Το μυστήριο του Συρίγου...

Θανάσης Καρτερός

Μυστήριο! Πώς του ήρθε του Συρίγου, υφυπουργού Παιδείας, υπό την υψηλή εποπτεία της κυρίας Κεραμέως, να μας ρίξει στην άβυσσο του ’69 και στα αστυνομικά τμήματα της χούντας μέσα στα πανεπιστήμια; Πώς, ρε... παιδί μου, κοτζάμ πρύτανης, με πτυχία και μεταπτυχιακά εφάμιλλα των καλύτερων κολεγίων, κουτρουβαλιάστηκε στη μαύρη τρύπα του Παττακού και του Παπαδόπουλου; Πώς;

Του ξέφυγε είναι η πρώτη εκδοχή. Γενομένης συζητήσεως, και θέλοντας να υπερασπιστεί την αστυνομία της μορφώσεως και το ματσούκι της επιμορφώσεως, βούτηξε στο διδακτικό παρελθόν. Και μας πήραν όλους οι πιτσιλιές από το αθώο αίμα και τα χουντικά σκατά. Αυτή είναι μία από τις εξηγήσεις που δίνει η αντικειμενική δημοσιογραφία. Αλλά συγγνώμη. Για να του ξεφύγει, δεν το έχει κάπου βαθιά στην κούτρα του; Διότι σου ξεφεύγει κάτι αν υπάρχει μέσα σου.  Έτσι δεν είναι;

Απλώς αναφέρθηκε στην Ιστορία είναι η άλλη εξήγηση. Κι αυτή παίζει επίσης στην απολογία του ίδιου και της μιντιακής σωματοφυλακής. Και στη γλώσσα που βγάζουν. Εντάξει, να το δεχτείς.  Άνθρωποι είναι και οι υφυπουργοί, σφάλματα κάνουν. Αλλά, συγγνώμη, τι και πώς ανασύρεις από την Ιστορία δεν έχει τη σημασία του; Στην Ιστορία, ας πούμε, καταφεύγουν όσοι θυμίζουν τους αγώνες των φοιτητών κατά της χούντας. Στην αγκαλιά της καταφεύγουν και όσοι θυμίζουν την αστυνομική βαρβατίλα της χούντας. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά;

Υπάρχει και μια τρίτη εξήγηση, που οφείλουμε να την αναφέρουμε όσο βλάσφημη κι αν είναι.  Ότι ο άρχων της Παιδείας των Ελληνοπαίδων είναι ολίγον ή πολύ νοσταλγός της χούντας. Ολίγον ή πολύ έγκυος σε ιδέες της μορφής «αχ, τι καλά που ήταν τότε, τι τάξις και ασφάλεια υπήρχε στην κοινωνία και στα πανεπιστήμια!». Συναντιόμαστε όλοι κατά καιρούς με τέτοια ζόμπι. Που, αν είναι ταξιτζήδες, μιλάνε φάτσα φόρα. Αν είναι υφυπουργοί, προσοχή στην κατηφόρα. Κρύβουν λόγια μέχρι να πεταχτεί από τα δόντια τους ένα απομεινάρι σάρκας του ’69.

Αυτό όμως, είπαμε, δεν παίζει. Ακυρώνεται από το δημοκρατικό ήθος του Μητσοτάκη. Και του Βορίδη. Και του  Άδωνι. Και της Κεραμέως. Και των λοιπών λειτουργών της (Νέας) Δημοκρατίας.  Άρα το μυστήριο του Συρίγου λύθηκε. Και δημοκράτης, και αθώος. Τα κεφάλια μέσα τώρα...

ΑΥΓΗ