Μονοπάτια συνταγματικής εκτροπής...

Σε μονοπάτια συνταγματικής εκτροπής βαδίζει η κυβέρνηση με την απόφασή της να απαγορεύσει την υπό αυστηρούς, έτσι κι αλλιώς, όρους... πορεία προς εορτασμό του Πολυτεχνείου. Νομίζουν ότι είναι οι κυρίαρχοι και ότι μπορούν να αποφασίζουν έξω από τον νόμο αλλά υπέρ του νόμου τάχα, διατείνονται οι ακραιφνείς συντηρητικοί. Μας οδηγούν σε κατάσταση εξαίρεσης, πράγμα που σημαίνει ότι επικρατεί σύγχυση μεταξύ δικαίου και νόμου, ότι η απόφαση των κυβερνώντων υπερέχει της πολιτείας και κάθε έννομης τάξης. 

 Η απόφαση διαχωρίζεται από τον κανόνα δικαίου [«και για να το διατυπώσουμε παραδοξολογικά -γράφει ο Αγκάμπεν στον Homo Sacer του- η εξουσία αποδεικνύει ότι για να δημιουργήσει δίκαιο δεν χρειάζεται να έχει δίκιο»]. Στην κατάσταση εξαίρεσης δεν έχει κανένα νόημα η ελευθερία του ηθικού ανθρώπου παρά η κατασταλτική εξουσία του κυρίαρχου. Είναι εντυπωσιακό ότι ο θεωρητικός του ναζισμού, ο πολύς Καρλ Σμιτ, κληρονομεί την αποτρόπαια σκέψη του από έναν αρχαίο Ελληνα λυρικό, τον Πίνδαρο. 

Πράγματι, στο απόσπασμα 169 ο ποιητής γράφει:

 Νόμος ο πάντων βασιλεύς 

 των θνητών και των αθανάτων 

 δικαιώνει το πιο βίαιο έργο 

 με το πανίσχυρο χέρι του· 

τούτο συμπεραίνω από του Ηρακλή τα έργα. 

 Συμπεραίνει με τη σειρά του ο Ιταλός στοχαστής: ο ποιητής ορίζει την κυριαρχία του νόμου μέσω μιας δικαίωσης της βίας. Και συνεχίζει: «Η σύζευξη Βίας και Δίκης δεν εμπεριέχει ούτε διφορούμενα ούτε ειρωνεία στον Πίνδαρο -κι αυτός είναι ο κόμβος, που άφησε κληρονομιά στη δυτική πολιτική σκέψη και ο οποίος τον καθιστά, υπό μία έννοια, τον πρώτο μεγάλο στοχαστή της κυριαρχίας- ο κυρίαρχος νόμος είναι η αρχή του που, συζευγνύοντας δίκαιο και βία, τα εκθέτει στον κίνδυνο της αδιακρισίας. 

Υπό αυτή την έννοια, το απόσπασμα του Πινδάρου εμπεριέχει το κρύφιο παράδειγμα που κατευθύνει όλους τους μεταγενέστερους ορισμούς της κυριαρχίας: ο κυρίαρχος είναι το σημείο αδιαφορίας μεταξύ βίας και δικαίου, το κατώφλι στο οποίο η βία διεισδύει στο δίκαιο και το δίκαιο στη βία». (Giorgio Agamben, Homo Sacer, εκδόσεις Εξάρχεια) 

 Εχουν εισέλθει (έχουν εγκλωβιστεί;) σε επικίνδυνα επίπεδα οι κυβερνώντες και δυστυχώς το δικό τους επίπεδο δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν τον μεγάλο αυτό κίνδυνο, το ολίσθημά τους προς την ανατριχιαστική κατάσταση εξαίρεσης, τη μετατροπή του δημόσιου χώρου σε ένα απέραντο στρατόπεδο· ίσως και να το ξέρουν και να ποιούνται την νήσσαν. 

 Ο καημένος ο Χρυσοχοΐδης δεν ξέρει πού έχει μπλέξει -σε ένα δημοκρατικό καθεστώς ουδέποτε η ασφάλεια υποκαθιστά την ελευθερία. Οταν οι κυβερνώντες ρέπουν προς τον αυταρχισμό και τον αποκλεισμό, οι πολίτες οφείλουν να αντιδράσουν, να ξαναβρούν τις κοινότητές τους τις αντιστασιακές...

 Γιώργος Σταματόπουλος 

 Πηγή:efsyn.gr