Η ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ διανομή πίτσας, καθώς λέγεται, ήταν πατέντα των μαφιόζων σε Ιταλία και ΗΠΑ. Οι παράνομοι, καταζητούμενοι ή απλώς ύποπτοι δεν πρέπει να εκτίθενται σε κοινή θέα - πιτσαρίες και εστιατόρια. Όντας σε κοινή θέα μπορεί να γίνεις και κοινός στόχος των αντιπάλων. Καλύτερα... λοιπόν να κρύβεσαι στο σπίτι, να τρως φαγητό που σερβίρεται μέσα σε χαρτόνι, παρά να σε σημαδεύουν στα καλά καθούμενα. Όλοι θυμόμαστε στα έργα της μαφίας τις εκτελέσεις που γίνονται πίσω από τα παραβάν «φιλικών» εστιατορίων· ο μαφιόζος είναι άνθρωπος του δρόμου, της τράκας και της γαλαρίας, σπίτι του τι να κάνει; Βγαίνει με προφυλάξεις, πηγαίνει να συναντήσει τους συνενόχους του σε δικά τους φαγάδικα - εκεί ακριβώς του κλέβουν τον χρόνο με μια πιστολιά. Αντίθετα ο ακριβοθώρητος κινδυνεύει λιγότερο. Ωστόσο η έξοδος από το σπίτι, το περιπαθές πέρασμα από τον ιδιωτικό χώρο στο δημόσιο δεν είναι απλή ανάγκη· συνιστά πάγια επιθυμία του μοντέρνου ατόμου. Γι' αυτό τα καφενεία, επινόηση του 19ου αιώνα, αποτέλεσαν κομψή επανάσταση στον καθημερινό βίο.
Στο σπίτι περαστικός δεν λογίζεται. Ο δρόμος περνάει απέξω. Σου χτυπούν την πόρτα, λένε το όνομά τους, σε ειδοποιούν. Ακόμα κι αυτός που πάει φιρί-φιρί (θυρί-θυρί, από πόρτα σε πόρτα) βρίσκεται έξω, δεν βάζει πόδι μέσα στο οικιακό καταφύγιο. Συνεπώς ήταν πράξη μεγάλης ελευθερίας να στηθούν μαγαζιά όπου ο πάσα εις μπορεί να δείξει το πρόσωπό του, να βγάλει την αφεντομουτσουνάρα του σε κοινή θέα και να πλέξει την παρουσία του με την παρουσία των άλλων. Διόλου περίεργο ότι τα καφενεία, αρχικά, αποτελούσαν χώρο αμιγώς ανδρικό. Παιδιά, γυναίκες, παπάδες αποκλείονταν.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
πηγη lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου