Οι αγριότητες που εκτυλίχθηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, με τους ξυλοδαρμούς και τις μαζικές συλλήψεις νέων παιδιών στον σωρό, ως «απάντηση» της ΕΛ.ΑΣ. σε κάποια περιορισμένης έκτασης επεισόδια, έδωσαν ένα πρώτο μήνυμα για το τι πρόκειται να συμβεί στα... ελληνικά ΑΕΙ μετά την εγκατάσταση εκεί των «ειδικών φρουρών» τής υπό ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Η δημιουργία ενός σώματος απαρτιζόμενου πρωτίστως από πρώην αλεξιπτωτιστές, ΟΥΚ, λοκατζήδες και οπλίτες πενταετούς θητείας (άρθρο 9 του Ν. 1734/1999), με μόνη αποστολή την αποφασιστική πάταξη του «εσωτερικού εχθρού» που τον στοχοποιούν από καιρό τα ιδιωτικά κανάλια και σκιαγραφούν με μελανά χρώματα οι τωρινοί πολιτικοί προϊστάμενοι του υπουργείου Παιδείας, μόνο ως συνειδητή επιλογή μετατροπής του δημόσιου πανεπιστημίου σε πεδίο μάχης μπορεί να εκληφθεί.
Χρειάζεται, άραγε, ιδιαίτερη σοφία για να αντιληφθεί κανείς ότι το νέο σώμα θα επανδρωθεί σε μεγάλο βαθμό από μικρούς Κασιδιάρηδες, που θα αδράξουν την ευκαιρία να ολοκληρώσουν με επίσημες πλάτες, ως όργανα πλέον της έννομης τάξης, ό,τι δεν κατόρθωσαν τα προηγούμενα χρόνια ως εγκληματική συμμορία με πολιτική παρένδυση; Μάλλον όχι.
Χρειάζεται όμως ιδιαίτερος στρουθοκαμηλισμός από φιλελεύθερους σχολιαστές και πανεπιστημιακούς για να «ξεχνούν» τι ψήφιζε μαζικά τα προηγούμενα χρόνια η αιχμή του δόρατος της ΕΛ.ΑΣ., που οι Μητσοτάκης, Κεραμέως και Χρυσοχοΐδης επιφορτίζουν πλέον με το καθήκον της εκκαθάρισης των πανεπιστημιακών χώρων από το «άλλο άκρο».
Η επαγγελία του Παναγιώταρου, για έναν «εμφύλιο πόλεμο» χαμηλής έντασης που θα πάρει τη ρεβάνς της Μεταπολίτευσης από την «αντεθνική» Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, ξαναζωντανεύει έτσι με τις ευλογίες της κυβερνητικής Δεξιάς και των υποστηρικτών της στα ΜΜΕ και τους κόλπους της διανόησης.
Το πιο ανησυχητικό σύμπτωμα των τελευταίων εξελίξεων δεν είναι άλλωστε η βία των ΜΑΤ, που δέρνουν όσο τους διατάξει (ή επιτρέψει) «η υπηρεσία». Είναι η συστηματική καλλιέργεια από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης (των καναλιών και των πόρταλ της «Λίστας Πέτσα») ενός μακαρθικού κλίματος υστερίας ενάντια σε όλους όσοι βγαίνουν στον δρόμο για να υπερασπιστούν τη ζωή και τις ελευθερίες τους.
Οταν ο σπόρος αυτού του φασισμού δίχως σβάστικα ριζώσει, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Οποιος και αν δρέψει τους καρπούς του...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου