Ο Δημήτρης Ινδαρές, o οποίος βίωσε ακραίας μορφής αστυνομική βία στην ταράτσα του σπιτιού του, εκφράζει την οργή του για το περιστατικό που...
ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων πέρυσι τον Δεκέμβρη. Ο Ελληνας σκηνοθέτης για το κράτος παραμένει κατηγoρούμενος.
Εχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από το θλιβερό περιστατικό στο σπίτι του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ στο Κουκάκι. Οπως τα περισσότερα από τα γεγονότα, "φωτίστηκε" όσο παρέμενε στην επικαιρότητα και στη συνέχεια άρχισε να "σβήνει" μέχρι που ουσιαστικά ξεχάστηκε. Ηρθε και η πανδημία από τα τέλη του Φλεβάρη για να ρίξει βαριά τη σκιά της πάνω στην ειδησεογραφία.
Η υπόθεση Ινδαρέ όμως, μία κλασική υπόθεση αστυνομικής αυθαιρεσίας, από αυτές που πολλαπλασιάζονται τους τελευταίους μήνες, δεν έχει τελειώσει. Το αντίθετο. Βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε ότι αφορά το νομικό της κομμάτι το οποίο είναι άκρως ουσιαστικό όχι μόνο για τον Ελληνα σκηνοθέτη και την οικογένειά του (που αναζητά δικαίωση) αλλά και για το κύρος του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα.
Πριν από περίπου ένα μήνα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών απέρριψε την έγκληση του Δημήτρη Ινδαρέ και των υιών του για τον τρόπο που άσκησαν τα "καθήκοντά" τους οι αστυνομικοί στο σπίτι τους τον Δεκέμβριο του 2019. Αν φυσικά μπορεί να αποκληθεί καθήκον ο ξυλοδαρμός και η χυδαία εξύβριση. Ο Εισαγγελέας έκρινε ως αβάσιμη (!) την έγκληση ως προς το αδίκημα της σωματικής βλάβης ενώ όσον αφορά τα αδικήματα της απειλής και της εξύβρισης έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο. Η οικογένεια αντέδρασε με προσφυγή στον αρμόδιο Εισαγγελέα Εφετών.
Στις 5 Μαρτίου ο Δημήτρης Ινδαρές και οι γιοι του θα καθήσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό. Υπέστησαν βία μέσα στο σπίτι τους αλλά εν τέλει βρέθηκαν κατηγορούμενοι. Ισως γιατί η ΕΛΑΣ εκείνο τον Δεκέμβρη στο Κουκάκι έπεφτε στη μία γκάφα μετά την άλλη. Τις διέφυγαν, μέσα από τα χέρια της, τα τέσσερα άτομα που αναζητούσε και οι κατηγορίες προς την οικογένεια Ινδαρέ ήταν ένας βολικός τρόπος για να καλυφθεί το πρωτοφανές φιάσκο.
Το News24/7 συνάντησε τον Ελληνα σκηνοθέτη στο σπίτι του, εκεί που παίχθηκε όλο αυτό το σκηνικό του παραλόγου με μαινόμενους αστυνομικούς να ξεσπούν πάνω του και πάνω στα μέλη της οικογένειάς του. Το σοκ, ακόμα 12 μήνες μετά, παραμένει μεγάλο. Η οργή επίσης. Είναι αυτή η αίσθηση της αδικίας που όχι μόνο δεν καταλαγιάζει αλλά "φουσκώνει" όσο περνά ο χρόνος. Σκεφτείτε να σας ξυλοκοπήσουν και να σας εξυβρίσουν μέσα στο ίδιο σας το σπίτι και εν συνεχεία να σας κατηγορήσουν κιόλας! Εξοργιστικό και στη σκέψη, φανταστείτε στην πράξη.
Σας αιφνιδίασε το γεγονός ότι η έγκλησή σας απορρίφθηκε και ότι μέρος της δικογραφίας, στο σκέλος που αφορά τις καταγγελίες σας, τέθηκε στο αρχείο;
Όποιος έχει μια στοιχειώδη αντίληψη της πραγματικότητας για το πώς έχουν τα πράγματα στη χώρα, είναι προετοιμασμένος για τέτοιες “εκπλήξεις”. Ήδη καταθέσαμε προσφυγή, όπως οφείλαμε λόγω της εξαιρετικής βαρύτητας που έχει το συμβάν. Γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει μόνο ζήτημα αστυνομικής βίας. Μείζον είναι και το θέμα της συνειδητής κατασκευής μιας ιστορίας σε βάρος ασχέτων, μόνο και μόνο για να συγκαλυφθεί ένα επιχειρησιακό φιάσκο, ενώ η αλήθεια είναι βέβαιο ότι έγινε ταχύτατα γνωστή σε όλους. Κι αν δεν έφτασε ποτέ στην κορυφή της πυραμίδας, τότε το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Η προσφυγή είναι υποχρέωση απέναντι στη δική μας αξιοπρέπεια, αλλά και προς κάθε Έλληνα πολίτη, και μάλιστα ιδιαίτερα επιτακτική σε περίοδο κρίσης των δημοκρατικών θεσμών.
Εχει περάσει σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος από τα γεγονότα που σας αναστάτωσαν. Το συναίσθημα που κυριαρχεί σήμερα μέσα σας ποιο είναι;
Οργή και οδύνη. Τόση χαμένη ενέργεια και χρόνος, τόση ψυχική φθορά εξαιτίας της ανευθυνότητας όσων δε τόλμησαν να παραδεχτούν πως απέτυχαν, πως κακώς βρέθηκαν και βιαιοπράγησαν σε βάρος μας στην ταράτσα μας. Που φόρτωσαν σε ξένες πλάτες την αποτυχία τους. Και διοχέτευσαν στην πρόθυμη πελατεία τους ένα ανεκδιήγητο σενάριο λάσπης, με καταπατήσεις, χρησικτησίες, ρευματοκλοπές, άπλυτους, ταψάκια με φαΐ και πασταφλώρες, τη μαμά Ντάλτον να βιδώνει βίδες στον καταπέλτη, όλα με κοινό παρονομαστή ένα θολό παραταξιακό αλλά και κοινωνικό μίσος.
Από το δικό σας περιστατικό και μετά, έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας. Τοποθετηθήκατε, επίσης, δημοσίως, για την υπόθεση του Βασίλη Μάγγου. Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας αυτή η έξαρση;
Το δόγμα της καταδίκης της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται αντικαταστάθηκε από την εμπέδωση της ιδέας του μονοπωλίου της βίας. Αυτό έδωσε το σύνθημα και το άλλοθι να βγουν στην επιφάνεια απωθημένα μιας κατηγορίας ενστόλων που εκφράζονται με απάνθρωπη αγριότητα εναντίον δικαίων και αδίκων. Είναι ξεκάθαρο πλέον το μήνυμα του εκφοβισμού και δεν έχει ασφαλώς καμιά σχέση με την υπεράσπιση της νομιμότητας. Το είδαμε πολύ καθαρά και στην ταράτσα μας. Ξύλο από το πουθενά, ύβρεις εμμονικές με τις γενετήσιες ορμές, συμπεριφορές που σε κάνουν να αναρωτηθείς για τα ψυχολογικά προφίλ, την εκπαίδευση, τις οδηγίες και βέβαια την πεποίθηση ατιμωρησίας. Εκεί ακριβώς συναντιέται το ζήτημα με το πόρισμα της επιτροπής Αλιβιζάτου...
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ
Νίκος Γιαννόπουλος
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου