Από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η πανδημία στη χώρα μας η κυβέρνηση είχε ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της. Καμία πολιτική δύναμη δεν είχε διάθεση να κάνει αντιπολίτευση. Οταν η υγεία των πολιτών βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, εκείνο που προέχει είναι η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου. Ολα τα άλλα έπονται.
Το δεύτερο ισχυρό χαρτί που... είχε στα χέρια της η κυβέρνηση ήταν η οικονομική άνεση να αντιμετωπίσει την πανδημία. Με απόφαση της Ε.Ε. απαλλάχτηκε από τους μεταμνημονιακούς όρους χειρισμού των δημόσιων οικονομικών. Ταυτόχρονα η Ευρωπαϊκή Ενωση ενέκρινε σειρά από χρηματοδοτικά πακέτα αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης.
Υπήρχε όμως και ένα τρίτο ισχυρό χαρτί. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και όχι μόνο τα φιλοκυβερνητικά, σύσσωμα και αυτοβούλως τάχθηκαν εξαρχής υπέρ του κοινού στόχου: να αντιμετωπιστεί με κάθε τρόπο η πανδημία, να προστατευτεί η υγεία των πολιτών. Να στηριχθούν όλοι οι πληγέντες και η οικονομία. Να μην υπάρξουν παράπλευρες απώλειες από την πανδημία (κλείσιμο επιχειρήσεων, εξάπλωση της ανεργίας, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και όλα τα συναφή).
Οποιαδήποτε σοβαρή κυβέρνηση θα άρπαζε την ευκαιρία. Θα αξιοποιούσε θετικά και συναινετικά την πολιτική σύμπνοια, για να ξεπεράσουμε την υγειονομική κρίση και τις επιπτώσεις της χωρίς απώλειες ή με τις ελάχιστες δυνατές.
Θα αξιοποιούσε τον χρόνο για προετοιμασία αντιμετώπισης του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Θα προετοίμαζε το Εθνικό Σύστημα Υγείας να ανταποκριθεί στο χειρότερο σενάριο. Θα ήταν μπροστά από τις εξελίξεις αντί -όπως συμβαίνει σήμερα- να σέρνεται πίσω από αυτές.
Αυτή η κυβέρνηση δεν το έπραξε. Κινήθηκε στη λογική τού βλέποντας και κάνοντας. Παρουσίασε τις επιτυχίες στην πρώτη φάση της πανδημίας ως αποκλειστικό επίτευγμά της, ενώ ταυτόχρονα φόρτωσε στους πολίτες όλες τις ευθύνες στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.
Επένδυσε τα πάντα σε ένα άθλιο παιχνίδι επικοινωνίας, για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Ετσι φτάσαμε σήμερα να έχει χάσει τον έλεγχο και να έχει μετατραπεί σε μια ατελείωτη Βαβέλ όπου δεν γνωρίζει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά της.
Αυτό το πληρώνει η κοινωνία με αυξανόμενα περιοριστικά μέτρα και ανθρώπινες ζωές. Η τραγωδία που βιώνουμε είναι το τίμημα της πολιτικής ανίκανων, καιροσκόπων και ανεύθυνων που μας κυβερνούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου