"Αγανακτισμένοι"-Τραμπιστές...

Αβαθείς προσεγγίσεις και ιδεοληπτικός πυρετός σε επίπεδο παραληρήματος...

Τι παραβλέπουν, παρακάμπτουν και αποσιωπούν όσοι ταύτισαν τους "πορθητές" του Καπιτωλίου με τους "Αγανακτισμένους" του Συντάγματος; Πολλά. Αλλά το θεμελιώδες και οφθαλμοφανές είναι ένα:...   Τους αφιονισμένους των ΗΠΑ τους κάλεσε να πολιορκήσουν το Καπιτώλιο ο ίδιος ο Πρόεδρος της χώρας! Επανάληψη, προς εμπέδωσιν: Ο ί-δι-ος ο Πρό-ε-δρος της χώρας.

 Πρωτοφανές, ανήκουστο, ανατριχιαστικό. Αδύνατο να το παραβλέψεις, εκτός κι αν είσαι ο Πολύφημος, ο Κύκλωπας, τυφλωμένος από τον Οδυσσέα. "Να είστε εκεί. Θα είναι άγρια", ήταν το προτρεπτικό μήνυμά του Τράμπ. Μήνυμα-προσκλητήριο που προϊδέαζε για την σαφή πρόθεσή του, αλλά και για την αναπόφευκτη εξέλιξη. Κι εκείνοι ανταποκρίθηκαν. Εμπλεοι οργής για την "κλοπή", σταυροφόροι ενός ιερού αγώνα, πειθόμενοι τοις ΄κείνου ρήμασι: "Να σώσουμε την Αμερική". Από τι, αλήθεια;

 Ακόμη κι αν επρόκειτο για κλοπή, ακόμη κι αν στρεβλώθηκε το νόημα της λαϊκής ετυμηγορίας (επ΄ ουδενί συνέβη-το δείχνουν οι αριθμοί των ψήφων), η πολεμική πρόσκληση του Τράμπ υπακούει στις δικές του νευρώσεις ( "Κινδυνεύουμε από τους κομμουνιστές"), αλλά πόρρω απέχει της αλήθειας. Οι διαφορές Ρεπουμπλικάνων-Δημοκρατικών είναι λίγες επι της ουσίας. 

Οι υπαρκτές αποκλίσεις (κοινωνικό κράτος, περίθαλψη κ.α.) δεν παραπέμπουν σε πιθανή, ανατρεπτική δυναμική, αν κερδίσει τις εκλογές κάποιο απο τα δύο κόμματα, όπως κινδυνολογικά την προέβαλε προεκλογικώς ο Τράμπ, για να πλήξει τον Μπάϊντεν. 

 Ας επαναλάβουμε, λοιπόν, το εισαγωγικώς εκτεθέν. Αυτό το θεμελιώδες και κραυγαλέο που αγνόησαν ορισμένοι μονόφθαλμοι και τυφλωμένοι, με πρώτο τον Ανδρέα Λοβέρδο, σπεύδοντας να ταυτίσουν τους Τραμπιστές με τους "Αγανακτισμένους": Το προσκλητήριο έγινε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος πρωτοστάτησε στην προετοιμασία του επιθετικού εγχειρήματος. Όχι επειδή κινδύνευε η χώρα του, αλλά επειδή κατέρρεε με πάταγο η δική του εξουσία. Αλλά δεν ήταν το μόνο που διέλαθε της προσοχής συγκεκριμένων πολιτικών και δημοσιολόγων.

 Πρώτον, είναι η ομολογία του παθιασμένου Τραμπιστή, Αλεξ Τζόουνς, ότι χρηματοδότησε την όλη επιχείρηση, μαζί με άλλους "δωρητές". Συνέβη κάτι παρόμοιο με τους "Αγανακτισμένους" του Συντάγματος και δεν το ξέρουμε; 

 Δεύτερον, οι πορθητές του Καπιτωλίου ανήκουν σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Ρεπουμπλικανοί πολλών αποχρώσεων(φιλελεύθεροι Δεξιοί, Ακροδεξιοί, ρατσιστές, αντισημίτες κ.α.), αλλά με εν πολλοίς ίδιο ιδεολογικό πυρήνα, ίδια αφετηρία. 

 Στο Σύνταγμα, ένα ουράνιο τόξο: Αριστεροί (πλήν οπαδών του ΚΚΕ), ΠΑΣΟΚοι, Κεντρώοι, Αντιεξουσιαστές, Χρυσαυγίτες-μια δράκα διακριτή και απομονωμένη- και, φυσικά, Δεξιοί. Την συμμετοχή συντηρητικών πολιτών υπενθύμισε ο Χάρης Καστανίδης, σε ένα ήπιο αλλά ατυχές σχόλιό του: "Επειδή διαβάζω τα σχόλια δεξιών φίλων, με αφορμή τα γεγονότα στις ΗΠΑ, τους υπενθυμίζω ευγενικά ότι το 2011 δεν προστάτευσαν την Βουλή των Ελλήνων, αλλά τη μούτζωναν, μαζί με Συριζαίους και χρυσαυγίτες, συνωστισμένοι στο Σύνταγμα". 

 Οι απρέπειες δεν έλειψαν(πρωταγωνιστές κυρίως οι Χρυσαυγίτες). Ούτε τα συμπτώματα κινηματικής αφέλειας και νηπιακής αντιεξουσιαστικής συμπεριφοράς. Όμως η πλειονότης του συγκεντρωμένου πλήθους δεν παραστράτησε. Ούτε επιχείρησε να εισβάλει στο Κοινοβούλιο. Ακαθοδήγητο, χωρίς "χορηγούς", εξέφραζε πίκρα, οργή και αγανάκτηση. Όχι για κλοπή ψήφων ή για κάποια θεσμική ακροβασία, αλλά για την άβυσσο που είχε καταπιεί τη χώρα. Σε χρόνο dt είδε τη ζωή του να αλλάζει δραστικά και δραματικά. Είδε απτή την κατάρρευση, την καταστροφή, την χρεωκοπία. Ναι, αυτά τα ολέθρια και επώδυνα είχαν "χορηγούς". 

Οι υπεύθυνοι για την χρεωκοπία είχαν ονοματεπώνυμο και πολιτικό πρόσημο. Είτε για το πώς επήλθε η πρωτοφανής κρίση, είτε για την διαχείρισή της…Εναντίον αυτών στράφηκαν οι "Αγανακτισμένοι". Εναντίον εκμαυλιστών πολιτικών, διεφθαρμένων υπουργών και ανίκανων κυβερνήσεων. Εναντίον των ολετήρων. Εναντίον εκείνων που, θρασύτατοι όντες, ισχυρίστηκαν αργότερα ότι "Μαζί τα φάγαμε". 

 Η ακατάσχετη ροπή προς τις βολικές ευκολίες, οδήγησε κάποιους αρθρογράφους, ως και σοβαρούς μεταξύ αυτών, να ακολουθήσουν το σκολιό μονοπάτι του Λοβέρδου. Αβαθείς προσεγγίσεις και ιδεοληπτικός πυρετός σε επίπεδο παραληρήματος (π.χ. "Του τραμπισμού είχαν προηγηθεί οι "συριζαϊσμοί" και οι "καμμενισμοί"). 

 Όχι πως έλειψαν οι ευκολίες και από την αντίπερα όχθη. Ο Βαρουφάκης είδε "πρώτη κατάληψη εδάφους της Βουλής από τους μενουμευρώπηδες τον Ιούνιο του 2015". Μπέρδεψε προφανώς την υπεράσπιση του Κοινοβουλίου, από τους υποστηρικτές του "Ναι" στο Δημοψήφισμα, με τις προθέσεις φαιών κύκλων για έφοδο και κατάλυσή του. 

 Τέλος, ατύχησε και η κυρία Ελενα Ακρίτα. Ταύτισε την δράκα των οργισμένων (από την Συμφωνία των Πρεσπών), που επιχείρησαν να ανέβουν τα σκαλιά της Βουλής, με τους ειδεχθείς Τραμπιστές. Ενίοτε, η πολυπραγμοσύνη βλάπτει ως και τους ταλαντούχους. Όπως και η ιδεοληψία… 

 Επιμύθιον: Κάρφος στους οφθαλμούς ορισμένων οι "Αγανακτισμένοι" του Συντάγματος. Και φροντίζουν να το υπενθυμίζουν διαρκώς. Ατεχνα, συμπλεγματικά και λαϊκίστικα... 

Γιάννης Τριάντης

 news247.gr