Χριστούγεννα στη Νέα Ζωή...

 ΠΟΣΑ ΑΡΘΡΑ έχουν γραφτεί μέσα στον χρόνο που τελειώνει (;) σε λίγες μέρες, σχετικά με το ψυχολογικό αποτύπωμα της πανδημίας και των lockdown ανά τον πλανήτη; Χιλιάδες; Εκατομμύρια ίσως; Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει. Κάποιοι υποφέρουν περισσότερο, κάποιοι... λιγότερο από τον φόβο του αόρατου εχθρού και την επιβεβλημένη κλεισούρα (που στις περισσότερες δυτικές χώρες έχει γίνει ακορντεόν και κάθε τόσο αλλάζει ισχύ και μορφή, σκορπίζοντας επιπλέον σύγχυση στον κόσμο), οι αρμόδιοι επιστήμονες πάντως δείχνουν να καταλήγουν στο ίδιο περίπου συμπέρασμα: δεν υπάρχει καμία "νέα κανονικότητα". 

Υπάρχει πλέον μόνο μια «διαρκώς εξελισσόμενη αποξένωση», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε πρόσφατο ρεπορτάζ του Guardian, στο οποίο ζητείται η γνώμη των ειδικών επιστημόνων σχετικά με τους τρόπους που έχει διαμορφωθεί η αντίληψη, η συμπεριφορά, η ψυχολογία μας, η ίδια η «καλωδίωση του μυαλού μας», σύμφωνα με τον τίτλο του άρθρου. 

Και οι «κοινωνικοί χοροί» (σύμφωνα με την γλαφυρή ορολογία Βρετανίδας ψυχοθεραπεύτριας που συμμετέχει στο ρεπορτάζ) στους οποίους είχαμε συνηθίσει, όπως φερ' ειπείν η αναζήτηση μιας θέσης σ΄ ένα καφέ ή σ΄ ένα μπαρ, όχι μόνο έχουν εξαφανιστεί, αλλά έχουν ήδη αντικατασταθεί στην τρέχουσα συνθήκη, από «χορούς απόρριψης» – όπως αυτές οι σπασμωδικές, διστακτικές πιρουέτες που κάνουμε δεξιά κι αριστερά όταν βλέπουμε να έρχεται από μακριά (σαν σκηνή από γουέστερν) κάποιος άλλος μασκοφόρος διαβάτης προς το μέρος μας και επιχειρούμε την τελευταία στιγμή να αλλάξουμε πεζοδρόμιο για να μην συναντηθούμε. Συχνά βέβαια, κάνει κι εκείνος/η το ίδιο, οπότε καταλήγουμε είτε αγκαλιά σχεδόν είτε με κάποιον από τους δύο να πέφτει με αυτοθυσία σε λακκούβα με νερά προκειμένου να αποφύγει τον άλλον.

Μέσα σε διάστημα μερικών μηνών μόνο, είναι σα να έχουμε εξελιχθεί σε «μη άτομα» –όπως, επίσης γλαφυρά, σημειώνει άλλος ερευνητής στο άρθρο του Guardian, το οποίο είχε χιλιάδες κοινοποιήσεις – που περιφερόμαστε φορώντας την αντίστοιχη απρόσωπη στολή μας: πιζάμες, φόρμες, αθλητικά.   Στο μεταξύ, την ώρα που εμείς οι προνομιούχοι της τηλεργασίας (ασχέτως αν την βγάζουμε κουτσά-στραβά και με τα χίλια ζόρια) εμφανίζουμε ψυχολογικό ρετάρισμα και εξελισσόμαστε σε «μη άτομα», την ώρα που κάποιοι συμπολίτες μας, ως δικαστές με μπουρνούζι, απασχολούνται διαρκώς με την καταγγελία των «εγκληματιών» που κατέβασαν κάποια στιγμή τη μάσκα ή δοκίμασαν παπούτσια έξω από ένα μαγαζί, κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας εξολοθρεύονται – βιολογικά και οικονομικά, όχι ψυχολογικά.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Πολιτακη, πατήστε ΕΔΩ...