Η δεινή ήττα της Εκκλησίας...

Τραυματισμένος βαριά κατά την εκστρατεία εναντίον των Περσών, ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός ψυχορραγώντας φέρεται ειπών: «Νενίκηκας Χριστέ»…Αν είχε φωνή ο φονικός ιός που δυναστεύει σήμερα την ανθρωπότητα, θα μπορούσε να πεί κάτι παρόμοιο; Δηλαδή, ότι νικήθηκε- ή μάλλον, ότι θα νικηθεί- από τον Χριστό, τον Βούδα, τον Γιαχβέ-τέλος πάντων από... την πίστη των ανθρώπων στον θεό τους;

Δυστυχώς για τους πιστούς όλων των δογμάτων, η απάντηση είναι αρνητική. Η θεία αρωγή και προστασία-όπως αυτονοήτως την επικαλούνται και στην οποία ομνύουν οι πεπεισμένοι και φανατικοί πιστοί- δεν φάνηκε. Τραγική η εικόνα που βεβαιώνει την απουσία: πλείστοι όσοι «υπηρέτες του Θεού», και φυσικά πολλοί θρησκευόμενοι, όχι μόνο επλήγησαν από την μάστιγα, αλλά υπέκυψαν στην θανατηφόρα επέλασή του.

Πρόκειται για χαίνουσα, ανεπούλωτη πληγή στο μέχρι τούδε στέρεο σώμα της θρησκευτικότητας των ανθρώπων. Για συγκλονισμό πρόκειται, έστω κι αν δεν ομολογείται. Συγκλονισμός με ολέθριες, μελλοντικές επιπτώσεις για τα δόγματα: Πως θα πείσουν εφεξής, ιδιαίτερα τους νέους, ότι η πίστη σώζει;

Με ποιό κύρος τα αμήχανα χείλη ιερέων και Μητροπολιτών θα κηρύττουν τον σωτήριο λόγο του Θεού, όταν η πικρή πραγματικότητα θα κραδαίνει δίπλα τους την πένθιμη δέλτο κεκοιμημένων-χτυπημένων από τον ιό- Μητροπολιτών και πλήθους πιστών που είχαν θεωρήσει εαυτούς άτρωτους λόγω της πίστης τους στον Θεό και απέφυγαν την λήψη μέτρων;

Ο επιφανής ερευνητής του Γέιλ, Νικόλας Χρηστάκης, προβλέπει ότι μετά την πανδημία θα υπάρξει έκρηξη εξωστρέφειας (πύκνωση των κοινωνικών επαφών, αχαλίνωτο σέξ, αγοραστικό όργιο) και «αναστροφή της θρησκευτικότητας».

Την αναστροφή αυτή την αποδίδει στο γεγονός ότι κατά τις περιόδους κρίσεων και επιδημιών οι άνθρωποι «ερχόμαστε πιο κοντά στην θρησκεία». Οντως αυτό συμβαίνει. Όμως η βακτηρία της μεταφυσικής-αποδείχτηκε ότι-δεν στάθηκε ικανή να αναχαιτίσει τον ιό, να τον περιορίσει, να τον εξουθενώσει και να τον καταβάλει. Μάρτυρας αδιάψευστος η προεκτεθείσα πένθιμη δέλτος της παγερής πραγματικότητος…

Μιλώντας ειδικά για τα καθ΄ημάς, κατέστη σαφές και αναντίλεκτο ότι η επίσημη Εκκλησία φάνηκε δραματικά κατώτερη των περιστάσεων. Αντί να κλείσει εξ αρχής τα λαλέοντα χείλη των ασεβών-ευσεβών (ασεβών μπροστά στο μέγα δώρο της ζωής), που θεωρούσαν τους ναούς κλωβούς ασφαλείας, τον εκκλησιασμό κάτι σαν θείο εμβόλιο και την Θεία Μετάληψη σαν δραστικό, τροπαιοφόρο φάρμακο, τι έκανε;

Άρχισε να καταγγέλει τους περιορισμούς και να υπερασπίζεται ως και τα άλογα αιτήματα των πιστών, σε μια έξαρση προστατευτικής σπουδής (κάποια αιτήματα, πάντως, έχουν βάση). Προπάντων, όμως, έδειξε ότι ανέχεται τα ασυστόλως απύλωτα στόματα Μητροπολιτών που κήρυτταν ανυπακοή. Και βάλθηκε να παζαρεύει με την κεντρική εξουσία ρυθμίσεις, υπενθυμίζοντας αρρήτως την δική της εξουσία, την τόσο σημαντική εκλογικά…

Απέφυγε η ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας να πεί ευθέως, καθαρά και πειστικά το δικό της «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Το ψέλλισε καθυστερημένα και ενώ οι φανατικοί πιστοί είχαν ήδη πεισθεί ότι διώκεται η πίστη τους από αθέατους εχθρούς και επινοημένους δυνάστες της ανθρωπότητος.

Έχασε δηλαδή των ευκαιρία να παρέμβει έγκαιρα, καθησυχαστικώ τω τρόπω, και να πεί όσα εν πολλοίς περιλαμβάνει το δικό της credo. Ότι ο Θεός μας κατέστησε νοήμονες και μας προίκισε με ποικίλες ικανότητες, ώστε δια της Επιστήμης να αντιμετωπίζουμε παντοίους κινδύνους, κρίσεις και επιδημίες.

Κάποιοι τόλμησαν και αντέδρασαν. Πρόκειται για Ιεράρχες και ιερείς που επιδίωξαν την «ώσμωση θρησκείας και επιστήμης» προσπαθώντας να αποκρούσουν και να ακυρώσουν την άλογη φρενίτιδα και τα καταφανώς ιλαρά επιχειρήματα ενίων Ιεραρχών. Παρέλκει το τι έλεγαν για τον ιό και το εμβόλιο-και λένε ακόμη-ορισμένοι εξ αυτών. Είναι γνωστά. Και τόσο θλιβερά…

Όμως είναι λίγοι εκείνοι οι τολμητίες. Φωνές βοώντων εν τη ερήμω…Μια από τις φωνές αυτές είναι ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, αναπληρωτής καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών.

Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του στην «Καθημερινή» (Πρωτοχρονιά 2021) μιλά νηφάλια για την αιώνια διαμάχη επιστήμης και θρησκείας, επικρίνει τους ακραίους κάθε πλευράς (τους σκληροπυρηνικούς του δόγματος και τον επιστημονικό ζηλωτισμό) και υπεραμύνεται του διαλόγου και της ώσμωσης.

Όμως, ως και αυτός ο πεφωτισμένος ιερωμένος, υποπίπτει στο «αμάρτημα» της φοβικής και άχαρης ισορροπιστικής λογικής: ενώ διακηρύττει την ακράδαντη πεποίθησή του ότι «δια της Θείας Κοινωνίας δεν μεταδίδονται λοιμώξεις», θεωρεί ότι έπρεπε να αλλάξει ο τρόπος μετάληψης! Για να ηρεμήσουν, όπως λέει, οι μη πιστοί και «για να μη στοχοποιηθεί η Εκκλησία». Καταφανής η αμηχανία, ηχηρή η αντίφαση…

Κάτι σαν επιμύθιο: η πίστη και η θρησκευτικότητα επλήγησαν καίρια κατά-και από- την πανδημία. Την ευθύνη για την βαριά αυτή ήττα, εις ο,τι αφορά τα καθ΄ημάς, φέρει ακέραια η ηγεσία της Εκκλησίας.

Γιάννης Τριάντης

news247.gr