... για τη νίκη Τζένης Μπότση – Αγγελικής Λάμπρη...
ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΚΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ που εκκρεμούν να χάσκει πάνω από τον ελληνικό αθλητισμό και τον χώρο του θεάματος –για αρχή- και με ένα κακομαθημένο κομμάτι του πληθυσμού να ψήνει ήδη ποπ – κορν περιμένοντας το μεγαλύτερο πανηγύρι που έρχεται, μερικά αυτονόητα μας διέφυγαν....
Επικεντρωμένα, σε αυτό που παρακολουθήσαμε χθες, με δυο γυναίκες σε συντονισμένο σχεδόν διακαναλικό σύνθημα – τη Τζένη Μπότση από τον ΣΚΑΪ και την Αγγελική Λάμπρη από την ΕΡΤ1- μοιραία πέρασαν κάτω από το ραντάρ, αυτά που δεν έχουν γίνει.
1. Κατ' αρχάς λείπει απελπιστικά ένα γενναιόδωρο, ανοιχτόκαρδο «μπράβο» για το ξήλωμα του πουλόβερ της βίας και της παρενόχλησης (σεξουαλικής, λεκτικής, ηθικής) στον εργασιακό χώρο, όποιος κι αν είναι αυτός. Ένα «μπράβο» από έναν μεγαλόσχημο της Τέχνης, πόσο θα βοηθούσε αυτή τη στιγμή, αλλά απουσιάζει. Πόσο φλύαρη είναι αυτή η σιωπή για όλους εκείνους που γνώριζαν τόσα χρόνια, αλλά κάπνιζαν ποζέρικα στο φουαγιέ...
Πόσο μεγαλειώδες το σακάτεμα στη μόστρα της showbiz! Όχι γρατζουνιές, όχι υπονοούμενα, όχι άλλο gossip χαμηλού ντεσιμπέλ που κρυφοταΐζει –ας το πούμε ανοιχτά- μία λεγεώνα παλιανθρώπων σε χώρους που αλληλεμπλέκονται.
2. Με την εικόνα –και την αφήγηση- να κλέβει την κριτική σκέψη, ας μη μας διαφεύγει η ζεστασιά, η δύναμη, το θάρρος που εξέπεμψε χθες αυτή η συσπείρωση γυναικών, αυτός ο κύκλος ανθρώπων που μέχρι χθες δεν γνώριζαν η μία την άλλη, γνώριζαν ωστόσο –πικρή πείρα- το μοτίβο, την υπογραφή του θύτη. Χθες –και ίσως επειδή δεν έχει κάτσει ακόμη η σκόνη από το γιαπί του αθηναϊκού θεάματος που σπάει σε κομματάκια- μας διέφυγε ίσως το πιο ωραίο μήνυμα αλληλεγγύης. Και κυρίως αλληλεγγύης μεταξύ γυναικών. Αν αυτή δεν ήταν η ωραιότερη απάντηση στο αιώνιο κλισέ που θέλει τις γυναίκες θλιβερές αντίζηλες και αντιπάλους, τότε ποια; Μόνο οι δέσμιες του εσωτερικευμένου μισογυνισμού δεν μπορούν να μεταφράσουν αυτό που συνέβαινε χθες κάτω από φώτα και κάμερες, μπροστά σε ένα κακομαθημένο κοινό που ξέρει να «διαβάζει» μόνο το αίμα που κυλάει στα λούκια.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Χριστίνας Γαλανοπουλου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου