Ολα τα προηγούμενα χρόνια, τα μνημονιακά, ήταν πάρα πολλοί εκείνοι -ανάμεσά τους κι εγώ- που συνειδητοποιούσαν πόσο πολύ έλειπε από...
τη χώρα, από τον δημόσιο διάλογο ο Μάνος Χατζιδάκις. Αυτό το αίσθημα γίνεται ακόμα εντονότερο καθώς η πανδημία στρώνεται σαν χαλί για να ανατραπούν κεκτημένα δεκαετιών και να προστεθούν σε αυτά που χάθηκαν την περίοδο 2010-2018.
Οπως η δημοσιονομική κρίση ήταν ένα πολύ βολικό άλλοθι για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα -όλοι θυμόμαστε ότι το μέλλον της χώρας κρινόταν από τη διάρκεια του φρέσκου γάλακτος, από την απόλυση ή όχι 500 καθαριστριών κ.λπ.-, έτσι και τώρα ο έλεγχος της πανδημίας αποτελεί το τέλειο άλλοθι όχι για να αγοραστούν περισσότερα λεωφορεία -μου κάνει εντύπωση πως δεν υπάρχει κάποιος κολλητός που να πουλάει λεωφορεία-, αλλά για να δομηθεί ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος που θα κάνει τους κυρ Παντελήδες συνώνυμο της… αριστείας και θα τους επιτρέπει να κοιμούνται με ανοιχτά παράθυρα.
Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι ιδρύεται αστυνομία πανεπιστημίων -και τα νήπια είναι άτακτα, για να το δούνε στο υπουργείο Παιδείας, συγγνώμη στο Προστασίας του Πολίτη-, ότι προσλαμβάνονται συνοροφύλακες για να αυξήσει το κυβερνών κόμμα την εκλογική του βάση ή ότι τους έπιασε η πρεμούρα για τη σωματική ασφάλεια δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ.
Μάλλον (κρατάω μια επιφύλαξη) προετοιμάζονται για αυτά που έρχονται στο άμεσο μέλλον και δεν είναι ευοίωνα για την κοινωνία. Γιατί ξέρουν ότι η κόπωση, όχι από την κλεισούρα και τα sms αλλά από τη φτώχεια και τα λουκέτα, μεγαλώνει και πολύ σύντομα θα γίνει απόγνωση. Οποιος κατάφερε κουτσά στραβά να επιβιώσει τα προηγούμενα δέκα χρόνια, έχει πλέον πολύ περιορισμένες αντοχές και όπως λέει κι η μάνα μου «δεν αξίζει αυτό που συμβαίνει στη γενιά σας».
Η φτώχεια και η αδικία είναι «εκρηκτικό» κοκτέιλ. Ετσι, των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουμε… μαγειρεύουν, αρχίζοντας από τα Πανεπιστήμια, γιατί τα βρομόπαιδα είναι άτακτα και διεκδικητικά. Βρέθηκε άραγε ένας στην Επιτροπή που να έθεσε σε προτεραιότητα την επιστροφή των φοιτητών στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων; Και πλέον μου λείπει πολύ και ο Τζιμάκος Πανούσης...
Άρτεμις Σπηλιώτη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου