Τη λένε Ελενα Ακρίτα...

Τώρα, ποιος έδωσε την εντολή μήτε που με πολυνοιάζει. Εξάλλου εδώ και μήνες (πολλούς, πάρα πολλούς) έχουν... 

μπλέξει τα μπούτια τους και δεν ξέρεις καν ποιο μπούτι ανήκει σε ποιον: σε πολιτικό, σε πρωθυπουργό, σε κυβερνάρχη του πρωθυπουργού/ολιγάρχη των μίντια, σε δημοσιογράφο, σε παλιό δημοσιογράφο, σε παλιοδημοσιογράφο; Αντε να βρεις άκρη. Πού και να βρεις δηλαδή, απορώ για το πόση σημασία θα έχει τελικά. Βλέπεις αυτό το «τελικά» (τόσο τους κόβει) οι ίδιοι το φύτευσαν στο μυαλό ακόμα και των δικών τους αναγνωστών. Γιατί άλλο είναι να συντάσσεσαι με το τάδε ή το δείνα κυβερνητικό σχήμα κι άλλο να γίνεσαι πατόκορφα το προπαγανδιστικό του μέσο. 

Να η βίλα του Τσίπρα, να οι γειτόνοι και πού ‘ναι οι νεκροί, ρε παιδιά κι άφαντος ο ανέμελος «μεγάλος περίπατος» του Μεγάλου και πάρε και τη λογοκρισία στην Ακρίτα να ‘χεις να πορεύεσαι... τελικά! Οταν είδα την ανάρτησή της, αναρωτήθηκα τι στάση θα κρατήσει. Οχι με κριτική διάθεση. Οχι γιατί τη λένε Ελενα Ακρίτα και δεν επιδέχεται κριτική, αλλά γιατί απεχθάνομαι την κριτική από άμβωνος όπως και να σε λένε (εννοείται ότι παραιτήθηκε). Μέσα μου θα κρατήσω πολλά. Οξω μου θα πω μόνο τούτο: οι δημοσιογράφοι έχουν χρέος να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους. Και το κράτος (ναι, το κράτος!) ή να συνδράμει σε αυτό κατοχυρώνοντάς το στον απόλυτο βαθμό ή να τους αφήνει ήσυχους!...

Νόρα Ράλλη

efsyn.gr