Έλενα Ακρίτα
Δεν θέλω να σχολιάσω την συνέντευξη τύπου που δώσατε, να σάς πω την αμαρτία μου βαριέμαι λίγο. Βαριέμαι να μιλήσω για μια υπουργό που ενώ η αξιοπρέπεια της έχει πέσει στη μοκέτα, εξακολουθεί να μην παραιτείται. Μια υπουργό που... ψεύδεται ασύστολα καλύπτοντας έναν πρωθυπουργό που επίσης ψεύδεται όταν - μέσω υμών – ισχυρίζεται ότι δεν ξέρει προσωπικά τον Λιγνάδη.
Επιτρέψτε όμως μου ειδικά σήμερα κι επειδή με πιάσατε στο στόμα σας δηλαδή, να τοποθετηθώ επί προσωπικού. Να ξαλαφρώσω την ψυχούλα μου την αμαρτωλή και να τα ξεράσω όλα, ούτως ειπείν.
-Μετανιώνω που διόρισα τον Λιγνάδη στο Εθνικό.
-Μετανιώνω που τον έβαλα φορετό στο πόστο χωρίς προκήρυξη και χωρίς διαδικασία αξιολόγησης.
-Μετανιώνω που έπαιρνα το προσωπικό μου ελικόπτερο με τον Μήτσο τον πιλότο κι έτρεχα στην Επίδαυρο να τον αποθεώσω.
-Μετανιώνω που όταν έσκασαν το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, εγώ σφύριζα αδιάφορα.
-Μετανιώνω. Πικρά. Στον επόμενο διορισμό που θα κάνω, θα πάω με το σταυρό στο χέρι, σάς ορκίζομαι.
Ναι είναι προσωπικό.
Το κάνατε εσείς προσωπικό. Γιατί όταν έγραφα ότι παραιτείται ο Λιγνάδης μού απαντήσατε με σποντίτσες του τύπου εξυπηρετώ συμφέροντα. Και βεβαίως μετά η είδηση επιβεβαιώθηκε. Και δεν βγάλατε κιχ.
Ναι είναι προσωπικό.
Γιατί εσείς αντί να ερευνάτε ως οφείλατε τις καταγγελίες των θυμάτων, καθόσασταν και ψάχνατε παλιά μου κείμενα στα Νέα – για να αποδείξετε τί ακριβώς; Ότι έγραψα καλή κριτική για τον Λιγνάδη στον Οιδίποδα; Είστε σοβαρή; Έχουν πέσει οι εφτά ουρανοί και σάς πλακώνουν κι εσείς ασχολείστε μαζί μου;
Έγραψα καλά για τον Οιδίποδα.
Μιλάμε για την παράσταση με σκηνοθέτη τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Λιγνάδη. Από τους καλύτερους Οιδίποδες που έχω δει – κι έχω δει πολλούς. Κι αν έγραφα σήμερα για την ίδια παράσταση, τα ίδια θα έγραφα.
(Α και ο Ρωμαίος και Ιουλιέττα που σκηνοθέτησε μού άρεσε: κρίμα που δεν έγραψα κριτική να μου την τρίψετε στη μούρη).
Με τον Λιγνάδη μιλάμε στον πληθυντικό.
Υπάρχει πρόσφατη επικοινωνία μας στο μέσεντζερ όπου διαμαρτυρήθηκα για τα ανεπαρκή μέτρα που πήρε το Εθνικό τώρα με τον κορονοϊό. ‘Κύριε Λιγνάδη’ τον προσφωνώ, ‘κυρία Ακρίτα’ με προσφωνεί. Τόσο κολλητάρια τα δυο μας.
Τον υπερασπίστηκα με τον Παρθενώνα στην Επίδαυρο.
Έγραψα ότι διαφωνώ με την χειρονομία, αλλά μπορώ να δικαιολογήσω την φόρτιση της στιγμής. Και συμπλήρωσα ότι τον Λιγνάδη ‘τον ξέρουμε κι από χτες’.
Όντως τον Λιγνάδη τον ξέρουμε από χτες. Όλοι μας. Χρόνια πρωταγωνιστής, χρόνια σκηνοθέτης, δεν έπεσε από τον ουρανό. Προσωπικά τον έχω δει πολλές παραστάσεις. Μου άρεσε στον Οιδίποδα, τον βρήκα μέτριο Μάκβεθ και στον Πεερ Γκιντ, εξαιρετικό στο ‘Άγγελοι στην Αμερική’.
Αν Ναι τον ξέραμε κι από χτες, όπως ξέραμε τον Κιμούλη, τον Φιλιππίδη, τον Σπυρόπουλο, τον Χαϊκάλη. Κι όποιος δεν τούς ήξερε, να μάς πει σε ποιον πλανήτη ζει να πάμε επίσκεψη.
Τον έχω στηρίξει με την Ελένη Παπαδάκη.
Θεώρησα και θεωρώ εξαιρετική την πρωτοβουλία του να μετονομάσει αίθουσα του Εθνικού θεάτρου προς τιμήν της μεγάλης μας τραγωδού. Τη ζωή της Παπαδάκη την ερευνώ χρόνια και γνωρίζω και τις αλήθειες και τα ψέματα γύρω από την εκτέλεση της από τον ‘Ορέστη’ και τον ΟΠΛΑ.
Έχω φωτογραφία με τον Λιγνάδη και τον άντρα μου από πρεμιέρα στο Εθνικό. Φοβερό; Σκανδαλώδες; Πώς τολμήσαμε ο Γιώργος κι εγώ να ποζάρουμε στους φωτογραφους, χωρίς πρώτα να ρωτήσουμε τον οικοδεσπότη αν βιάζει, αν κακοποιεί, αν κλέβει και δολοφονεί;
Άλλωστε, αυτό δεν κάνουμε όλοι μας στις κοινωνικές εκδηλώσεις; Σε γάμους, σε βαφτίσια, σε επαγγελματικά τραπέζια, σε χορούς σωματείων αυτό ακριβώς δεν κάνουμε; Πριν στηθούμε στο φακό μαζί με άλλους, δεν τούς περνάμε πρώτα ανάκριση γ’ βαθμού, τί έτσι άντε άντε θα ποζάρουμε;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου