Μα με τον Πλεύρη;...

Ακόμη κι αν είσαι ο πλέον καλοπροαίρετος άνθρωπος για τις προθέσεις αυτής της κυβέρνησης όσων αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα, δεν μπορείς κάνεις αλλιώς. Δεν σε αφήνει «ν’ αγιάσεις».

Ας υποθέσουμε, ότι για μια στιγμή πιστεύεις πώς οι λόγοι που την οδηγούν στις... συνεχείς απαγορεύσεις των συναθροίσεων, αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας. Όχι το ότι θέλει να περάσει νομοσχέδια χωρίς αντιστάσεις. ‘Oχι πως οι συναθροίσεις είναι «καλές» όταν γίνονται για ψώνια ή μαζική εργασία . ‘Oχι το ότι επιχειρεί να εγκαθιδρύσει αστυνομικό κράτος. ‘Οχι ότι βρίσκει «έμπνευση» σε πρακτικές που ακολουθούνταν επί Χούντας απέναντι στην κοινωνική διεκδίκηση.

Πώς όμως να στηρίξεις μια τέτοια προσέγγιση;

Παραμένει η γνωστή κατάσταση στην δημόσια υγεία, η απουσία ελέγχων σε χώρους δουλειάς, ο συνωστιστμός στις μετακινήσεις και όλα τα υπόλοιπα, επιβαρυντικά για την πανδημία, που ο καθένας που ζεί σε αυτή την χώρα, βλέπει και γνωρίζει.

Οι απαγορεύσεις συναθροίσεων ανακοινώνονται – όλως τυχαίως – όταν είναι πασίγνωστο ή πασιφανές ότι θα γίνουν, δικαιολογημένα, διαδηλώσεις. Κοινωνικές εκδηλώσεις για ιστορικο-πολιτικούς λόγους όπως το Πολυτεχνείο ή η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κοινωνικές διαμαρτυρίες για λόγους τρέχουσας πολιτική συγκυρίας όπως ένα νομοσχέδιο που θέλει να φέρει την ΕΛ.ΑΣ μέσα στα πανεπιστήμια. Ένα ακραίο αστυνομικό μέτρο που εφαρμόζεται παγκοσμίως μόνον σε αντίστοιχα καθεστώτα.

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επιχειρεί να εφαρμόσει με το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Συναθροίσεων μέτρα που στην πράξη απαγορεύουν την διενέργεια διαδηλώσεων. Επιπρόσθετα επιχειρεί να ποδηγετήσει και την δημοσιογραφική κάλυψή τους. Μέτρο τόσο κραυγαλέα αντιδημοκρατικό που ακόμη και ο Μ.Χρυσοχοϊδης προσπάθησε να ανασκευάσει (αν και οι κανόνες του συνεχίζουν να ισχύουν). Αυτά προκειμένου να εφαρμοστεί ένας νόμος που αποτελεί αυτούσια αντιγραφή διατάξεων που πρώτη φορά συνέταξη η δικτατορία των συνταγματαρχών από το 1967 έως το 1974.

Ο υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος διαφημίζει ότι η αστυνομία τοποθετήθηκε στα πανεπιστήμια το 1969, αναδεικνύοντας το που έχουν τις ρίζες τους οι πρακτικές που ακολουθούνται. Στην συνέχεια δικαιολογείται λέγοντας ότι έκανε μια απλή «ιστορική αναφορά». Σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου να μιλήσει, για το τι γίνονταν το 1969, όταν το σύνολο των προοδευτικών ανθρώπων «βλέπει» χουντικές πρακτικές στον κυβερνητικό σχεδιασμό.

Πλεύρης, ο κατάλληλος άνθρωπος

Το «κερασάκι» σε όλα τα παραπάνω το είδαμε χθες στην Βουλή.

Ποιόν επέλεξε η κυβέρνηση για να υπερασπιστεί τις θέσεις της για τις διαδηλώσεις; Τον Θανάση Πλεύρη. Δηλαδή τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ένα στέλεχος προερχόμενο από τον χώρο της φασίζουσας δεξιάς με γνωστές καταβολές και θητεία στο ΛΑΟΣ και ταυτόχρονα υπερασπιστή των αστυνομικών που κατηγορούνται για εμπλοκή στην δολοφονία του Ζάκ Κωστόπουλου.

Στην συνεδρίαση βρίσκονταν χθες και ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας. Κράτησε όμως τις αποστάσεις του από το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως με γενικόλογες αναφορές στην ανάγκη «πολιτικής σύμπνοιας». Σε ρόλο όμως «τοποτηρητή» Θ.Πλεύρης φρόντισε να … κάνει σωστά την δουλειά.

Μίλησε για νόμο που βάζει «τάξη στα πανεπιστήμια». Για τον ΣΥΡΙΖΑ που «συναγελάζεται με τρομοκράτες». Φυσικά και για φοιτητές που δημιουργούν κρούσματα. Έκλεισε, μάλιστα, με το άκρως «νοικοκυρέϊκο»: «Είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να κινηθεί, να εκκλησιαστεί να πάει στην δουλειά του».

Ποιό ειναι το συμπέρασμα; Οι κυβερνώντες φαίνεται πως δεν αρκούνται να «περάσουν» απλά κάποιες αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις με τη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτουν. Κυρίως θέλουν να νομιμοποιήσουν ως κυρίαρχο και «φυσιολογικό» το χουντικής έμπνευσης, ακροδεξιό σκεπτικό που τις συνοδεύει...

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr