Ο Μπλεκ στο Καπιτώλιο...

Οι εικόνες από το Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών που κατέκλυσαν τις οθόνες του πλανήτη την προηγούμενη Τετάρτη μιλούν με τρόπο...

εκκωφαντικό. Και αυτό λόγω της βαθιάς ασυνέχειας που κουβαλούν. Είναι το ρήγμα του αδιανόητου εμπεδωμένο πια ως πραγματικότητα. Η απομυθοποίηση ενός κράτους και ενός μηχανισμού ταυτισμένου με την ακραία και λειτουργική καταστολή, η περιφρόνηση εκ των έσω μιας δημοκρατίας που επιθυμεί να καυχιέται πως είναι η καλύτερη και η σημαντικότερη στον κόσμο και το γεγονός πως εικόνες με εισβολές σε Κοινοβούλια ιστορικά ταυτίζονται με τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Η ταυτόχρονη ανατροπή όλων αυτών των δεδομένων, ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο, δημιουργεί ένα απόλυτο λογικό άλμα. Και δεν υπάρχουν καταλληλότεροι ενσαρκωτές αυτού του άλματος από τις αδιανόητες όψεις που βρέθηκαν μέσα στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου του 2021. 

Μια πολύχρωμη υστερική μάζα εισβάλλει στον πλανήτη της οριοθετημένης τυπικότητας, ανάμεσα σε πομπώδεις πίνακες, βαριά έπιπλα και ασφυκτικές κορνίζες. Ανάμεσα σε όλη την αυστηρότητα με την οποία η εξουσία υποβάλλει αισθητικά τον εαυτό της, ταυτίζοντάς τον με το κύρος, την απόσταση και τη σοβαρότητα. Ενα πλήθος από ακροδεξιούς, πούρους τραμπικούς, νεοναζί, πολύχρωμους συνωμοσιολόγους, alt-right αφιονισμένους, ληγμένους αντικομμουνιστές και αντιantifa, φανατικούς χριστιανούς και μηχανόβιους ανάμεσα σε εκλογικά έδρανα και γραφεία γερουσιαστών. Ενα συμπίλημα εξαλλοσύνης, εκεί όπου το θυμικό δεν καταφέρνει να μετατραπεί σε λόγο, μόνο επιλέγει με τρόπο εκλεκτικό διάφορα ασυνάρτητα επιχειρήματα ώστε να δώσει πολιτικό έρεισμα στην εκτόνωσή του. 

Ανάμεσά τους μια αντρική μορφή με δυο κέρατα να ξεχωρίζει ως σύμβολο των γεγονότων. Ημίγυμνος, τοιχογραφημένος με μανίκια τατουάζ και μούρη βαμμένη στα χρώματα της αστερόεσσας πάνω από ένα γένι. Μια κεφαλή φορτωμένη με ένα γούνινο καπέλο (είναι ρακούν; είναι βουβάλι;) και δυο μεγάλα μαύρα κέρατα. Τα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης ταύτισαν υποτιμητικά τη μορφή αυτή με τον Μπλεκ, τον Αμερικανό ήρωα των βαρετών ιταλικών κόμικς των δεκαετιών του '50 και του '60 (στην Ελλάδα από το '69 μέχρι το '94), ο οποίος μάχεται με τις γροθιές του για την απελευθέρωση της χώρας του από τους Αγγλους αποικιοκράτες. Και όντως, η παράδοξη αυτή φιγούρα κουβαλά την αρχετυπική συμβολοποίηση που μόνο στα φτηνά κόμικς μπορείς να συναντήσεις. Ακόμα και άθελά του γίνεται φορέας και ενσαρκωτής των χαρακτηριστικών της πραξικοπηματικής μάζας. Του ματσισμού που παραπέμπει στις ηρωικές πηγές του έθνους, της γελοιότητας και της βλακείας ως πολιτικού προτάγματος που δεν δέχεται επιχειρήματα, των αισθητικών στρώσεων και των δανείων από τον ναζισμό, τον νεοναζισμό, την κουλτούρα των Αμερικανών μηχανόβιων, τη σχέση όλων αυτών με την παραβατικότητα και την κουλτούρα της οπλοκατοχής. Συνδυάζοντας όπως όλοι οι αντίστοιχοι μεταμφιεσμένοι ακροδεξιοί (λέγε με μακεδονομάχο) το θολό φαντασιακό και τον pop αισθητικό συγκρητισμό, το παιχνίδι των ρόλων σε μια ανορθόδοξη πολιτική διαδικασία μεταμφιέσεων, απλουστεύσεων και θεωριών συνωμοσίας. 

Το πραγματικό όνομα του Μπλεκ είναι Jake Angeli και είναι οπαδός του QAnon. Ο ίδιος λέει πως ντύνεται Βίκινγκ (χμμμ) ώστε να δώσει μεγαλύτερη δημοσιότητα στο κίνημα. Πολύ πρόχειρα να αναφέρουμε πως το QAnon είναι θεωρία συνωμοσίας σύμφωνα με την οποία μια σέχτα από σατανιστές και παιδεραστές ελέγχουν τον πλανήτη και μάχονται τον πρόεδρο Τραμπ ο οποίος προσπαθεί να τους νικήσει. Ο Τραμπ φυσικά αγκάλιασε το «κίνημα» αυτό κολακεύοντάς το σε αρκετές περιπτώσεις. Δεν υπάρχει τίποτα το κωμικό σε αυτή την παράνοια. Οι γελοίες εικόνες που έφτασαν στις οθόνες μας δεν είναι τίποτα άλλο από την αισθητικοποίηση μιας αλλοπρόσαλλης και επικίνδυνης πολιτικής. Ταϊσμένης με fake news και θεωρίες συνωμοσίας, πατώντας πάνω στον θεσμικό ρατσισμό των Ηνωμένων Πολιτειών και στις εξαθλιωμένες μάζες της αυτοματοποίησης και της μεταφοράς της παραγωγής στις χώρες της Ανατολής. 

Λίγες μέρες μετά ένας στους πέντε Αμερικανούς και ένας στους δύο Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους βρίσκει θετική την εισβολή στο Καπιτώλιο. Μπορεί το πλήθος να απομακρύνθηκε από το Καπιτώλιο, μπορεί ο Τραμπ τελικά να απομακρυνθεί από τον Λευκό Οίκο αλλά όσα τούς γέννησαν και όλα όσα τους πολλαπλασιάζουν είναι εδώ: ο ρατσισμός, ο αποκλεισμός, τα fake news και οι θεωρίες συνωμοσίας ως εργαλεία πολιτικής, ο άνευ όρων καταγγελτικός λόγος, η υποβάθμιση του επιχειρήματος σε οπαδικό μουγκανητό. Και στη δεδομένη συγκυρία της πανδημίας υπάρχει πολλή κοπριά στον πλανήτη ώστε οι κερασφόροι Μπλεκ να φυτρώσουν σαν μανιτάρια στη βροχή στις ανάπηρες δημοκρατίες μας...

Θωμάς Τσαλαπάτης

efsyn.gr