ΦΕΤΟΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ δεν ήταν η ίδια. Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να μη γυρίσουν στα σπίτια τους. Εκείνοι που βρέθηκαν δίπλα τους τις τελευταίες στιγμές του 2020 ήταν λίγοι.
Φέτος αγαπημένα πρόσωπα συναντήθηκαν πίσω από μια οθόνη. Από... τη Γερμανία μέχρι την Αθήνα και από την Ελβετία μέχρι το σπίτι εκείνο που για πρώτη φορά υποδέχθηκε τον καινούριο χρόνο χωρίς παιδικές φωνές, αυτή η αλλαγή ήταν διαφορετική.
Κώστας, 67
Χωρίς τα εγγόνια
Το 2020 μας έχει φέρει πάρα πολλές εκπλήξεις. Μια από αυτές που δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου είναι να κάνω μοναχικά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Παρότι είμαι άτομο που μπορεί να ζήσει μόνο του, αρκετούς μήνες, χωρίς να βλέπω κανέναν, τώρα που ζω την κατάσταση αυτή, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μη βλέπω αγαπημένα μου πρόσωπα. Έχω δύο παιδιά και τρία εγγόνια. Είμαι εξήντα επτά. Όλες τις χρονιές τις έχω περάσει μαζί τους. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω χρονιά καλύτερη από την άλλη. Κάθε Πρωτοχρονιά μαζευόμαστε στο σπίτι μου και κάνουμε το τραπέζι.
Η καλύτερη Πρωτοχρονιά ήταν όταν είχε γεννηθεί το πρώτο μου εγγόνι, πριν από πέντε χρόνια, στις 28 του μήνα. Φέτος δεν θα τα δω. Και αυτό είναι βαρύ για έναν παππού, να μην έχει τέτοιες μέρες, που είναι κλειστά τα σχολεία, τα εγγόνια του, για να τα χαρεί παραπάνω.
Αναμφισβήτητα γέμιζαν το σπίτι. Όποτε άκουγα σε συζητήσεις τι εστί να είσαι παππούς, δεν το καταλάβαινα. Όταν έγινα το συνειδητοποίησα απόλυτα. Εάν δεν γίνεις παππούς, δεν θα μπορέσεις να το καταλάβεις.
Με τα εγγόνια μου μπορεί να είμαι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ξεχνάω τα πάντα. Αρκεί να τα έχω. Είμαι χαζοπαππούς, το ομολογώ. Μιλάμε τουλάχιστον τέσσερις, πέντε φορές τη μέρα. Με ή χωρίς Covid.
Με τα εγγόνια μου μπορεί να είμαι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ξεχνάω τα πάντα. Αρκεί να τα έχω. Είμαι χαζοπαππούς, το ομολογώ. Μιλάμε τουλάχιστον τέσσερις, πέντε φορές τη μέρα. Με ή χωρίς Covid. Μόλις κλείσει ο χρόνος θα πάρω κατευθείαν στο κινητό το νούμερο των παιδιών και των εγγονών. Προσπαθώ να προσέχω τους άλλους. Δεν θέλω να δημιουργήσω κανένα πρόβλημα, κι ας είμαι μεγάλος, θέλω οι άλλοι να είναι πάντα καλύτερα από εμένα και τους προσέχω περισσότερο εγώ. Φυσικά όσο και να πονάω που δεν βλέπω τα εγγόνια μου, τα αποτρέπω εγώ ο ίδιος από το να έρθουν. Να φυλάγονται, γιατί δεν ξέρουμε τι γίνεται. Είναι ένας αόρατος εχθρός. Αυτό είναι κάτι που με βαραίνει γιατί δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Σε όλους τους παππούδες, στα εγγόνια εύχομαι καλή χρονιά, πάνω από όλα υγεία και αγάπη. Όλα τα άλλα περιττεύουν.
Χρήστος, 32
Με την καινούργια πρόταση από τον αλγόριθμο του Netflix
Θυμάμαι τις Πρωτοχρονιές των παιδικών μου χρόνων, που πάσχιζα να μείνω ξύπνιος επειδή η μαμά έλεγε ότι όπως σε βρει η αλλαγή, έτσι θα είσαι όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αν με έβρισκε να κοιμάμαι λοιπόν, θα κοιμόμουν, ή τουλάχιστον θα χασμουριόμουν συνέχεια μες στην τάξη, κάτι που για έναν μυστήριο λόγο δεν το επιθυμούσα. Θυμάμαι τις Πρωτοχρονιές των φοιτητικών χρόνων, που προσπαθούσα να κοιμηθώ τις 2-3 πρώτες ώρες του καινούργιου χρόνου αλλά δεν με άφηνε η ανυπομονησία για τα όσα έρχονταν. Τώρα, η Πρωτοχρονιά κατά την οποία θα αφήσουμε πίσω τον Βόλντεμορτ των ετών προσδοκώντας κάτι καλύτερο, διαγράφεται άγνωστη, αδιάφορη, με ελάχιστες βλέψεις: μόνο να περάσει.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.