Η Δεξιά παραμένει Δεξιά!...

Τελικά επιβεβαιώνονται όσοι επέμεναν και επιμένουν ότι η δεξιά παραμένει δεξιά και φλερτάρει με την... 

ακροδεξιά. Όσο παράδοξο και να μοιάζει, δυστυχώς είναι αληθινό. Στη χώρα μας, μέσα στην υγειονομική κρίση, αξιοποιεί την πανδημία και την καταστροφή στην οικονομία από κοινού με το φόβο την ανασφάλεια και την αμηχανία που προκαλούνται σε πλατιά στρώματα της κοινωνίας μας, για να δραστηριοποιήσει το «αντιδημοκρατικό κύτταρο» που κληρονόμησε από τα παλιά, παρότι η δεύτερη και τρίτη γενιά της αναβαθμίστηκε με πτυχία διεθνών πανεπιστημίων, αρκετό πλούτο και κοινωνική θέση. Η πολιτική της επαναφέρει στις μνήμες μας όσα είχαμε ζήσει, ακούσει από περιγραφές και διαβάσει για τις συμπεριφορές της δεξιάς εναντίον του δημοκρατικού λαού και των πολιτικών της εκφραστών και δεν πιστεύαμε ούτε στα χειρότερα όνειρά μας ότι μπορεί να ξαναζήσουμε εποχές του 114. Γιατί τι άλλο σηματοδοτεί ο περιορισμός των διαδηλώσεων. Το ανελέητο κυνηγητό της νεολαίας, τι σημαίνουν οι συλλήψεις δικηγόρων την ώρα του καθήκοντος, οι διώξεις εναντίον συνδικαλιστών ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας εν καιρώ πανδημίας που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, οι πρωτοφανείς διώξεις πολιτικών αρχηγών και οι διώξεις βουλευτών επειδή εκφράζουν τη γνώμη τους μέσα στο κοινοβούλιο. 

Τι σημαίνουν οι παρεμβάσεις με απειλές εναντίον όσων λιγοστών ΜΜΕ δεν συμμορφώνονται με τις «απαιτήσεις» στήριξης των κυβερνητικών επιλογών, της μη άσκησης κριτικής στο οικογενειακό περιβάλλον και τον αρχηγό, με τιμωρία την οικονομική ασφυξία. Τι σημαίνουν οι απολύσεις δημοσιογράφων και μάλιστα όταν δεν είναι μέλη ή φίλοι αντίπαλων κομμάτων, αλλά γιατί επιχείρησαν να κάνουν αντικειμενική δημοσιογραφία δηλαδή το αυτονόητο, να λένε και να γράφουν την αλήθεια. Τέλος, δεν προσομοιάζουν όλα αυτά με το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και των «δηλώσεων μετανοίας» μιας άλλης μαύρης περιόδου για τη χώρα μας και τους Έλληνες πολίτες; 

Το εύλογο ερώτημα γιατί να ζούμε σήμερα όλα αυτά έχει μία απάντηση. Η διεκδίκηση διαχείρισης των «κοινωνικών ανισοτήτων» ως ερώτημα των ιδεολογιών και της πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ζητούμενο. Από τη μια, βρίσκονται οι δυνάμεις της δεξιάς κι ακροδεξιάς που επιδιώκουν με κάθε μέσο τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων υπέρ των λίγων κι από την άλλη, η αριστερά με τις δημοκρατικές δυνάμεις που αγωνίζονται για τον περιορισμό τους, για τα συμφέροντα των πολλών. Στη χώρα μας η ΝΔ ως τυπική εκπρόσωπος των ολίγων, αγωνίζεται για τη νομιμοποίηση και τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι ένας τυπικός δεξιός σχηματισμός που διεκδικεί την εξουσία και την ιδεολογική ηγεμονία, με πρώτο μέλημα την προπαγάνδα, ώστε να δημιουργεί και να συντηρεί μια εικονική πραγματικότητα σε πλήρη αντίθεση από την ανάλγητη οικονομική και κοινωνική πολιτική που εφαρμόζει σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, χρησιμοποιώντας συνεχώς ψέματα. 

Γιατί δε σε κορόιδεψε 

Εσένα που πίστεψες ότι θα μειωθεί η ανεργία και θα βρεις πολλές και καλές δουλειές; Εσένα που νόμιζες ότι θα νοιαστεί για το μικρό σου μαγαζί, την επιχείρηση που έστησες με πολύ κόπο; Όλους εμάς τους μηχανικούς, δικηγόρους, επιστήμονες όλων των κλάδων, που πασχίζουμε δουλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο και μας έταζε ένα μέλλον το οποίο δε θα έρθει ποτέ, το αντίθετο μάλιστα αποδεικνύεται καθημερινά; Δεν κορόιδεψε οικτρά το φτωχό δανειολήπτη υποσχόμενη ότι θα του σώσει το σπίτι, ενώ ήταν βέβαιη για το αντίθετο; Δεν κορόιδεψε όλους τους Έλληνες, παραπλανημένους και μη από τους χρόνιους πατριδοκάπηλους, ότι φυλάει τα ιερά και όσια της Πατρίδας; Εμάς, όμως τους πολλούς δεν μπορεί να μας κοροϊδεύει πια. Γιατί μάθαμε παρά τα ψέματα. Για ποιο λόγο τα τόσα πολλά θύματα από την πανδημία, γιατί δεν ενισχύεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, γιατί μεγαλώνει η ανεργία, γιατί εξαπλώνεται η φτώχια, γιατί… Και κυρίως γιατί μάθαμε καλά ότι η ελπίδα έρχεται με αγώνα...

Αλέκος Φλαμπουράρης

documentonews.gr