Μετά από το νομοσχέδιο Καθολικής Ασφάλειας (Loi sécurité globale*) και το λεγόμενο νομοσχέδιο κατά των τάσεων αυτονόμησης, η γαλλική κυβέρνηση συνεχίζει γενικευμένη επίθεση με στόχο να φιμώσει κάθε πολιτική αντίσταση. Την περασμένη Τετάρτη [2/12/2020], τα τρία αρχεία της «δημόσιας ασφάλειας» (PASP, GIPASP και EASP) ενισχύονται... σημαντικά μέσω τριών διαταγμάτων[1, 2, 3]. Τα διατάγματα αυτά θα επιτρέψουν το μαζικό φακέλωμα πολιτικών ακτιβιστών, του κοινωνικού περιβάλλοντός τους (κυρίως των ανήλικων παιδιών τους), της κατάστασης υγείας τους ή των δράσεων τους στα κοινωνικά δίκτυα. Παρά τα περιορισμένα μέσα της, η ομάδα υπεράσπισης των ψηφιακών δικαιωμάτων των πολιτών Quadrature du Net** δεν σκοπεύει να υποκύψει σε αυτή την επίθεση. Θα αμφισβητήσει αυτά τα διατάγματα όχι μόνο στον δρόμο, κάθε Σάββατο στο πλαίσιο της οργανωμένης αντίστασης [coordination] ενάντια στο νομοσχέδιο για την Καθολική Ασφάλεια, αλλά και προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη, απευθυνόμενη στο Κρατικό Συμβούλιο (Conseil de l’Etat).
Ιστορικό
Το 2008, η DST (Διεύθυνση Επιτήρησης της Επικράτειας) και η RG (Κεντρική Διεύθυνση Γενικών Πληροφοριών) καταργήθηκαν και οι αρμοδιότητές τους μοιράστηκαν ανάμεσα στη DCRI (πλέον DGSI– η Γενική Διεύθυνση της Εσωτερικής Ασφάλειας) και την DGPN (Γενική Διεύθυνση της Εθνικής Αστυνομίας). Τα αρχεία των προηγούμενων υπηρεσιών διαμοιράστηκαν μεταξύ της DCRI (που τις αποκατέστησε μέσα στον φάκελο CRISTINA) και της DGPN (μέσα σε έναν φάκελο που ονομάστηκε EDVIGE). Η κυβέρνηση τελικά απέσυρε τα διατάγματα που θα επέτρεπαν μία τεράστια επέκταση του περιεχομένου πληροφοριών, χάρη στις ιστορικές κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν.
Το 2009, η κυβέρνηση επέστρεψε με δύο ξεχωριστά αρχεία που αποπειράθηκαν να διορθώσουν τις σφοδρές κριτικές που είχαν γίνει προς το EDVIGE (όσον αφορά στο φακέλωμα των «πολιτικών πεποιθήσεων», στα δεδομένα κατάστασης υγείας ή στο φακέλωμα των ανήλικων παιδιών). Πρόκειται για το αρχείο των Αντιπροσωπευτικών Ερευνών (EASP) και το αρχείο Πρόληψης Επιθέσεων κατά της Δημόσιας Ασφάλειας (PASP), και τα δύο αρχεία διαχειριζόμενα από την αστυνομία. Το 2011 δημιουργήθηκε το GIPASP, το αντίστοιχο του PASP για την χωροφυλακή (gendarmerie).
Μια αναφορά του 2018 επιτρέπει την κατανόηση της λειτουργίας αυτών των αρχείων πληροφοριών: το 2017, το PASP περιείχε 43.446 καταχωρήσεις ατόμων, ταξινομημένες σε 12 θεματικές, τις οποίες θα μπορούσαμε να ανακεφαλαιώσουμε ως εξής:
Παράνομες κινητοποιήσεις
Βία και βλάβες συνδεδεμένες με ιδεολογικές διεκδικήσεις
Βία και βανδαλισμός στο πλαίσιο αθλητικών εκδηλώσεων
Βία σχετιζόμενη με την παρακρατική οικονομία
Ρητορική μίσους, επιθέσεις, στιγματισμός εναντίον συγκεκριμένων κοινοτήτων
Ριζοσπαστικοποίηση, επιθετικός προσηλυτισμός, πρόθεση αναχώρησης στο εξωτερικό σε εμπόλεμες ζώνες
Σεχταριστικές πιέσεις
Αυτές οι καταχωρήσεις ενίοτε περιείχαν ιδιαίτερα λεπτομερείς πληροφορίες: επάγγελμα, διευθύνσεις, email, φωτογραφίες, δημόσιες δραστηριότητες, συμπεριφορές, μετακινήσεις…
Γενικευμένο φακέλωμα διαδηλωτών
Μέχρι σήμερα, τα αρχεία των πληροφοριών της αστυνομίας (PASP) και της χωροφυλακής (GIPASP) αφορούσαν αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα τα οποία θεωρούνταν επικίνδυνα από τις αρχές. Σημαντική εξέλιξη: εδώ και μία εβδομάδα, τα αρχεία μπορούν να αφορούν «ηθικά πρόσωπα» ή «συλλογικότητες». Υποθέτουμε λοιπόν ότι αφορά σε οργανώσεις, ομάδες στο Facebook, καταλήψεις, ζώνες προς υπεράσπιση (ZAD – Zones à Défendre) ή ακόμα και διαδηλώσεις.
Εάν ένα αρχείο ανοίξει για μια διαδήλωση, η PASP και η GIPASP επιτρέπουν επίσης το φακέλωμα ατόμων που «διατηρούν ή διατήρησαν σχέσεις άμεσες και όχι τυχαίες» με αυτήν την «συλλογικότητα». Μέχρι πρότινος, τα αρχεία PASP και GIPASP δεν μπορούσαν να καταχωρούν τον περίγυρο των «επικίνδυνων ατόμων» παρά μόνο ως επισήμανση μέσα στον βασικό φάκελο του κυρίως ατόμου. Πλέον, εάν η αστυνομία το κρίνει απαραίτητο, κάθε μέλος του περίγυρου θα καταχωρείται σε έναν φάκελο, σχεδόν το ίδιο πλήρη με τον αντίστοιχο αυτού των σεσημασμένων (διαδικτυακές δραστηριότητες, μέρη όπου συχνάζει, τρόπος ζωής, φωτογραφίες…).
Αυτές οι δύο εξελίξεις μοιάζουν να επισημοποιούν μια πρακτική (μέχρι πρότινος παράνομη) που άρχιζε να εμφανίζεται στην αναφορά του 2018 που προαναφέρθηκε: «κάποιες καταχωρήσεις περιορίζονται στην καταγραφή συλλογικών δράσεων, αφορούν ιδίως τη σύσταση συμμοριών ή τις διαδηλώσεις, με διάθεση να συμπεριλάβουν στην επεξεργασία δεδομένων όλα τα άτομα που υπόκεινται σε έλεγχο ή σύλληψη, χωρίς ωστόσο να υπάρχει αναφορά για κανένα εξατομικευμένο γεγονός το οποίο τούς προσάπτεται». Συνεπώς, σε οποιονδήποτε από τους συμμετέχοντες («που έχουν άμεση και όχι τυχαία σχέση») σε μια διαδήλωση («ομαδοποίηση» θεωρούμενη ως επικίνδυνη) μπορεί να αποδοθεί ένας ιδιαίτερα λεπτομερής φάκελος στη βάση πληροφοριών που λαμβάνονται από την αστυνομία στο πεδίο (βίντεο καταγεγραμμένα από drones και κινητά τηλέφωνα, για παράδειγμα) ή στα κοινωνικά δίκτυα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου