... και το ΚΙΝΑΛ αυτοθαυμάζεται!...
Όπως περιγράψαμε σε προηγούμενο άρθρο, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του διατηρούν σταθερά ένα μεγάλο προβάδισμα. Με τη διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε...
ψηλό επίπεδο, σταθερά μεγαλύτερη του 15% (!), η κυβέρνηση διατηρεί σχετική άνεση στις κινήσεις της παρά το ρευστό, αβέβαιο και αρνητικό οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον και λόγω πανδημίας.
Με την πίεση και τα διλλήματα προοπτικής να βρίσκονται στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, εγείροντας όλο και συχνότερα πλέον ζητήματα αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, καθώς και ζητήματα ευρύτητας και μετασχηματισμού του κόμματος. Ζητήματα που υποτίθεται ότι
αντιμετωπίσθηκαν μόλις πρόσφατα με το άνοιγμα και τη συνακόλουθη νέα ονομασία ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Μία ονομασία που δεν αποτυπώνει την πραγματική σχέση αυτού του σχήματος-κόμματος με την κοινωνική-εκλογική του βάση και με τις φιλόδοξες προσδοκώμενες προοπτικές του. Αφού, ενώ το συντριπτικό πλειοψηφικό μέρος του (το 27% των τελευταίων εκλογών) προέρχεται από τις μετακινήσεις του ΠΑΣΟΚ, στην τελική ονομασία κυριαρχεί ο τίτλος ΣΥΡΙΖΑ, με συμπλήρωμα το "Προοδευτική Συμμαχία", χωρίς κανένα στοιχείο ένδειξης του ελληνικού δημοκρατικού-σοσιαλιστικού χώρου.
Η κυρίαρχη ανάγνωση είναι ότι πρόκειται για (φυσιο)λογική αυξητική εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως κραταιός πόλος εισπράττει και νέες δυνάμεις και για αυτό προσθέτει στον τίτλο μια υπόμνηση. Κατά το αλήστου μνήμης από το παρελθόν, άλλες δημοκρατικές δυνάμεις δίπλα στον τίτλο του ΠΑΣΟΚ (που τότε είχε καταγγελθεί για ηγεμονισμό) η σημερινή κατά ΣΥΡΙΖΑ εκδοχή είναι: Προοδευτική Συμμαχία.
Βαρύ το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ
Πέρα από αυτά πάντως η πτώση και η αγκύλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή του 20% διαμορφώνει μια ασφυκτική συνθήκη για τις μελλοντικές του προοπτικές. Δεν αφορά σε συγκυριακές καταστάσεις, ούτε μπορεί να ξεπερασθεί με συνταγές και προτάσεις σαν αυτές που πληθωριστικά κατατίθενται τις τελευταίες ημέρες, από μία σειρά νέων ή και αναμορφωμένων τάσεων-κινήσεων.
Τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, όπως εκείνης της εποχής του 2015, ούτε και του 2012. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον πίσω του ένα βαρύ παρελθόν. Πολύ βαρύ για να υποδύεται τη νέα, άφθαρτη και ελπιδοφόρα δύναμη. Στα καθοριστικά μέτωπα, σε εκείνα που οι αποφάσεις και οι συμφωνίες καθορίζουν την πορεία της χώρας για δεκαετίες, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας, όπως και το σύνολο σχεδόν των στελεχών που εξακολουθούν κομματικά να πρωταγωνιστούν, δέσμευσαν αρνητικά έως καταστροφικά την χώρα.
Τα 99 χρόνια του υπερταμείου, το 61,31% του ΟΧΙ δημοψηφίσματος που έγινε μέσα σε μία νύχτα ΝΑΙ, το Μακεδονικό, το τρίτο Μνημόνιο, η αποδιάρθρωση της Παιδείας, η υποβάθμιση του Ασφαλιστικού, η στασιμότητα και των τριών τομέων της οικονομίας, η συνεργασία του με τον Πάνο Καμένο... Πέραν όμως αυτών, η τωρινή φυσιογνωμία του δεν εμφανίζει στοιχεία έλξης και γνήσιας αντιπροσώπευσης...
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Ελευθέριος Τζιόλας
slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου