειθαρχημένη κοινωνία -όπου οι εργαζόμενοι αντί να διαδηλώνουν και να απεργούν θα εργάζονται με μικρότερες αμοιβές και περισσότερες κι απλήρωτες υπερωρίες.
Το αντάλλαγμα είναι οι μη επιστρεπτέες προκαταβολές και παροχές με φόντο τις εκλογές που θα επιτρέψουν στον Μητσοτάκη να επανεκλεγεί για να εφαρμόσει το υπόλοιπο πρόγραμμα: κάποιος πρέπει να πληρώσει την κρίση και στο βάθος υπάρχει ύφεση, ανεργία, λουκέτα σε επιχειρήσεις -με κοινωνικές αναταραχές που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο νόμος.
Ακούγοντας τους υπουργούς να μιλάνε φαίνεται πως ζούνε σε άλλη χώρα, σε ένα ειδυλλιακό καθεστώς, όπου υπάρχουν μεν προβλήματα, αλλά η κυβέρνηση αγωνίζεται να τα λύσει και ο Μητσοτάκης μας έσωσε από την πανδημία.
Ο ίδιος πρωθυπουργός σε μια ταβέρνα στο Κερατσίνι μοιράζει τρόφιμα σε απόρους και η κόρη του καθαρίζει πατάτες -τουλάχιστο μια μέρα- στην ίδια ταβέρνα, ενώ η κυβέρνηση κρατάει στη ζωή τις μικρές επιχειρήσεις -που θάπρεπε να ευχαριστήσουν τον υπουργό Ανάπτυξης -αντί να διαμαρτύρονται.
Καθώς η κυβέρνηση μοιράζει χρήματα που ακόμα δεν έχει πάρει παρακολουθεί τις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τον Μητσοτάκη πολύ πιο δημοφιλή από τον Αλέξη Τσίπρα και με ασφαλή διαφορά 16 μονάδων της Νέας Δημοκρατίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως μια ματιά στις παλιότερες δημοσκοπήσεις των ίδιων εταιρείων που έδειχναν διαφορά 20-21 μονάδων δείχνει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός βρίσκονται σε πτώση που τα κανάλια που παρουσιάζουν τις δημοσκοπήσεις που έχουν παραγγείλει καταφεύγουν στην μέθοδο της «εκτίμησης» για να παρουσιάσουν τη Νέα Δημοκρατία σε ποσοστά που πήρε στις εκλογές -άρα στις εκλογές θα πάρει μεγαλύτερο ποσοστό από ότι πήρε στις προηγούμενες.
Το ερώτημα είναι πού πάνε οι εφτά μονάδες λιγότερες της «ψαλίδας» -που δεν πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε σε άλλα κόμματα που μένουν σταθερά. Αν η κυβέρνηση έχει χάσει ένα έστω μικρό μέρος της εκλογικής της επιρροής αυτό δεν μπορεί να εξατμίστηκε και στις κάλπες θα εμφανισθεί ως ψήφος -σε συνθήκες διαφορετικές από αυτές που επικρατούν τη στιγμή των δημοσκοπήσεων.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ όπως πριν τις τελευταίες εκλογές εμφανιζόταν με ποσοστά 24% και πήρε 32%, το ποσοστό αυτό είναι η αφετηρία για να εισπράξει και την φθορά της κυβέρνησης που μπορεί να πάρει και την μορφή χιονοστιβάδας.
Η «ηγεμονία» του Μητσοτάκη θα καταρρεύσει όταν εμφανισθεί η πρώτη δημοσκόπηση που θα δείχνει πως η πρόθεση ψήφου τον δείχνει κάτω από τα ποσοστά που πήρε στις εκλογές.
Προφανώς δεν έχουν αλλάξει τα δεδομένα από τις εκλογές -αν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις έδειχναν τον νέο Πρωθυπουργό να έχει μεγαλύτερα ποσοστά από ότι στις εκλογές. Αλλά με το τέλος της πανδημίας θα αποκαλυφθούν οι συνέπειες και ο φόβος θα έχει περάσει.
Ο Μητσοτάκης θα κληθεί σύντομα να κάνει έναν απολογισμό της διετούς θητείας του και δεν θάχει να παρουσιάσει κανένα σπουδαίο έργο -πέρα από αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις περιορισμού των δικαιωμάτων των πολιτών, ανεργία, μείωση εισοδημάτων και τον φόβο ενός νέου μνημονίου -καθώς ο λογαριασμός θα πρέπει από κάποιον να πληρωθεί.
Είναι ένας αναπάντεχος πρωθυπουργός που ήλθε χάρη στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να εκσυγχρονίσει μια χρεοκοπημένη χώρα σε κρίσιμους τομείς όπως το κράτος, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η οικονομία.
Η ηγεμονία του ήταν αποτέλεσμα μιας επικοινωνιακής υπεροπλίας με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης που δημιούργησε μια εικόνα «μεταρρυθμιστή» που θα αναγεννήσει την χώρα -και πρώτα τη Νέα Δημοκρατία- ως αντι-Τσίπρας.
Βλέποντας εικόνες όπως αυτή με το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη ή τον Μητσοτάκη να μιλάει σε αγρότες καθισμένους πάνω σε …σανό φαίνεται πως αυτός ο ταλαιπωρημένος λαός πίστεψε πως αυτός ο γόνος -που θα χτυπούσε και την… οικογενειοκρατία!- ήταν ο «καλύτερος», όπως έλεγε και θα μας οδηγούσε σε μια «Φωτεινή Ελλάδα».
Τελικά η μεταρρύθμιση ήταν αντι-μεταρρύθμιση με ιδεολογικές εμμονές που καταλήγουν στο αξίωμα πως η δημοκρατία βλάπτει την ανάπτυξη, όσο και τα εργασιακά δικαιώματα, οι διαδηλώσεις και οι απεργίες την Οικονομία.
Μόνο που οι επενδύσεις αργούν, ο Μητσοτάκης θα παραδώσει μια οικονομία χειρότερη από αυτήν που παρέλαβε και οι παλαιοκομματικές πρακτικές δεν συνιστούν κανένα εκσυγχρονισμό, αλλά μας γυρίζουν πίσω σε πρακτικές όπου για όλα τα προβλήματα η αστυνομία είναι η λύση και η «μεταρρύθμιση» αναπαλαίωση – με γραφικές φιγούρες στο ρόλο σωτήρα.
Το να προβάλλεται ο συντηρητισμός ως πρόταση για το μέλλον είναι το βασικό στοιχείο της εποχής μας με σταρ σαν τον Χαρδαλιά, τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Πατούλη. Όμως δεν μπορεί αυτή η νύχτα θα τελειώσει...
Νίκος Λακόπουλος
Πηγή:anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου