Η κυβέρνηση πλέον δεν συζητιέται για καλό...

«Το κυνήγι της εξουσίας γεννήθηκε από το φόβο. Εκείνος που δεν φοβάται τους ανθρώπους δεν έχει την ανάγκη να τους εξουσιάζει» (Μπέρτραντ Ράσελ).

Eκεί κοντά στο περασμένο καλοκαίρι η νυν κυβέρνηση της ΝΔ βίωνε ένα... 

πολύ καλό φεγγάρι. Και δεν στέκομαι στις δημοσκοπήσεις, αλλά στο γεγονός πως ήταν δύσκολο να βρεθούν πολλά στοιχεία που να δικαιολογούν το πέρασμα από την κριτική στην πολεμική. Δεν έλειπαν, βέβαια, εντελώς οι αφορμές, αλλά το γενικότερο κλίμα ωθούσε στην υιοθέτηση μίας πιο ήπιας αντιπολιτευτικής τακτικής. Όμως, στην πολιτική όλα αλλάζουν γρήγορα και εκεί που πιστεύεις πως είσαι «καβάλα στο άλογο», αίφνης μπορεί να βρεθείς με μία τεράστια απορία για το πού πάει αυτό το άλογο... Δηλαδή, επί της ουσίας, πόσο το ελέγχεις ή μη... 

Ο κατάλογος με τα κυβερνητικά τρωτά άρχισε ξαφνικά να γεμίζει. ΜΕΘ καινούριες δεν φτιάχτηκαν ποτέ στον αριθμό που χρειάζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ούτε γιατροί και νοσηλευτές προσελήφθησαν για να δημιουργηθεί ένα δυνατό υγειονομικό τείχος (όχι μόνο απέναντι στην πανδημία, αλλά γενικώς...). Αυτές οι αδυναμίες δεν καταγράφονταν πρώτα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς αντιπολιτευόμενους, αλλά από τους ίδιους τους ανθρώπους που εργάζονται στον τομέα της δημόσιας υγείας... Ως προς την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών παρατηρήθηκε αγκύλωση που θύμιζε άγαλμα που έχει προτεταμένο το δεξί του χέρι (αλλά που δεν παύει να παραμένει ακίνητο...). Η λυτρωτική, αλλά εύκολη, λύση των συνεχόμενων λοκ ντάουν-ακορντεόν εξόργισε πολλούς ακόμα και μέσα στην αγορά. Τα λεφτά που δίνονται εξαναγκαστικά ως επιδόματα θα παρθούν πίσω, γιατί οι δείκτες πρέπει να εναρμονιστούν με τα θέλω και τα γούστα των ευρωπαίων «εταίρων». Το ταμείο ανάκαμψης και οι πόροι του θα δημιουργήσουν νέους εκλεκτούς. Και δεν εννοώ κλάδους, αλλά επιμέρους τμήματα συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στον κάθε ευνοημένο κλάδο. 

Η καταστολή με την πρώτη ευκαιρία δείχνει το άγριο πρόσωπό της, ενώ στην υπόθεση του Δημήτρη Κουφοντίνα ο εκδικητισμός έγινε η κυρίαρχη ιδεολογική ενόρμηση. Γιατί όλα αυτά είναι η μόνη αντίδραση εκείνου που ξέρει πως θα προκαλέσει αντιστάσεις, αλλά δεν έχει τρόπο να κάνει πίσω. Γιατί πρωτίστως «πρέπει να γίνει η δουλειά»... Στον αθλητισμό, λένε πολλοί, πως επιστρατεύτηκε εύρος τακτικών για την αλλαγή ηγεσιών στις «ανεπιθύμητες» ομοσπονδίες, για να διαμορφωθεί κάποια στιγμή μία πλειοψηφία ικανή να κάνει εφικτό τον πραγματικό στόχο: την άλωση της ΕΟΕ. Η Μήδεια ανέδειξε με πολύ άκομψο και οδυνηρό τρόπο τις δυσλειτουργίες που επιφέρουν οι προτεραιότητες της νυν επικρατούσας τάξης πραγμάτων. Ενώ το mega σκάνδαλο που έχει προς το παρόν στο επίκεντρό του τον Λιγνάδη φανερώνει πως σε αυτήν την κοινωνία πάνω κάτω όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Το θέμα είναι να γνωριζόμαστε για καλό και για το ποιοτικό έργο μας, και όχι για κάθε διαλογής παρεκτροπές. Ας είναι... 

Η κυβέρνηση πλέον δεν συζητιέται για καλό... Δεν είναι λίγοι εκείνοι που είναι σίγουροι πως το κράτος κάποιοι στη ΝΔ το αντιλαμβάνονται ως ένα μέσο για να περνάνε καλά την ίδια ώρα που η πλειοψηφία υποφέρει. Ας δει κάποιος, για παράδειγμα, τους υπερβολικούς μισθούς αυτών που έχουν αναλάβει τις ηγετικές εταιρικές θέσεις της εγχώριας ηλεκτρικής παραγωγικής διαδικασίας... Πώς να διαχειριστείς σωστά και προς όφελος των πολλών κάτι που γαλουχείσαι να μισείς; Αλλά, το να βρίζεις κάτι και να απολαμβάνεις τα προνόμιά του ταυτόχρονα, είναι άλλο θέμα, όχι και τόσο περίπλοκης υφής... Και αν οι πιο έμπειροι και πιο σοβαροί στο κυβερνών κόμμα καταλαβαίνουν τις πραγματικές δυσκολίες της άσκησης εξουσίας, οι νεότεροι τα βλέπουν όλα «τεχνοκρατικά», δηλαδή άκρως ωφελιμιστικά... 

Η γραμμή «γευόμαστε τα καλά του κράτους, προσδοκώντας και από τα οφέλη της εύνοιας προς την ιδιωτική πρωτοβουλία» είναι ο ορισμός της άμετρης βουλησιαρχίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός φαίνεται πως προσπαθεί να είναι προσεχτικός, αλλά αν μαζευτούν πολλά από τους γύρω του θα βρεθεί και αυτός στη δύσκολη θέση να δίνει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα -χωρίς κατά ανάγκη να ευθύνεται πρωτογενώς... Το κλίμα μέσα στην κοινωνία έχει αρχίσει να αλλάζει για τη ΝΔ. Και ειδικά αν αναγκαστεί να πάρει σε λίγο καιρό και επαχθή για την πλειοψηφία οικονομικά μέτρα, κανένας δεν το αποκλείει πλέον..., θα έχει μπει σε μία διαδικασία που ίσως θα θυμίζει αντίστροφη μέτρηση. Πριν από λίγους μήνες δεν διαφαινόταν επ΄ουδενί κάτι τέτοιο...

Κώστας Μαρούντας

efsyn.gr