Παράνομα κάλαντα...

ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ.

ΚΑΛΗΝ ΕΣΠΕΡΑ ΑΡΧΟΝΤΕΣ/ κλεισμένοι εκόντες - άκοντες/ στα τέσσερα ντουβάρια/ και φάτε μάτια ψάρια./ Κι αν έχετε απαίτηση/ του Ιησού τη γέννηση/ στην πόρτα σας να ψάλω,/ να σιωπήσω προτιμώ/ μη φάω κάνα πρόστιμο/ βαρβάτο για ρεγάλο./ Αλλά και... μη μου ασκηθεί/ καμιά κακουργηματική/ δίωξη με παράτες/ καθότι οι καλαντιστές/ λογίζονται στασιαστές/ περίπου τρομοκράτες./ Τα κάλαντα απαγόρευσαν/ και τα ποινικοποίησαν/ σαν ειδεχθή μπαμπούλα./ Τα πιτσιρίκια επίμονα/ κλαίνε γιατί τα τρίγωνα/ θα μείνουν στα μπαούλα./ Χάνουν το χαρτζιλίκι τους/ και το κοροϊδιλίκι τους/ των ρεπορτάζ το κέντρο./ Στου σαλονιού την άκρια/ ποτίζουνε με δάκρυα/ το στολισμένο δέντρο./

ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ/ πάντοτε γενναιόδωρες/ βιγλάτορες της πίστης/ θ’ ακούσουν με χολόσκαση/ από μεγάλη απόσταση/ το «δόξα εν Υψίστοις»./ Η Γιαμαρέλλου συνιστά/ να άδετε ψιθυριστά/ στη ζούλα, αν τολμάτε,/ από το μέσον των οδών/ τις επωδές των επωδών/ και το «Χριστός γεννάται»./ Τα είπε σε συνέντευξη/ που προκαλεί διένεξη/ σπουδαίων θεολόγων/ στου μπαλκονιού μας τη γωνιά/ να βγάλουμε μες στον χιονιά/ τη φάτνη των αλόγων./ Και στου στενού τα κράσπεδα/ άφοβα σχολιαρόπαιδα/ παράνομα θα ψάλλουν/ τις κατασκότεινες βραδιές/ τα κάλαντα και οι καρδιές/ ευφρόσυνα θ’ αγάλλουν./

ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ/ θα ρίχνουμε ευρώπουλα/ -τα βρίσκει όποιος ψάχνει-/ και κουραμπιέ όπως παλιά/ να τους χιονίζει τα μαλλιά/ η ζάχαρη η άχνη./ Ομως, τελείως ξαφνικά/ στρίβουν δυο περιπολικά/ και κλείνουνε τον δρόμο/ κι οι μπάτσοι σαν επήλυδες/ ντυμένοι Αϊ-Βασίληδες/ περιφρουρούν τον νόμο./ Και οι φτωχοί καλαντιστές/ τρέχουν, σαν να ’τανε ληστές/ που τους την ’πέσαν μπράβοι/ γιατί ο υπουργός Προ.Πο./ το ’βαλε δυστυχώς σκοπό/ τους πάντες να συλλάβει./ Ετσι κι εγώ ο καψερός/ λανσάρομαι για τολμηρός/ μα της καρδιάς μου ο κτύπος/ πάλλεται όπως του λαγού/ και για να μη βρεθώ ραγού/ τα τσαμπουνάω εντύπως.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΠΡΩΤΗ/ πάντως η Μαρία Λιώτη./ Θερμές και γιορτινές ευχές/ και για υγεία προσευχές/ στέλνει σε πλάγιο ήχο/ με τον γνωστό της αυστηρό/ μα πάνω απ’ όλα αιχμηρό/ σατιρικό της στίχο. Ιδού: Αλλιώτικα Χριστούγεννα θα ’ναι τα φετινά/ μονάχοι θα γιορτάσουμε λιτά και ταπεινά./ Θα είμαστε προσεκτικοί, συνήθειες θ’ αλλάξουμε/ ευχές και δώρα ειδικά συλλήβδην θ’ ανταλλάξουμε./ Μασκών ντουζίνες δυο και τρεις είν’ δώρα πρακτικά,/ ευπρόσδεκτα και χρήσιμα τα αντισηπτικά./ Παιχνίδια δώστε στα παιδιά, στους γέροντες αγάπη/ και σ’ όλους τους πολιτικούς ειλικρινείας χάπι./ Δεν θ’ ακουστούνε κάλαντα με το «Χριστός γεννάται»/ αφού ο φονικός ιός τριγύρω μας πλανάται./ Τέρμα τα γιορτινά μενού, χοροί και ρεβεγιόν,/ κρύψτε εις τα σεντούκια σας σμόκιν και παπιγιόν./

ΦΟΡΕΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΩΤΑ, σατέν και μουσελίνες/ κρεμάστε στην ντουλάπα σας και βάλτε ναφθαλίνες./ Οι κυρίες μού βολτάρουν με πολυτελή σκυλάκια/ στις πλατείες θα λανσάρουν το καινούρια συνολάκια./ Ησυχα και μ’ ηρεμία θα περνούν οι Αγιες Μέρες/ μακριά από κουνιάδους, συννυφάδες, συμπεθέρες./ Το δέντρο θα στολίσουμε, θα φάμε γαλοπούλα/ Χωρίς ν’ ακούμε κριτικές από τη θεία Κούλα./ Φτιάχνοντας τους κουραμπιέδες με τη ζάχαρη την άχνη,/ θα υποδεχτούμε τον Χριστό στην ταπεινή του φάτνη./ Παππούδες και γιαγιάδες, γονείς με τα παιδιά τους/ το «Αγια Νύχτα» ψάλλοντας θα ευφραίνουν την καρδιά τους./ Γύρω απ’ το δέντρο όλοι μαζί θερμά ας ευχηθούμε/ συντόμως με εμβόλιο ν’ ανοσοποιηθούμε.

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr