Όταν μία ηθική ανεπάρκεια ανέρχεται στην επιφάνεια, αποκαθίσταται η πραγματικότητα και επέρχεται δικαιοσύνη. Αλλά στην υπόθεση «Μενδώνη, Λιγνάδη, κυβέρνηση Μητσοτάκη» δεν γνωρίζουμε τι...
θα επέλθει.
Το πιθανότερο είναι να δούμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου να κρημνίζεται. Παρ΄ όλα αυτά η ηθική ανεπάρκεια της κυβέρνησης έχει αναδυθεί κι επιπλέει επί των υδάτων τουμπανιασμένη.
Λίνα Μενδώνη και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχουν ξανασυνταθεί με τον Λιγνάδη το 2002. Τότε η Μενδώνη ήταν Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού, ο Χρυσοχοΐδης Υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο Λιγνάδης ήταν μαχαιρωμένος και το συμβάν συνδεόταν ήδη με παιδεραστία. ΕΛ.ΑΣ. και Λιγνάδης επίσης έχουν ξανασυναντηθεί, όταν παρακολουθούσαν το σπίτι του ως ύποπτο για κύκλωμα παιδεραστίας. Η παρακολούθησε σταματά διότι παύει και η κινητικότητα «προς και από το σπίτι του» και το θέμα θεωρείται λήξαν. Τώρα ποιος ειδοποίησε ποιον, δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Γεγονός είναι ότι όλοι φροντίζουν να ξεχνούν και να θάβουν τα «περιστατικά» του εκλεκτού τους, που τον έχρησαν διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Όμως όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Γ. Ανδρουλιδάκης «Το θέμα πλέον δεν είναι το θέατρο, αλλά αφορά τις σχέσεις μιας ολόκληρης ελίτ, της ελίτ μιας κοινωνίας καθημαγμένης, ζαλισμένης και μπερδεμένης».
Πάμε πάρα κάτω. Με την σπουδαία κίνηση της Μπεκατώρου που παίρνει το χρυσό της αλήθειας και ανεβαίνει στο βάθρο της υπόληψης όλων, τα θύματα του Λιγνάδη παίρνουν θάρρος και αρχίζουν να μιλούν. Όμως το εγχώριο σύστημα, πιστό στα ιδεώδη του, τον συγκαλύπτει. Όλοι θυμόμαστε τη συντονισμένη προσπάθεια των μεγαλύτερων μέσων μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ να συγκαλύπτουν τις διασυνδέσεις του κατηγορούμενου παιδόφιλου, διακινητή ανηλίκων και δισεκατομμυριούχου Τζέφρι Επστάιν με την πολιτική ελίτ της χώρας. Η αστυνομία τους έδινε στοιχεία κι αυτά τα έθαβαν στον πάτο της ιστορίας.
Πάμε πάρα κάτω.
Οι μαρτυρίες τρέχουν εν τούτοις η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ατάραχη. Επιπλήττει με έπαρση την κοινωνία που είναι σε αναβρασμό για το θέμα, ενώ παχύδερμες κυρίες της δημοσιογραφίας την συνδράμουν χαχανίζοντας εις βάρος των θυμάτων και μετατρέποντας τον βιασμό τους «σε σεξ μεταξύ ενηλίκων». Όλα τα ΜΜΕ που ντύνονται Κου Κλουξ Κλαν και με ένα διωκτικό παραλήρημα ορμούν εναντίον παραβατικών μεταναστών ή λυντσαρισμένων gay, τώρα κουνούν με οργή στο κοινό τους το τεκμήριο της αθωότητας. Αλλά αν ο Λιγνάδης ήταν κανένας πιτσιρικάς με σκουλαρίκια και τον είχαν μαζέψει σε καμιά πορεία, θα ήταν σαπισμένος στο ξύλο στο 3ο Υπόγειο και χωρίς ένταλμα.
Αυτή η κυβερνητική και μιντιακή αφασία έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ποινικά κολάσιμες πράξεις του εκλεκτού έχουν παραγραφεί. Και μόνον όταν ενημερωθούν πως εκκρεμούν και υποθέσεις που δεν έχουν παραγραφεί, αναγκάζονται να πάρουν θέση δηλώνοντας άγνοια και «παραπλάνηση μεταξύ ενηλίκων».
Ο νόμος της σιωπής
Η θλιβερή συνέντευξη της Μενδώνη δεν είναι παρά μέρος μιας ομερτά, ενός νόμου της σιωπής που επικρατεί στις σχέσεις μιας εγχώριας ελίτ. Ενώ είναι περίπου φανερό ότι μιλάνε όλοι με όλους και κανονίζουν πώς θα διαχειριστούν το θέμα και πότε θα γίνει τί. Την τελευταία πενταετία η λαϊκή, θρησκόληπτη και εθνικιστική Νέα Δημοκρατία ενσάρκωσε δημόσια όλους τους ρόλους: του σκληρού πατριώτη, του θεματοφύλακα της τάξης και ηθικής, του αδέκαστου πολιτικού, του τιμωρού της νύχτας και της σεξουαλικής ορθότητας. Αλλά πίσω από αυτόν τον καραγκιόζ μπερντέ η κυβέρνηση των αρίστων απελευθερώνει τις ενορμήσεις της, αποστασιοποιείται αυτό που κηρύττει ως «κανονικό» και ενδίδει στην υπερ- απόλαυση. Γίνεται ο δεσμοφύλακα Αρμάγος κι η λεσβία δεσμοφύλακας στην «Στεφανία», ο δοσίλογος Φραντζέσκος Πετράκης στη «Χαραυγή της Νίκης» ή ο δήμαρχος Βουρνάς στη «Μαρία της σιωπής».
Γίνεται ένας διαστροφικός τύραννος και η συμβολική τάξη χάνει κάθε νόημα...
Ζωή Χαλιδιά
koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου