Αυτά γράφει σήμερα ο διευθυντής του Βήματος
Αντώνης Καρακούσης, για όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες στην εφημερίδα που ακόμα διευθύνει. Ιδιοκτησίας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Και καλώς τα γράφει, και μπορεί να ονειρεύεται ό,τι θέλει. Σε δημοκρατική χώρα ζούμε. Ακόμα.
Αυτά που δεν γράφει όμως... έχουν επίσης τη σημασία τους. Και δεν είναι καθόλου καλή δημοσιογραφία να μην τα γράφει. Είναι παράδοση άνευ όρων της δημοσιογραφίας στο Αφεντικό, στην κυβέρνηση, στον Πέτσα, στον Μητσοτάκη, στο Διάβολο, οπουδήποτε αλλού, εκτός από την ανάγκη του αναγνώστη για λίγη αλήθεια. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
-Τι έγινε και αποχώρησε από το Βήμα, μετά από τριάντα χρόνια, η Δήμητρα Κρουστάλλη; Γνωστή για την κάθε άλλο παρά φιλική της στάση προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Υπήρξαν ή όχι οι ασφυκτικές πιέσεις του Μαξίμου που καταγγέλλει; Αρκεί να τη χαρακτηρίζει ο διευθυντής της με παγερή διπλωματική γλώσσα «απώλεια» και να μην αναφέρει ούτε το όνομά της, και καθάρισε; Και να υποβιβάζει τις ασφυκτικές πιέσεις της σε «υπεραντίδραση»;
-Πώς επέτρεψε ο Μαρινάκης να παρέμβει το Μαξίμου και να κάνει άνω κάτω την εφημερίδα του; Πώς άφησε τον Μητσοτάκη να αλωνίζει στο δικό του αχυρώνα; Γιατί δεν προστάτεψε τη δημοσιογράφο του, η οποία μάλιστα κατά τον Καρακούση είχε δίκιο στο ρεπορτάζ που έκανε και δημοσίευσε, και προτίμησε να
την αφήσει λεία στα νύχια του Μητσοτάκη; Ποιο ντηλ κρύβεται από πίσω;
-Αφού το ρεπορτάζ ήταν σωστό και η δημοσίευσή του καλή μέρα για τη δημοσιογραφία, γιατί στο διάβολο το κατέβασαν από το σάιτ, σε μια πρωτοφανή ενέργεια λογοκρισίας χουντικού τύπου;
Γιατί δεν λέει τίποτε γι’ αυτή την αθλιότητα ο Καρακούσης; Γιατί την καλύπτει; Ποιος έδωσε την εντολή για την κακοποίηση όχι μόνο της δημοσιογραφίας, της δημοσιογράφου, της δημοκρατικής λογικής, αλλά και της σκέτης λογικής; Πώς ο διευθυντής, πρώτα ενέκρινε το κείμενο, μετά το είδε να ξηλώνεται, μετά είδε να ξηλώνεται η διευθύντρια σύνταξης, και εν τέλει ονειρεύεται καλή δημοσιογραφία;
-Ποιος είναι ο ρόλος του εκδότη στην άσχημη αυτή ιστορία; Μετά την παραίτηση της Ακρίτα, και την έξωση της Κρουστάλλη, είναι καλή δημοσιογραφία να ξεχνάμε τον κομβικό ρόλο του Μαρινάκη;
Δηλαδή αν ο Μαρινάκης κάλυπτε την Ακρίτα και την Κρουστάλλη, όσο κι αν είναι διαφορετικές περιπτώσεις, όπως θα έκανε παλιά ο μακαρίτης ο Λαμπράκης, θα είχαμε αυτές τις ανθρωποθυσίες;
-Τέλος, τι ονειρεύεται η Δήμητρα Κρουστάλλη; Γιατί κι αυτή κάτι θα ονειρεύεται, μετά την έξωσή της. Και τι ονειρεύονται οι λιγότερο προστατευμένοι συντάκτες της εφημερίδας; Την καλή δημοσιογραφία υπό τη σκέπη του Βαγγέλη Μαρινάκη;
Για όλα αυτά σιωπή από τον διευθυντή του Βήματος. Μια σιωπή όμως που στην περίπτωση αυτή δεν είναι χρυσός. Είναι απώλεια. Για ό,τι έχει μείνει από την αξιοπιστία του Βήματος. Και την αξιοπιστία του ίδιου.
Δυστυχώς…
koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου