Φιάσκο...

«Αν δεν είναι ποτέ δικό μας το λάθος, τότε δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη γι' αυτό. Κι αν δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη, τότε θα είμαστε πάντα θύματά του»

(Ρίτσαρντ Μπαχ)

Σχεδόν όλοι το θέλουμε το χιόνι και αυτό έπεσε τις προάλλες στα μέρη μας σε ποσότητες που ικανοποίησαν ακόμα και... τους πιο απαιτητικούς. Όμως, για να μπορούν οι άνθρωποι να χαρούν το χιόνι είναι βασική συνθήκη το να μην προκαλεί αυτό όψιμα προβλήματα. Και στον τελευταίο χιονιά το ανέλπιστο δεν περιορίστηκε μονάχα στην έντονη εμφάνιση του καιρικού φαινομένου, αλλά και στη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε μία εκτεταμένη περιοχή της Αττικής. Κατάσταση που δημιούργησε πολλά προβλήματα, σε άλλους για αρκετές ώρες και σε άλλους για ολόκληρες μέρες...

Αυτό το γεγονός δεν θα ξεχαστεί, ευλόγως θα λέγαμε... Καθώς δεν αποτελεί μία απλή συγκυρία που ξεπερνιέται εύκολα. Είναι κάτι που μάλλον αφορά στο dna των εγχώριων αντιλήψεων που επικρατούν σε διάφορα θεσμικής υφής κέντρα και οι οποίες ξεσκεπάστηκαν την ώρα που μεγάλες εκτάσεις σκεπάζονταν από το χιόνι...

Για να λειτουργεί εύρυθμα μία κοινωνία, άρα και να αντιμετωπίζονται έγκαιρα και αποτελεσματικά τυχόν προβλήματα που ξεφεύγουν από την πάντα λυτρωτική μέριμνα της πρόληψης, υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα. Ούτε αυτή τη φορά τηρήθηκαν, όπως πολλές φορές στο παρελθόν... Ναι, ούτε στο Μάτι το 2018...

Πρέπει φερ΄ ειπείν η εκάστοτε κυβέρνηση να αντιλαμβάνεται ως βασική της υποχρέωση το να καλύπτει ευρύτερες κοινωνικές ανάγκες. Οι δε εταιρίες να λειτουργούν έχοντας ως γνώμονα το να κάνουν καλά και σωστά τη δουλειά τους. Να επιζητάνε το κέρδος μεν, γιατί δίχως αυτό «χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους»..., αλλά τουλάχιστον να παρέχουν σε σχετική επάρκεια αυτά που υπόσχονται.

Οι δήμοι, από την πλευρά τους, να φροντίζουν έγκαιρα να ακούνε τους δημότες τους στις όποιες σοβαρές αιτιάσεις τους και να επιλύουν γρήγορα τα διάφορα προβλήματα, γιατί αυτοί έχουν την πρωταρχική σχέση «γνωριμίας» με τα ανοιχτά μέτωπα που είτε ήδη υπάρχουν, είτε προκύπτουν στο πέρασμα του χρόνου...

Το πώς θα πράττουν όλοι αυτοί για να συμβάλλουν αρμονικά στην επίλυση των προβλημάτων είναι κάτι που πρέπει υπό κανονικές συνθήκες να το έχουν βρει πριν από μόνοι τους. Το θέμα είναι πως δεν το βρίσκουν εύκολα... Εκ του αποτελέσματος, συχνά αναδύονται δυσλειτουργίες, αδράνειες, ανεπάρκειες, απουσία συντονισμού, ανταγωνισμοί, έριδες, μικροσυμφέροντα, οικονομικές διαφορές, υποχρηματοδοτήσεις, ακόμα και σαμποτάζ...

Τα όσα έγιναν στην Αττική αυτή την εβδομάδα συνιστούν ένα φιάσκο. Που ευτυχώς δεν πήρε χειρότερες διαστάσεις, γιατί εύκολα θα μπορούσε να τις πάρει... Το  πραγματικό ζητούμενο είναι ένα. Να μη ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Οποιαδήποτε μορφή και να λάβει μία πιθανή έκτακτη κατάσταση που απαιτεί άμεση δράση. Μονάχα όσοι αντιλαμβάνονται τα παθήματα ως μαθήματα, έχουν πιθανότητες να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν σε μεταγενέστερο χρόνο... Είτε επαγγελματικά, είτε εθελοντικά...

Αν ο κρατικός μηχανισμός (σε όλες του τις εκφάνσεις) και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους έτσι όπως αρμόζει στο ρόλο τους, είναι καθήκον του κοινωνικού-λαϊκού σώματος να τους θυμίσει με βροντερό τρόπο αυτά που οι ίδιοι ευαγγελίζονται στα λόγια... Σε διαφορετική περίπτωση, το ξεπέρασμά τους θα είναι ζωτικής σημασίας καθήκον για την κρίσιμη πλειοψηφία...

Ο Dietrich Bonhoeffer είχε πει πως «η δράση δεν πηγάζει από τη σκέψη, αλλά από την ετοιμότητα για ανάληψη ευθύνης». Η κοινωνική ζωή δεν βασίζεται τόσο σε ιδέες και θεωρίες, αλλά στις καταλυτικές πρακτικές κινητικότητες που εμπλουτίζουν τις σκέψεις. Κάποιες κοινωνικές ανάγκες όσο άχαρες και να μοιάζουν, άλλο τόσο σημαντικές είναι και πρέπει να ικανοποιούνται με το σωστό καταμερισμό εργασίας και την πιο αποτελεσματική πρακτική λειτουργικότητα... Από ποιους; Μα, από εκείνους που λειτουργούν αποδοτικά προς όφελος των πολλών. Ειδικά αν αυτοί είναι οι ίδιοι οι πολλοί, ακόμα καλύτερα... Δεν είναι, όμως. Και όσον αφορά στους όποιους άλλους; Μάλλον, είναι παραδείγματα προς αποφυγή...

Κώστας Μαρούντας

efsyn.gr