Και στο θέατρο και στον κινηματογράφο υπάρχουν σκηνοθέτες –υπήρξαν και πολλοί στο παρελθόν– των οποίων η συμπεριφορά απέναντι στους ηθοποιούς και στους συνεργάτες τους ήταν κακή και από κάποιους απαίσια. Το... ποιοι ήταν ή είναι αυτοί, αποτελούσε και αποτελεί στο θέατρο κοινό τόπο.
Πολλοί έβλεπαν τις κάθε είδους κακοποιήσεις, ουδείς μιλούσε. Σαν να ήταν αυτή η συμπεριφορά (και μάλιστα από ονομαστούς σκηνοθέτες) μέρος της τεχνικής στο στήσιμο μιας παράστασης ή στο γύρισμα μιας ταινίας. Όμως, πολλά ήταν και εκείνα που γίνονταν γενικά, όχι μόνο από σκηνοθέτες αλλά και άλλους συντελεστές. Όλα ήταν εν οίκω, σπάνια έφταναν εν δήμω –και αυτά στις παρυφές του θεατρικού Δήμου...
Ο Γιώργος Καπουτζίδης το παραδέχτηκε με παρρησία: «Έχω συναντήσει κι εγώ αυτόν τον άνθρωπο και έχω υπάρξει ψεύτης και υποκριτής, γιατί έκανα ότι δεν γνωρίζω». Το τι συνέβαινε στα θέατρο συζητιούνταν μετά τις παραστάσεις στις ταβέρνες που πήγαιναν να φάνε οι ηθοποιοί.
«Ήταν μόδα να δουλεύεις με τους προσβλητικούς σκηνοθέτες»
Μια από τις σπάνιες φορές που κάποιος μίλησε και όρθωσε ανάστημα, ήταν ο Κώστας Ρηγόπουλος. Το μαρτυρεί η κόρη του, η Ζωή Ρηγοπούλου: «Θυμάμαι τον πατέρα μου σε μια πρόβα στην οποία έτυχε να είμαι παρούσα, να λέει στον σκηνοθέτη του: "Αν ο τρόπος δουλειάς σου είναι να βρίζεις και να μειώνεις τους ηθοποιούς σου, κάν' το και σε μένα όχι μόνο στους νεότερους συναδέλφους μου"».
Εν τέλει οι «δύσκολοι» σκηνοθέτες αποτελούσε στο θέατρο μια κατάσταση, μια σύμβαση. «Ήταν λίγο μόδα κάποτε να έχεις να κάνεις με προσβλητικούς σκηνοθέτες. Θεωρούνταν πως, αν δούλευες με αυτούς, ήσουν και καλός ηθοποιός», δηλώνει η Γιούλικα Σκαφιδά.
Μια μόδα που την άντεξαν πολλοί ηθοποιοί, αλλά και κάποιοι άλλοι καταστράφηκαν...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου