Πάνε χρόνια από μια πανσέληνο στη Βραυρώνα. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές με το φεγγάρι του Αυγούστου γεμάτο, για παρέα, δίνουν συναυλία στον προαύλιο χώρου του αρχαιολογικού Μουσείου της περιοχής.
Ανάμεσα στις... ευρηματικές ιστορίες της πνευματικής διαύγειας του Αργύρη Μπακιρτζή και ανάμεσα στις περιπέτειες της κ. Μάρκος και την παραίνεση,
«στο 'χω πει κάθε Σάββατο βράδυ θα πρέπει να κάνουμε μπάνιο
και μετά τηλεόραση, ύπνο, το πρωί εκκλησία, αντίδωρο, λούνα παρκ και φαΐ στη γιαγιά
ο μπαμπάς, η μαμά, τα παιδιά»
έφερε μερικά παραδείγματα του νεο-συντηρητισμού που υποστήριζε ότι υπάρχει γύρω μας.
Η προφητική αφήγηση του Μπακιρτζή θα θεωρηθεί τότε, εν έτει 2017, έως και ξεχειλωμένη, με ισχυρή δόση καλτ, ανάλογη του χαρακτήρα που υποδυόταν στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη, «Ας περιμένουν οι γυναίκες», κάνοντας το κοινό, να ξεσπάσει σε γέλια.
Θα χρειάζονταν μερικά χρόνια ώστε να ανοίξει η υπερσυντηρητική φαρέτρα μιας ατζέντας που πάσχιζε για χρόνια να εδραιωθεί και η οποία τελικά ήρθε με την υπέροχη ευκαιρία, που έφερε για τον κρατικό ιδεολογικό μηχανισμό η πανδημία του κορονοϊού.
2020. Μια πανδημία που δε μας αφορούσε αρχικά γιατί αυτά είναι συνωμοσίες εξωτερικού, τελικά έγινε «αόρατος εχθρός». Η άνοιξη χαμένη, όχι σαν του Στρατή Τσίρκα, αλλά στο μέτρημα της ζωής. Κρυφτείτε για να σωθείτε, ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να μην κάνουμε απολύτως τίποτα για να θωρακιστεί το σύστημα, καθώς η στρατηγική ανάλυσή μας λέει ότι η πανδημία δε θα μας ξανάρθει.
Πάνω σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δομήθηκαν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στο πρώτο κύμα, στο δεύτερο ή και στο όποιο άλλο, ενδεχομένως θα ζήσουμε.
Ένας σερίφης ακατάλληλος και για b-movies κι ένας Χ.Ο. γιατρός της διπλανής πόρτας, σε ρόλο οδηγού και συνοδηγού κρατούν το τιμόνι στο ράλι της πανδημίας. Με ξύλο στις πλατείες, απαγορεύσεις και προσευχές, θα κυλήσουμε στο ελληνικό καλοκαίρι όπου και πάλι με μετάνοιες το κράτος θα παρακαλάει όποιον περάσει από τα μέρη μας, για να καταναλώσει στο εξωστρεφές greek state of mind.
Κι ύστερα ο χειμώνας του δεύτερου κλεισίματος και των μέτρων που δεν ήθελε αλλά αναγκάστηκε να πάρει, όπως είπε, ο πρωθυπουργός.
H παραπάνω ξεχειλωμένη συμπερίληψη της κατάστασης εμπεριέχει προφανώς παραλείψεις αλλά για χάριν συντομίας τελειώνει κάπου εδώ.
Το 2020, θα μείνει ανεξίτηλο για την πανδημία που ζούμε τόσο στο επίπεδο της υγείας αλλά και της αλλαγής στις κοινωνικές σχέσεις και ειδικά στην ποινικοποίησή τους.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Αντρέα Βάγια, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου